Individualiteit

[sublime]

Dit artikel-achtige heb ik enige maanden geleden geschreven, ben benieuwd wat men er van vindt...

Tegenwoordig is iedereen op zoek naar zichzelf. Het is een must jezelf te zijn, je eigen weg te gaan, een ‘individu’ te zijn. Wat dat dan ook mag betekenen.
Al die mensen die af willen wijken, omdat ze denken dat ze dan meer zichzelf zijn dan anderen. Al die mensen die hun eigen weg willen zoeken, zonder rekening te hoeven en willen houden met hun medemens.
Ik word er doodziek van; individualiteit, wat een onzin! De afgelopen decennia is er gestreden voor meer individualiteit en minder sociale controle. OK, wellicht was het een bescheiden poging waard, maar waar heeft het ons gebracht? De losgeslagen maatschappij anno 2003.
Het idee klinkt leuk, je eigen gang kunnen gaan, vrijheid, persoonlijke groei. Maar men lijkt te (zijn) vergeten wat de mens daadwerkelijk is: Een kuddedier, afhankelijk van anderen. Van mij mag je dit gerust ontkennen (De waarheid wordt vaker ontkend), maar je kunt er uiteindelijk niet omheen. Iedereen wordt beïnvloed door anderen en iedereen wíl ook beïnvloed worden door anderen. Waarom? Omdat ze dan niet langer zelf na hoeven te denken.
En misschien is dat ook maar goed, want kijk naar de huidige samenleving vol intellectuelen, vol ontwikkelde, nadenkende mensen. Kijk eens goed en trek de conclusie: Mensen die te veel nadenken zijn 9 van de 10 keer zwaar irritant en diep ongelukkig. Mensen die nadenken zien te veel problemen om gelukkig te kunnen zijn.
Nu lijkt het misschien alsof ik wil pleiten voor een IQ-loze samenleving. Niets is minder waar, ik houd van mensen die nadenken. Maar laat ze dan ook wat doen met die gedachten en niet in hun eentje in hun appartement-met-de-laatste-technische-snufjes-om-het-alleen-zijn-dragelijk-te-maken gaan zitten en alles voor zichzelf houden. Volgens de regels van individualiteit, echter, mág je niet samen met anderen de problemen om je heen proberen op te lossen. Het enige wat wellicht nog acceptabel is, is een gesprek met een psycholoog. Dát is onze samenleving, een wereld waar iedereen denkt “Jezus, wat gaat het kut”, maar niemand die het uitspreekt, omdat we tevreden en gelukkig moeten zijn in een wereld waar je je niet met anderen hoeft (mag) bemoeien.
Mijns inziens zijn die nadenkende mensen niet ongelukkig door het nadenken, maar door de eenzaamheid, het alleen zijn met je gedachten. Want zelfs in grote groepen mensen wordt niets gezegd. Met elkaar leeft iedereen langs elkaar heen. Wanneer we elkaar daadwerkelijk zouden zien en met elkaar zouden praten - écht praten - zouden veel minder mensen ongelukkig, depressief en eenzaam zijn.
Ja, ik pleit voor sociale controle. In de ogen van de individualist een verschrikking: Liever m’n buurman weken dood laten liggen in zijn flat, zonder dat iemand hem mist, dan dat mijn buurvrouw van de andere kant me opeens zou durven vragen of ik zo vriendelijk zou willen zijn de portiek niet zo vol te bouwen met vuilniszakken. Of nog erger, dat ik eens in de zoveel tijd gezellig een bakkie zou doen, met de buren. Liever zit ik in m’n dooie eentje tot diep in de nacht te chatten met een Chinees die ik alles wijs kan maken over wie ik ben en voor wie ik volmaakt en perfect kan zijn, zoals de maatschappij vandaag de dag dat van mij verwacht.
In welke wereld redeneert men op zo’n manier? Het is de angst die regeert, de angst voor de wereld die wij zelf hebben gecreëerd. We mogen niet meer zijn, wie we eigenlijk zijn, al is dat juist wat iedereen het hardste roept: Ik ben op zoek naar mezelf, ik ben mezelf. Nee! Dat is juist absoluut niet waar! Je bent een product, een product van een maatschappij waar individualiteit je opgedrongen wordt, waar een verlangen naar saamhorigheid een doodszonde is.
En dat is wat verkondigd moet worden, dat is wat de mensen verteld moet worden. Niet langer persoonlijke groei en eigen weg, maar sociale controle en saamhorigheid. Want het is een collectief verlangen waar men zijn ogen voor sluit. Ja, ik wil bij de bushalte een praatje kunnen maken, vriendelijk gedag kunnen zeggen zonder een verbaasde blik te ontmoeten. Ik wil niet dat een oude man als ik u en meneer tegen hem zeg, later tegen zijn vrouw zegt dat het met de jeugd soms toch best meevalt. Ik wil dat mensen elkaar weer aan kunnen spreken op fouten en over problemen. Ik wil dat mensen elkaar weer kunnen zien.
Individualiteit, wellicht heeft het zijn voordelen in een wereld waar iedereen bang is voor zichzelf, omdat je voor elkaar kunt vluchten met het excuus dat je eerst jezelf wilt vinden. Maar liever dan mezelf, leer ik mijn medemens kennen. Liever weet ik hoe mijn buren heten. Dus kortom, om één van de betere uitspraken van Loesje aan te halen: “Ga en praat met vreemden!”

