Citaat:
rotsige gedachten volgen geen wegen naar rome
waar de muil van de abyss weid open staat
en obsene dingen roept
tegen onschuldige voorbijgangers
in kronkels buig je je
maar rotsen in je hoofd zijn harder
dan vele woorden van steen
|
Zou ik een volwaardig gedicht vinden, de laatste strofe vind ik overbodig, teveel, en het haalt de rest naar beneden vind ik.
Nu het gevoel:
Je voelt je alleen, in tegenstrijd met de rest, alsof je aankijken alsof je een mutant bent. Dat is strofe 1, om daarop verder te gaan in strofe 2, leg je de schuld bij een ander. Alsof hij met zijn gedachten, jou kwaad doet, jou pijn doet. hmmm, ik voel me opgesloten, in een donker hoekje, bekeken en uitgelachen, mistroostig, neerslachtig, opgekauwt door de maatschappij en vervolgens op het trottoir uitgespuugt.