Mijn vader is een Borderliner en zolang ik mij kan herinneren hebben ik, mn broer en mijn moeder last gehad van zijn drift buien en wisselvallige buien. Hierdoor hebben ik en mijn broer veel met dreigementen en huiselijk geweld te maken gehad. Hij wist altijd veel betekende dagen te verpesten. De keer zei hij A, doe je dat en dan is B ineens weer het juiste en kun je het alsnog niet goed doen.
Nu is het ong 3 jaar nadat mijn ouders uit elkaar zijn gegaan. Ze leefden beide in een ander huis maar hadden nog steeds een relatie, ookal kwamen ze hier niet openlijk voor uit.
Mijn vader is een jaar geleden een andere relatie begonnen en naar heel wat gedoe in ons huishouden is hij nu een oorlog met mijn moeder gestart, over haar, hem, de opvoeding van mij en mn broertje, financieele situatie (mijn vader heeft geld, en mijn ma is redelijk afhankelijk hiervan) en alles wat hij maar aan kan grijpen om oorlog over te maken.
Mijn moeder is hulpverlener geweest en heeft al die jaren voor hem gekozen en wou hem niet in de steek laten, kosten wat kost. Ze kiest nu voor zichzelf en laat hem los ( maar niet in de steek) dit is de aanleiding geweest voor de oorlog.
Hier komt nog eens boven op dat in zijn nieuwe relatie mijn moeder de zelfde dingen ziet gebeuren. En het een soort knipperlicht is. Het eene weekend aan, het andere weekend uit.
Wanneer het weer mis is (zoals laatst toen ik 18 werd) dan is hij helemaal depressief, belt hij af voor het geplande dineetje, kan hij alleen maar huilen, moet iedereen er voor hem zijn en praat hij over dingen als zelfmoord.
Ik ben sinds dit schooljaar gaan studeren en woon op kamers. Ik praat veel met mijn moeder via de telefoon en maak me zorgen om haar en mijn broertje. Ik ben bang maar bovenal ontzettend boos op mijn vader. Bang om de gevolgen die dit allemaal heeft op mijn broertje, die bijna niet meer over dingen praat, zn havo heeft gehaald maar niet verder is gaan leren/werken. Bang dat mijn vader zichzelf iets aandoet. Boos op alle ellende die hij heeft veroorzaakt en denk soms dat ik het best, zoals hij nu met mijn moeder heeft gedaan, alle banden kan verbreken. Ik weet het niet meer?! Ik weet niet wat ik moet doen en hoe?
Ik weet niet precies wat ik hier mee wil, maar wil iniedergeval mn verhaal kwijt. Ik heb deze situatie nog nooit aan iemand verteld. En het voelt al als een opluchting het hier te posten. Hoop dat het een beetje te volgen is.
Laatst gewijzigd op 28-11-2004 om 18:15.
|