Blaas wat hoop in mijn leven,
laat me liggen als ik slaap.
Sinds de wereld mooi was,
droomde ik die ene droom.
Het lijkt wel alsof je eeuwig,
in mijn hart zit opgesloten.
Geen kilometer is nog ver,
niet te ver om naar jou te lopen.
Ik wilde dat je naast me zat,
en me zou zeggen wat ik deed.
Ik weet niet wat ik doe,
maar ik weet dat jij het weet.
Sinds jij ging leek het uitzichtloos,
de wereld was een donkere plek.
En ik denk dat ik een sprankje hoop,
weer heb op doen leven.
Geef me je zegen,
en zeg dat het goed is.
Zeg dat het juist is,
wat ik doe.
Wees bij me,
als ik mijn weg insla,
en zoals alles,
moet ik je vergeten,
kom me maar niet achterna.
__________________
www.new-avalon.nl & http://forum.new-avalon.nl -> Schrijvers en dichters site
|