[ Je slaapt ]

[keukentrappetje]

Voorzichtig draai ik me om en leg m'n hoofd weer op m'n kussen. Ik luister naar het ritme van je ademhaling. Het geeft me een rustig, maar vooral warm gevoel van binnen. Door het maanlicht dat door de veel te dunne gordijnen naar binnen valt, neem ik de stoppels op je linkerwang waar. De slaap kan ik niet vatten, want jij houdt mn blik vast. Je bent zo mooi als je slaapt. Je haar, blond en licht krullend, zit na de wilde nacht nog in model. Je wimpers, vol en rond, aan de oogleden die je mooie, maar moeie ogen bedekken. En dan je neus; heel fijntjes, maar tegelijk stoer en mannelijk. Het kriebelt in mn buik als ik naar je lippen kijk; zo vol en zacht. Heerlijk als je me daarmee kust.

------------------------------------------------------------------------------------

Is dit de moeite om mee door te gaan? En komt het gevoel dat ik wil beschrijven goed over?

Je mag van mij best verder, maar je laatste zin vind ik een briljante uitsmijter. Het gevoel is goed

[Sketch]

Ik vind het 'waarnemen' niet zo'n geschikte woordkeus. Oh, en 'mn blik' moet natuurlijk 'm'n blik' zijn. En de herhaling van 'slapen' in die zin en de volgende vind ik ook niet zo mooi.

[Vogelvrij]

Jouw naam

Ik vind het best een aardig stukje, maar voorlopig is het voornamelijk erg kort

[Roosje]

Vogelvrij schreef op 17-04-2005 @ 13:55 :
Ik vind het best een aardig stukje, maar voorlopig is het voornamelijk erg kort

...hoewel ik niet verder zou gaan, maar het gewoon bij een beschrijving houden. Doe ik ook wel eens, vinnik leuker dan het ergens over laten gaan, als je snapt wat ik bedoel.

[Sketch]

Roosieh schreef op 17-04-2005 @ 19:53 :
...hoewel ik niet verder zou gaan, maar het gewoon bij een beschrijving houden. Doe ik ook wel eens, vinnik leuker dan het ergens over laten gaan, als je snapt wat ik bedoel.

De beschrijving kan toch nog verder gaan? het hele bed kan nog beschreven worden, de kamer, de maan, de gordijnen, de sterren, de kus. Impressionisme

[Tovenaar]

Het is ''wel aardig'' beschreven, zij het nogal zoetsappig. Ik zou het daarom niet verder beschrijven, anders wordt het volgens mij heel zeurderig.

[Nijn*]

Het gevoel dat je wilt beschrijven is wel duidelijk (tenminste als dat het gevoel is waarvan ik denk dat je het wilt beschrijven ), en ik vind het eigenlijk niet nodig om verder te schrijven. Ik vind het stukje wel wat hebben opzich, misschien haal je dat er juist uit als je het langer maakt.

@ Sketch: tuurlijk kan de beschrijving verder gaan, maar zou dat het niet te langdradig maken?

[Sketch]

Nijn* schreef op 17-04-2005 @ 21:49 :
@ Sketch: tuurlijk kan de beschrijving verder gaan, maar zou dat het niet te langdradig maken?

Misschien wel ja. Maar als ze het goed doet, hoeft helemaal niet zo te zijn. Als (en dit is gelijk opbouwende kritiek) ze wat beeldender zou schrijven, zou het heel goed een stuk langer kunnen worden zonder langdradig te worden

[Zut Alors!]

Ik vind het niet goed, en daarom geef ik een zin-voor-zin analyse:

keukentrappetje schreef op 16-04-2005 @ 22:34 :
Voorzichtig draai ik me om en leg m'n hoofd weer op m'n kussen.

Ten eerste had ik het veel mooier gevonden als deze zin er niet had gestaan. Zin twee is een prachtige openingszin. Daarnaast voegt het niets toe, en als je er over nadenkt: waarom zou je in godsnaam met je rug naar hem toe hebben gelegen, en 'if so', boeiend! Ik zou 'm schrappen.

Het geeft me een rustig, maar vooral warm gevoel van binnen.

Het ritme van de ademhaling geeft je een warm gevoel? Leg maar eens uit, dat klopt niet natuurlijk.

Door het maanlicht dat door de veel te dunne gordijnen naar binnen valt, neem ik de stoppels op je linkerwang waar.

Hier begint het gooien met bijvoeglijke naamwoorden. Het deel voor de komma is één grote bijzin, en daar staat dan ook nog eens de prachtcombinatie 'veel te dunne'. Ik vond het meer storend dan mooi.

De slaap kan ik niet vatten,

Voor die mededeling is het nu al een beetje laat. Die had beter gestaan aan het begin, het is nu al duidelijk dat je wakker blijft dus je stoort alleen maar met duidelijke feiten. Daarnaast sluit de volgende zin prima op de stoppels aan, en is deze dus eigenlijk overbodig.

Je bent zo mooi als je slaapt. Je haar, blond en licht krullend, zit na de wilde nacht nog in model. Je wimpers, vol en rond, aan de oogleden die je mooie, maar moeie ogen bedekken. En dan je neus; heel fijntjes, maar tegelijk stoer en mannelijk. Het kriebelt in mn buik als ik naar je lippen kijk; zo vol en zacht.

Hiermee weet ik ook niet wat ik moet. Het is gewoon een opsomming van hoe mooi hij is. Maar dat weten we al. Bovendien heb ik dan zoiets: 'volle, ronde wimpers, is dat mooi? En wat is 'vol'? en 'rond'? Ik vind het gewichteloze zinnen, ik sla ze liever over.

Heerlijk als je me daarmee kust.

Tja, okee. Erg fijn, maar wederom is dat gewoon een mening, en maakt het niets af. Het enige wat je vertelt is dat je niet kan slapen omdat je naast een té knappe jongen ligt. Dat zal best!


Waar het dus op neer komt: het is een beschrijving. Erg fijn, maar wat heeft het voor nut om iets te beschrijven waar verder niets mee gebeurt? En ik krijg er dus ook geen gevoel bij, omdat ik niet de ruimte krijg om mezelf erin te zien. Jij hebt alles al voorgeschreven, en dat is dat.
Maar troost je, iedereen schrijft dit soort dingen, en mijn reactie is eigenlijk gewoon het gevolg van onkunde in het benaderen van dit soort 'teksten'.

en ik heb behoorlijk wat tijd aan je besteed, dus ik bedoel het goed