Vorig jaar heetten ze de 'enge' mensen. Nu heten ze 'de zwarten.' Ik bedoel niet zwart in de zin van huidskleur, nee, de kleur van kleding. Gothics dus.
Vorig jaar wilde je nog niets van ze weten en zwoer je dat je er nooit uit wilde zien als zij.
Vorig jaar beloofde je me dat er nooit iets tussen ons in zou komen.
Vorig jaar.. het lijkt zo kort geleden.. maar in de tussentijd is er al behoorlijk wat tijd verstreken.
We gingen allebei over, inmiddels alweer HAVO 4. Alleen koos jij een ander profiel dan mij, niet erg, we gingen er vanuit dat we in het gemeenschappelijke deel wel bij elkaar in de klas zouden zitten. Maar niets van dat was waar. Geen enkel uur zaten we bij elkaar. Sterk als je was, vertelde je me dat we hoe dan ook vriendinnen zouden blijven, bij elkaar in de klas of niet.
Wie er wel bij je in de klas zaten, waren de 'engerds'. Al gauw werden het 'de zwarten', en nog wat later noemde je ze gewoon bij de naam. In de pauzes was je bij hen. Buiten school om was je bij hen. Ik begon je minder te zien, maar ik was ervan overtuigd dat wij vriendinnen zouden blijven. Dus kwam ik in de pauze bij je nieuwe vrienden staan, ik ging met je mee als je met hen naar de stad ging, ik was zoveel mogelijk bij je.
Ik deed echt mijn best, begrijp me niet verkeerd. Ik probeerde contact te leggen met ze, ik probeerde hun humor grappig te vinden, ik heb het echt geprobeerd!
Maar je liet me vallen en op de momenten dat ik je nodig had, echt nodig had, liet je me alleen.
Ik vond zelf dat andere meisje. Ik kan met haar lachen, met haar praten en met haar huilen. Je weet wel, het hele cliche gebeuren.
En toen jij zag dat ook ik nieuwe vrienden aan het maken was, vertelde je me dat ik het degene was die jou had laten vallen. Dat je me nodig had, en dat je niet zonder me kon.
En je liet me weer achter, alleen, met schuldgevoel.
__________________
Zo. En dat is weer een genot voor het oog.
|