[Charlottetje]

Er zit zeker een kern van waarheid in.
Leuk ehhm betoog, laten we zeggen, al ben ik het niet overal met je eens, maar wel aardig geschreven.
(al heb ik wat tegen die woorden: mijns inziens, maar goed)
wel oke gewoon. tsja

[sublime]

ik houd juist van woorden als 'mijns inziens' en 'alhoewel' ... zit er bij mij volledig ingebakken...

[Charlottetje]

bij mijns inziens heb ik altijd zo het gevoel dat mensen het zo expres gebruiken. Het gebruiken om het gebruiken, niet om het woord, snap je? Heb altijd het idee dat mensen dan heel interessant of slim over willen komen door dat woord te gebruiken.
Je kunt toch ook gewoon zeggen: naar mijn mening of naar mijn idee ofzo... Er zijn echt genoeg synoniemen hoor.
Ik zeg trouwens ook niet dat je dat woord zou moeten vervangen in je tekst, ik vind het alleen maar een vervelend/storend/irritant woord...

(of, 2 woorden dus eigenlijk)

Een warrig maar interessant betoog. De gedachte "Dát is onze samenleving, een wereld waar iedereen denkt “Jezus, wat gaat het kut”, maar niemand die het uitspreekt, omdat we tevreden en gelukkig moeten zijn (snap)" vond ik een erg mooie.

Maar je hebt je wel op glad ijs begeven. Misschien is iedereen hard op weg 'zichzelf' te zijn, maar of je dat individualiteit moet noemen? Ik denk dat het er weinig mee te maken heeft. Natuurlijk, iedereen is er hard van overtuigd een uniek iemand te zijn, maar de facetten waaruit iemand zijn sociale identiteit creeërt, worden toch ergens opgepakt, ergens in de maatschappij. Reclame's, televisie, radio, van alle kanten leren we hoe we moeten zijn. Sommige denken er tegenin te gaan, en liften gewoon met een andere stroming mee. Ik denk niet dat er heden ten dage individualiteit bestaat in de zin waarop jij het beschrijft. Hooguit een desinteresse voor de ander (wij leren immers dat mens pas 'zichzelf' zijn als ze jong, wild en knap zijn, en gekke dingen doen (vgl Coca Cola reclames).

Wat precies de noodzakelijk link tussen individualiteit en 'sociale controle' is, is me daarom ook niet duidelijk. Ik vind 'sociale controle' sowieso een beetje een klotewoord. Symptoonbestrijding. Het laatkapitalistische systeem verneukt de maatschappij en opeens is het aan 'de burger' om het op te lossen. Maar goed... dat is te politiek getint.

Ik denk dat ik een compleet andere positie inneem als jij. De mens is geen kuddedier en behoort niet in een maatschappelijke groep te leven. Ik meen dat eenzaamheid een godsgeschenk is dat we moeten koesteren, in plaats van het het Leger Des Heils op te sturen. Want dat doen we.
We leven niet in een wereld waar het een taboe is om sociaal bezig te zijn, zoals jij volgens mij van mening bent, maar we leven in een wereld met een taboe op eenzaamheid. Het feit dat jij betoogt dat we tijd gaan verspillen aan andere mensen die niet op ons zitten te wachten, zegt al genoeg. Ik heb dan ook sterk het idee dat mensen die in groepen bestaan, steeds dommer worden. Niemand 'vult elkaar aan', iedereen beperkt elkaar en sleept ze mee de stupiditeit in.
Geef eenzame mensen hun zin. Laat ze alleen zijn, laat ze 'de maatschappij' de rug toe keren. Ik zou er ook niet toe willen behoren, deze maatschappij.

Ach, ik rommel maar wat aan. Negeer het maar.

LUH-3417

[sublime]

hm geen tijd om er heel uitgebreid op in te gaan, maar wat denk jij dan dat ik hier versta onder individualiteit?

want volgens mij spreek je jezelf tegen:
"Ik denk niet dat er heden ten dage individualiteit bestaat in de zin waarop jij het beschrijft. Hooguit een desinteresse voor de ander (wij leren immers dat mens pas 'zichzelf' zijn als ze jong, wild en knap zijn, en gekke dingen doen (vgl Coca Cola reclames). "

"Wat precies de noodzakelijk link tussen individualiteit en 'sociale controle' is, is me daarom ook niet duidelijk."

