Wat is zwaartekracht?

[apekop123]

Wat is zwaartekracht en hoe werkt het?

Ik snap niet wat zwaartekracht nou eigenlijk precies is. Volgens Einstein is het een buiging van de ruimte tijd. Opzich kan ik me daar wel iets bij voorstellen en vooral als je er een plaatje bij hebt (plaatje) is het wel te doen.

Maar volgens de quantum-mechanica is het een golf/deeltje (graviton). En volgens de string-theorie is het een gesloten snaar.

Als ik het me voorstel zoals in het plaatje met een buiging van ruimte tijd heb ik er dus wel een voorstelling van. Maar het is dus ook een golf/deeltje. Wat ik dus ook niet snap, als een voorwerp met grote massa (bijv. een planeet) zwaartekracht "uitzend". Dan kost het toch energie om zwaartekracht uit te zenden? Dan moet de planeet toch energie verliezen (ik denk dat de massa afneemt)?

Plus hoe kan een deeltje dat word uitgezonden kracht in de tegengestelde richting veroorzaken? Ik dacht dat het misschien zo iets is als dat je bijv. met een roeiboot vaart. Elke keer als je peddelt ga je vooruit en duw je het water achteruit.

M.A.W. ik snap het gewoon niet meer en hoe meer ik erover nadenk hoe minder ik het snap.

[Daevrem]

Dit zal waarschijnlijk een beetje raar klinken, maar niemand weet wat zwaartekracht is.

Theorieen over gravitonen, golven of andere deeltjes waardoor de zwaartekracht zich zou manifisteren, dat is enkel theorie. Er is nog nooit een graviton waargenomen.

Volgens de quantummechanica is er geen onderschijt te maken tussen golven en deeltjes.

Buigingen van ruimte-tijd, door de zwaartekracht veroorzaakt, zijn wel waargenomen. Soms worden dit ook golven genoemd, maar dit is dus niet hetzelfde als datgene waardoor de zwaartekracht zelf werkt.

Hoe het werkt weten we wel. Dat is het probleem ook niet.

Daevrem schreef op 29-11-2004 @ 21:12 :
(...)

Theorieen over gravitonen, golven of andere deeltjes waardoor de zwaartekracht zich zou manifisteren, dat is enkel theorie. Er is nog nooit een graviton waargenomen.

Je hebt gelijk. Niemand heeft ooit een koolhydraat gezien, of een vitamine. Dat gezwam over voedingswaarde is ook onzin, allemaal theorie.

nare man schreef op 29-11-2004 @ 22:02 :
Je hebt gelijk. Niemand heeft ooit een koolhydraat gezien, of een vitamine. Dat gezwam over voedingswaarde is ook onzin, allemaal theorie.

waarnemen is wat anders dan zien.

[Not for Sale]

nare man, gravitonen zijn echt nog puur speculatie. Iets wat men in de toekomst verwacht/hoopt waar te nemen, op basis van de huidige metingen, theoriën et cetera. Heel andere koek dan koolhydraten e.d.

Verder sluiten Einsteins ruimtetijdkromming en golfdeeltjes elkaar niet uit hoor. Gravitonen zijn de dragers van de zwaartekracht, zoals fotonen de dragers van de elektromagnetische kracht zijn.
Een deeltje dus dat geladen is met een quantum van een zekere kracht, waardoor wisselwerking tussen kracht en andere materie mogelijk wordt.
Hoe dat precies in zijn werk gaat weet ik niet, er staat me iets bij dat iemand dacht dat elk deeltje een graviton had lopen naar ALLE andere deeltjes in het universum, en hoe korter het graviton, hoe sterker de zwaartekracht. Wel een raar idee, dan zijn er wel schier oneindig veel gravitonen.

In de snaartheorie ben ik al helemaal niet thuis.

Not for Sale schreef op 29-11-2004 @ 22:51 :
nare man, gravitonen zijn echt nog puur speculatie. Iets wat men in de toekomst verwacht/hoopt waar te nemen, op basis van de huidige metingen, theoriën et cetera. Heel andere koek dan koolhydraten e.d.

idd

Het graviton is een deeltje dat is bedacht zodat de theorieën over zwaartekracht te combineren zijn met bijvoorbeeld quantumverschijnselen. Het komt gewoon wiskundig makkelijk uit, of het deeltje ook werkelijk bestaat is niet bekend.

Wellicht kan de Large Hadron Collider in Genève (gereed rond 2007 dacht ik) ons hierbij helpen.

[Daevrem]

Misschien had ik moeten zeggen: "Er heeft nog nooit iemand bewijs kunnen vinden voor het bestaan van gravitonen."

er staat me iets bij dat iemand dacht dat elk deeltje een graviton had lopen naar ALLE andere deeltjes in het universum, en hoe korter het graviton, hoe sterker de zwaartekracht. Wel een raar idee, dan zijn er wel schier oneindig veel gravitonen.

Opzich niet zo raar, er zijn natuurlijk ook een enorm aantal fotonen, dat is ook geen probleem.

