Ik floot de vrijheid terug naar gisteren
en mijn wegen veranderde die nacht,
ik danste op jouw lippen, rood gekleurd,
verloren van de drank en toch zo zacht
Ik wist heel goed welke weg ik insloeg
en zal de spijt van binnen nooit voelen
zij bestond niet eens, ik kon enkel kijken,
de liefde strelen en door jouw haren kroelen
In de verte wist ik dat dit niet lang zou duren
maar weken van samen zijn gingen voorbij,
ik ving je woorden toen iedere nacht
liet de mijne uit bescherming niet meer vrij
Langzaam heb ik je verder weg zien gaan,
tot je stierf in mijn armen, ik was je kwijt,
en voor het eerst schemerde weer een ster,
omdat ik uit dit levenloos donk're gat was bevrijdt
|