Was Het Maar Een Droom
Jou verliezen doet ons heel veel pijn
Soms wou ik dat je er nog was
Ik zie je handen voor me
Eens zo vaardig nu zo stil
Soms denk ik ‘dit is allemaal een droom’
Een boze droom
Een droom waar ik uit wil ontwaken
Zoveel woorden, zoveel dingen
Als je toch een wist wat ik je nog zeggen wou
Voor mij ben je te vroeg heen gegaan
Het was nog niet eens je tijd
Was het maar een droom
Helaas, het is een boze droom
Een droom waaruit ik nooit zal ontwaken
zoveel anderen, zoveel mensen…
Mensen die ik het gun om kanker te krijgen
Maar dat zal wel nooit gebeuren
Wat in deze doom heb ik niks
Niks te zeggen.. totaal machteloos
Wat is het klote om geen macht te hebben
Klote om in deze droom nergens de baas over te zijn
Hier voel ik me net een slaaf
Een slaaf die niks te zeggen heeft
En alles maar moet nemen wat er gebeurd
Ik wil ontsnappen,
Ontsnappen uit deze gevangenis
Ik wil het wel, maar kan het niet…
Waar is toch de deur,
De deur die mij vrijheid geeft!
De vrijheid om te ontsnappen
Te ontsnappen en te ontwaken uit deze droom.
Is er dan niemand die mij kan helpen,
Helpen uit deze illusie, deze droom
Maar dat kan niet want,
Ik zit gevangen,
Gevangen in een gevangenis zonder muren
Zonder muren en zonder die ene deur…..
Telkens wanneer ik je foto zie wordt ik herinnerd
Herinnerd aan jou en aan de waarheid
Die o zo keiharde waarheid
De waarheid dat ik nooit meer zal ontwaken
Ontwaken uit deze droom…
Tis een gedicht (als je het zo kunt noemen tenminste) dat ik heb geschreven nadat een oom van me is overleden aan de gevolgen van de slopende ziekte "Kanker"

.
Ben benieuwd wat jullie er van vinden