Dit is een oude, maar zelf vink m erg mooi
Gevallen in een diepe put,
geen lach op mn gezeicht
Alles donker en grauw,
geen uitweg naar het licht
Stukje bij beetje klim ik omhoog,
maar elk steunpuntje breekt af
Dan was jij het weet die tegen me loog,
vraag me af wie er echt van me houdt
Toen kwam diegene,
die mij dat ene lichtpuntje gaf
Ik klom omhog via stevige stenen,
maar glipte er weer vanaf...
Er lijkt geen einde aan te komen,
een eindeloos lange weg
Heb enkel nog wat dromen,
maar veel waard zijn die niet
Zal ik dan maar opgeven,
is dit t mijn leven waard?
Heb niets om nog voor te leven
maar waarom is het dan dat ik hier nog sta?
Misschien omdat ik niet op wil geven
omdat ik weet dat hey goed gaat komen
Het is nu misschien wel een puinhoop in mij leven,
maar aan alles komt een eind...
|