Advertentie | |
|
![]() |
|
![]() |
![]() Ik geloof dat ik maar moet uitleggen wat ik er precies mee bedoelde. Nou, het is geen metafoor of iets dergelijks. Ik vond ik mijn fotoalbum een foto van mij en mijn overbuurvriendinnetje, liggen in het gras terwijl zij mij iets vertelt maar ik volgens mij totaal ergens anders ben... Met mijn gedachten dus. Nog even een vraagje van mijn kant: de tweede strofe loopt niet fijn, waar dan precies niet? |
![]() |
|
Ik heb hem opnieuw gelezen met het beeld in mijn hoofd van twee kleine meisjes in het gras.
'Uit?' 'Uit.' Vind ik echt heerlijk einde. Maar de eerste strofe zegt me gewoon niet genoeg en de tweede strofe opzich wel, maar daarvan is de laatste zin me niet zo duidelijk. Het idee is trouwens wel erg leuk, met dat beeld in je hoofd een gedichtje schrijven. |
![]() |
|
Ik heb ook het idee dat de eerste strofe te weinig spreekt, te weinig uitbeeldt, zo erg zelfs dat ie voor mij bijna overbodig lijkt: daarna schep je namelijk een heel mooi beeld (dat vind ik echt goed gelukt) en dat is voor mij voldoende.
maar dan splijten de rotsen haar met woest gebaar jammer dat deze zin net iets te lang is, waardoor het ritme verstoord raakt.
__________________
et je ne compte pas mes jours.
|
![]() |
|
|