Ik ben redelijk jaloers. Hoe dat komt? euhm. Ik denk mijn onzekerheid, en de onzekerheid dat niets defintief is en omdat ik echt veel van mijn vriend hou.
Je kan geen garantie krijgen dat alles wel zo blijft zoals het is, zelfs niet als je bij wijze van trouwt of wat dan ook.
Ik merkte het toen een of ander meisje achter mijn vriend aanzat, ik vond het helemaal niet prettig, wat nou als hij interesse in haar kreeg? Dat hou je niet tegen, je kan er niks aan doen, het is dan eenmaal zo.
Die angst dat de liefde van mijn leven mij zou Kunnen verlaten, dat je geen garantie kan krijgen, die onzekerheid, dat maakte mij jaloers.
Ik ga er mee om door te genieten van de tijd die ik met mijn vriend heb, en het erover te hebben, niet te vaak natuurlijk, dat verpest weer een heleboel, maar het wel bespreekbaar houden.
Ook moet ik wat meer vertrouwen hebben in mijzelf en in de relatie. Mijn vertrouwen in mijn relatie is sterk gegroeid naar mate het langer duurt, maar nu nog in mijzelf.