Haar woorden als een sterke stroming
ze trekt me mee, lawines in mijn hart
Dat wat zij brengt, dat is hun afscheid
die stilaan dit huis verder binnensloop.
Zo zal het zijn een afscheid van een huwelijk,
afscheid van mijn jeugd, haar kleur en geluk.
Geen thuis om straks naar terug te keren,
geen kerst meer samen en ook geen Nieuwjaar.
Niemand die ik kan verwijten, alleen is alleen
en samen gelukkig bestaat dan niet meer.
Ze heeft overwogen, beslist, gesproken
onwetenden die niets zagen zijn verbaasd.
Zij.
Mijn moeder.
__________________
When you find love, and your parents lose it...
|