Ik ben bezig een verhaal te schrijven, en nou ben ik bij een bepaald stukje waar ik niet helemaal tevreden over ben, ik denk namelijk dat het wat vaag is en wat snel gaat, dus opmerkingen zijn erg welkom. Ook ben ik wel benieuwd naar wat jullie er van vinden.
Duvessa lacht, en Kevin staat op. Duvessa klapt in haar handen en de rode draken beginnen op hun gouden instrumenten te spelen. Duvessa roept: "Laten we allemaal gaan dansen!" Ze pakt Kevin bij zijn handen en leidt hem naar het midden van de zaal. Leena staart naar hen. Aine draait zich naar haar toe en ziet dat haar ogen rood lopen. "Wat is er?" vraagt ze. Leena antwoordt niet. Aine denkt: "Nou jah, als ze niet antwoordt, gaat het mij vast niet aan. Ik moet hier weg, ik voel me niet thuis in deze drukte." Ze slaat haar vleugels uit en vliegt naar de deur, maar Duvessa rent naar haar toe en blokkeert de weg. "Waar ga je heen?" vraagt ze met haar poeslieve, maar gemaakte stem. "Een frisse neus halen, Hoogheid," zegt Aine. "Maar blijf je dan niet voor het feest vanavond?" "Welk feest, Hoogheid?" vraagt Aine. Duvessa antwoordt: "Het feest ter ere van de rode maan natuurlijk." Aine herinnert zich dat ze nog iets had gehoord over de rode maan, maar ze weet niet meer wat. Ze probeert te verzinnen wat het was, en fronst. "Wat is er? Scheelt er iets?" vraagt Duvessa met een brede glimlach. "Niets, Hoogheid," zegt Aine vlug. Ze vliegt langs de koningin, door de grote poort heen. Buiten het kasteel is het koel en donker. Als Aine's ogen aan het donker gewend zijn, kan ze het uitgestrekte landschap een beetje zien. In de verte zijn de Witte bergen te zien. Het maanlicht weerkaatst fel op de sneeuw van de toppen. Onderaan de bergen is het woud te zien. De vele bomen lopen op tegen de bergen, en steken donker af tegen de witte rotsen. Dan ziet Aine een zilver lichtschijnsel in het donkere woud. Ze vliegt de heuvel af en volgt het schijnsel. Het blijkt van een poel te komen, midden in het bos. Om de poel heen staat rotsen, en Aine gaat er zitten. Ze kijkt in de poel. Er zit geen water in, maar een vreemde zilveren vloeistof. Ze ziet zichzelf, maar tegelijkertijd ziet ze de weerspiegeling van een zilveren gestalte. Verschrikt kijkt ze op. Niemand te zien. Ze kijkt opnieuw in de poel, en ziet nu dat de gestalte achter haar staat. Met een ruk draait ze zich om, maar ze ziet niemand. In de poel wel. De gestalte wordt duidelijker zichtbaar, en Aine ziet een vrouw staan. De vrouw is gehuld in een wit kleed. Ze heeft een lang gezicht met grote blauwe ogen. Haar gezicht is erg wit en haar lippen bloedrood. Ze doet Aine denken aan een vampier, maar de vrouw ziet er vriendelijk uit. Maar dat zegt niets. "Wat bent u?" stamelt Aine. De vrouw glimlacht, maar zegt niets. "Wie bent u?" vraagt Aine weer. Weer zegt de vrouw niets, maar ze strekt haar hand uit naar Aine. Aine ziet wittige schimmen naast de vrouw en haar eigen weerspiegeling. Ze buigt zich dieper naar de poel toe om de figuren beter te kunnen zien. De vrouw stekt haar handen verder uit. Opeens schiet er een hand uit de poel, en grijpt Aine bij haar kettinkje vast. Ze wordt mee getrokken, de poel in...
Nog even wat achtergrondinformatie: Aine is een normaal mens, maar ze is met haar klas in een vreemde wereld beland, waar alle magische wezens leven, die ooit op aarde waren, maar verdreven zijn door mensen. Die wezens haten mensen, maar door een godin die het goed met mensen voor heeft, veranderen de mensen een voor een in ook een magisch wezen, zodat ze niet opvallen. Aine is dus een elf, wat waarschijnlijk niet zo duidelijk was.
|