> mijns inziens (sorry charlottetje, ik doe het echt niet om interessant te doen ) is die sociale controle een reactie op die desinteresse waar jij het over hebt. en dat is ook wat ik versta onder de individualiteit waar ik het over heb. het langs elkaar leven, het de maatschappij de rug toe keren. dat vind ik juist een slechte ontwikkeling. jij zegt ook niet tot deze maatschappij te willen behoren, ik evenmin, maar het dan maar negeren en je in eenzaamheid terugtrekken verergerd de situatie m.i. alleen > daarom roep ik op tot meer sociale controle en saamhorigheid, omdat dat mi de oplossing kan zijn...

wat de officiële betekenis van individualiteit is, daar wil ik van af zijn, voor mij betekent het die desinteresse tegenover elkaar, de schijnbare angst voor intermenselijk contact die de westerse maatschappij lijkt te beheersen...

Je zette me op het verkeerde been door in het begin te praten over 'jezelf zijn'. Het was mijn fout dat ik individualiteit verwarde met 'het streven naar identiteit', waarvoor volgens mij geen normale term is.

Als ik het nu goed begrijp, is het individualisme (geimproviseerde term, zonder klassieke definitie) aan de ene kant, tegenover saamhorigheid aan de andere kant. En de vraag is dan, wat er beter is voor onze maatschappij? Zie ik dat goed, of maak ik alweer een fout?

Jij stelde dat onze maatschappij nu overhelt naar het individualisme en dat en dat saamhorigheid meer gewenst zou zijn.

Ik stel dat onze maatschappij nu al meer naar de saamhorigheid hangt, en dat dit niet per se gewenst is. De term maatschappij (samenleving) impliceert al dat we saamhorig zijn.

Maar misschien ik wat te abstract... bij saamhorigheid, moet ik denken aan een gedachte die (mijns inziens ) besloten ligt in Shelleys 'Frankenstein'. Zij geloofde niet in een 'perfecte maatschappij' (samenhorige maatschappij), omdat een eenduidige groep altijd iets moet uitsluiten om tot die groep te worden (in dit geval het monster). Denk maar eens na over hoe 'vriendengroepen' onstaan binnen een klaslokaal. Ik geloof dat dit veelal door afbakening en buitensluiting gebeurd. Lijkt me niet echt wenselijk binnen een maatschappij.

Ik trek die lijn dan ook door. In de achttiende eeuw was het in Europa noodzakelijk om landsgrenzen te bepalen en als oplossing werden de termen 'vaderland' en 'moedertaal' geintroduceerd. Daarvoor was iemand een 'Europeaan', daarna was een Duitser pertinent anders dan een Fransman.
Ik ben bang dat de saamhorigheid, hoe zoet en fijn het ook klinkt, alleen maar verder gaat hierin. Je kan je niet saamhorig voelen met het complete menselijke ras, want voor groepen moeten er mensen buiten de groep zijn. Waarom zou ik me meer verbonden, 'saamhorig', voelen met een Fries die ik nog nooit gezien en niet kan verstaan dan met een Marrokaanse man waarmee ik samen in de tram zit?

Ik weet wat je antwoord is: ik moet me met allebei even sterk verbonden voelen, een wereldburger. Ik geloof niet dat dit kan (en hierin zal je vermoedelijk van mij verschillen). Ik geloof dat het krampachtig trachten om eenheid binnen een groep te smeden (want dat is saamhorigheid), alleen maar tot meer problemen leidt. We moeten af van het idee 'vaderland', het idee 'Nederlander' of wat dan ook. We moeten alle groepen, alle algemene kenmerken verbreken en mensen niet meer de mogelijkheid geven zichzelf te vormen door zich ergens aan vast te plakken. Laat ze lekker tobben en onzeker zijn. Een gebrek aan zelfvertrouwen is de beste eigenschap die een mens kan hebben.

LUH-3417 - Maar, dat is mijn mening.

[clubje]

Ik vond het wel leuk om te lezen. Het enige wat mij stoorde was af en toe het prekerig toontje. Het leek alsof iedereen fout bezig was, uitgezonderd de auteur. Ik weet wel dat het zo niet is, en dat je het zo niet bedoelt, maar soms voelde ik het zo aan.

En over de inhoud: er zit wel een grond van waarheid in, maar ik denk dat je niet te pessimistisch moet zijn. Er is nog veel vriendschap in de wereld. België en Nederland zijn maar een klein deeltje van de wereld...