Wat wel raar is is dat gavitonen vanaf elk deeltje naar elk ander deeltje in het universum zouden moeten gaan, want in theorie trekken alle deetjes elkaar aan, ookal is de kracht in veel situaties enorm klein.

Ik denk dat het waarschijnlijk is dat iets als een speciale dimensie iets te maken heeft met zwaartekracht. Dat zou dat probleem oplossen plus verklaren waarom het zo moeilijk was zwaartekracht te vergelijken tov sterke en zwakke kernkracht en electromagnetisme.

[GinnyPig]

Gravitonen zijn theoretisch niet echt onderbouwd. Althans, niet theoretisch onderbouwd als fotonen, W/Z-bosonen of gluonen (ander krachtdeeltjes). Quantumzwaartekracht is nog lang geen realiteit, en het is nog maar de vraag of stringtheorie ons een stap dichterbij heeft gebracht. Wat stringtheorie onder andere wel doet is een deeltje voorspellen met spin 2; en laat het graviton nou praktisch het enige elementaire deeltje dat spin 2 moet hebben. Maar echt verder dan dat komt stringtheorie ook niet echt. Wat het wel doet is een hele rompslomp aan wiskunde meebrengen, en bijvoorbeeld elementaire deeltjes ter grootte van een zandkorrel voorspellen. Maar goed, wie weet wat de toekomst brengt

In ieder geval, de algemene relativiteitstheorie beschrijft zwaartekracht niet meer als een kracht, maar als een geometrie. De massa- en energieverdeling bepaalt hoe de geometrie van de ruimte-tijd eruit ziet, oftewel hoe de ruimte gekromd is. Mechanische wetten bepalen vervolgens hoe deeltjes zich in die kromming bewegen; de relativiteitstheorie doet dat niet.

Het is belangrijk om te weten dat de relativiteitstheorie geen deeltjes beschrijft. Het beschrijft alleen de ruimte-kromming ten gevolge van wat massa en energie (ja, fotonen krommen ook de ruimte-tijd maar niet op de 'Newtoonse' manier). Hoe deeltjes vervolgens weer bewegen in zo'n kromming kan je weer bepalen met klassieke mechanica. Quantummechanica kan je hier niet toepassen, omdat deze geen rekening houdt met de ruimtetijd-kromming. Je kan het wel in de formule stoppen, maar dan komen er oneindigheden uit, die bovendien niet renormaliseerbaar zijn.

Verder: je moet wisselwerkende deeltjes niet opvatten als kleine deeltjes die tegen atomen opbotsen, en ze zo een richting induwen. Wat er gebeurt is dat het deeltje energie en impuls uitwisselt met het atoom. Deze verandert van richting en snelheid (volgens de wetten van de quantummechanica) wat op macro schaal weer uitziet alsof het deeltje wordt aangetrokken. Er geldt nou eenmaal: op microschaal werkt het niet zoals op macroschaal.

[apekop123]

het begint al iets duidelijker te worden (bedankt ginnypig )

Maar is er bij zwaartekracht nou ook sprake van energie verlies?

Er staat me iets van bij dat ik een keer las in een boek van S. Hawking, dat zwarte gaten op die manier energie verliezen (dus door zwaartekracht uit te zenden).

[Not for Sale]

Dat was volgens mij weer iets anders, iets met verdamping en Hawkingstraling.

[Upke]

Dus in de wetenschap worden allemaal maar speculaties gemaakt en theorieren verzonnen over zwaartekracht. Dus kortom een hoop gelul zonder dat men weet waarom men aan de aardbol plakt.

Upke schreef op 30-11-2004 @ 16:13 :
Dus in de wetenschap worden allemaal maar speculaties gemaakt en theorieren verzonnen over zwaartekracht. Dus kortom een hoop gelul zonder dat men weet waarom men aan de aardbol plakt.

ahahahahahhahaha

[mathfreak]

Upke schreef op 30-11-2004 @ 16:13 :
Dus in de wetenschap worden allemaal maar speculaties gemaakt en theorieren verzonnen over zwaartekracht. Dus kortom een hoop gelul zonder dat men weet waarom men aan de aardbol plakt.

De manier waarop je een begrip definieert is afhankelijk van het uitgangspunt dat je gebruikt. In de klassieke mechanica wordt de zwaartekracht gedefinieerd als een kracht die 2 lichamen met een gegeven massa en een gegeven onderlinge afstand op elkaar uitoefenen, en in de algemene relativiteitstheorie wordt de zwaartekracht als een bepaalde eigenschap van de ruimtetijd gedefinieerd. In bepaalde situaties is de ene theorie beter hanteerbaar dan de andere. Zo is de algemene relativiteitstheorie voor een beschrijving van de zwaartekrachtswerking van een zwart gat op zijn omgeving geschikter dan Newtons (klassieke) theorie over de zwaartekracht, omdat de klassieke theorie van de zwaartekracht niet de mogelijkheid biedt om het gedrag van extreem sterke zwaartekrachtsvelden (zoals bij zwarte gaten) correct te beschrijven.