Veel is voor mij wel te doen.
Ik fiets elke dag door mijn
hoofd en ik weet vaak hoe laat
het is, gewoon door het te vragen.
Mijn Engels is ver ontwikkeld,
‘their’ en ‘they’re’ hield ik al jong
uit elkaar, maar dat is misschien
het resultaat van mijn lege zakken en
gebrek aan eigen ervaring.
Wanneer men mij typeert als
stil of ingetogen, laat ik het maar zo.
Zij weten immers niet hoe hard
ik met mezelf discussieer en
lach en praat, en hoe vaak ik mezelf
voorbij fiets in mijn hoofd.
Moeite heb ik nergens mee,
maar de mens is een ander
verhaal.
Het voelt niet af, en ik weet niet eens of ik het wel een leuk gedicht vind, of dat het een van mijn vele mislukkingen is.
[edit] 'als zijde' heb ik veranderd in 'als'
__________________
It's the agony of you chewing gum.
Laatst gewijzigd op 17-01-2007 om 17:24.
|