[sublime]

ik ben het ergens wel met je eens, maar saamhorigheid is volgens mij niet alleen het gevoel één volk (of wat dan ook te zijn), maar ook het idee dat je nu eenmaal niet alleen bent op de wereld.

het idee dat je je meer verbonden moet voelen met een autochtoon aan de andere kant van nederland dan met een allochtoon die bij je in de tram zit (daar doel je toch op met de fries vs marrokkaan?) vind ik ook geen goed plan. ik zou juist willen dat die marrokkaan dichter bij je staat, omdat hij zich in je directe leefomgeving bevindt en hij - of je het nu leuk vindt of niet - deel uit maakt van je leven.

nu is het zo dat meneer jansen en meneer abdollah bij elkaar in de tram zitten en heel erg hun best doen elkaar niet aan te kijken, geen oogcontact te maken. en niet alleen mr jansen en mr abdollah doen dat, 99% van de in de tram aanwezige mensen doet dat...

en dat is mijns inziens uit de hand gelopen individualisme. voor mij is individualisme het idee dat je geen rekening met anderen hoeft te houden, dat je vrijheid eindeloos is. maar daar ben ik het absoluut niet mee eens. "je vrijheid houdt op waar die van een ander begint", zegt Mol, de directeur van de school in Rooie van Willem van Toorn. Daar kan ik me volledig bij aansluiten. Als je in de tram zit heb je niet meer alleen met jouw leven en jouw vrijheid te maken. Dan heb je met al die mensen in de tram te maken. en wat mij betreft zouden die tramreizigers wel wat meer saamhorigheidsgevoel mogen hebben. Slechts het groeten en wedergroeten van je medereizigers brengt volgens mij al een kleine verbetering aan in het 'sociale klimaat' (afschuwelijke uitdrukking, je sais) en dat is waarvoor ik wil pleiten.
Collectief nationalisme, nee, een positieve draai aan het intermenselijk contact in onze maatschappij, of meer, onze samenleving (het woord zegt het al), ja graag.

ik zie het zelf zo vaak gebeuren; als je opstaat voor een oudere vrouw kijkt ze gelukkig, als je de buschauffeur groet krijg je een vriendelijk - en helaas verbaasd - antwoord terug, enz.

misschien ben ik naïef dat ik denk dat zulke kleine dingen het leven voor iedereen aangenamer kunnen maken. misschien heb je gelijk dat je beter in eenzaamheid kunt leven. maar als ik naar mezelf kijk, ik heb behoefte aan mensen om me heen en aan dat praatje bij de bushalte.

misschien is het een te idealistisch idee, maar mijns inziens is het een poging waard.

(niet helemaal een reactie op jouw post, maar goed. dat ik je op het verkeerde been gezet had met het eerste stuk, daar zal ik dan nog eens naar kijken, misschien moet ik in de inleiding een duidelijkere probleemstelling verwerken)

[sublime]

clubje schreef op 17-01-2004 @ 20:28:
Ik vond het wel leuk om te lezen. Het enige wat mij stoorde was af en toe het prekerig toontje. Het leek alsof iedereen fout bezig was, uitgezonderd de auteur. Ik weet wel dat het zo niet is, en dat je het zo niet bedoelt, maar soms voelde ik het zo aan.

En over de inhoud: er zit wel een grond van waarheid in, maar ik denk dat je niet te pessimistisch moet zijn. Er is nog veel vriendschap in de wereld. België en Nederland zijn maar een klein deeltje van de wereld...

hm het prekerige toontje.

ik zit in de redactie van het verenigingsblad van mijn studievereniging. een vaste rubriek is de P.I.M (de politiek incorrecte monoloog) > dit verhaal is een opzet voor een mogelijke pim. daarin wordt eigenlijk van je verwacht dat je het op zo'n toontje schrijft en het geheel vrij zwart/wit naar voren brengt. hiermee wil ik trouwens niet zeggen dat ik niet achter hetgeen ik geschreven heb sta. Het feit dat er nu een leraar doodgeschoten is en dat er laatst weer een buschauffeur neergestoken is, zegt mij genoeg...

Ik wil alleen zeggen dat ik je erg positivistisch vind. Als dat een woord is... maar u zult me de onmogelijkheid om het woord na te kijken moeten vergeven. Alsmede de voorlopende zin, waar volgens mij ook geen bal van klopt.

Ik hoop in ieder geval dat je gelijkt hebt.

LUH-3417 - Ik groet de buschauffeur al jaren.

[sublime]

LUH-3417 schreef op 18-01-2004 @ 02:36:
Ik wil alleen zeggen dat ik je erg positivistisch vind. Als dat een woord is... maar u zult me de onmogelijkheid om het woord na te kijken moeten vergeven. Alsmede de voorlopende zin, waar volgens mij ook geen bal van klopt.

Ik hoop in ieder geval dat je gelijkt hebt.

ik hoop t ook

LUH-3417 - Ik groet de buschauffeur al jaren.

dat pleit voor je