[kort stukje] Een laatste stilte

[Type]

Ik voel me alsof ik elk moment in de grond kan verdwijnen, en wegzakken in de diepste gedachtes en ideeën die ooit door mijn hoofd kunnen spoken.

Maar ik ben wakker, liggende op het gras, genietende van een hoofdzonde, als een gevallen engel onder de zon; als een die ooit het wolkendek verlicht heeft gezien, en als een brenger van het leven, of een boodschapper van de dood.

Duizend gedachten in een flits door mijn hoofd, en ik bevind me ergens anders, ergens ver weg. Afgezonderd, denkende aan mijn geliefde.
Op de toppen van de Himalaja spreid ik mijn zegen uit naar de wereld, en weet dat een onmacht, en duizend identieke/collectieve gedachten verder ben ik weer terug in mijn wereld, genietend zoals alleen een mens zonder zonden of zorgen dat kan.

Filosoferend gaat de wereld rond...