Scheiding van mijn ouders

[merijn]

Ik voel me op het moment heel erg rot. mijn ouders hebben een paar maanden geleden besloten te gaan shceiden en dat is het beste. Dat weet ik ook. Mijn broertje en zusje gaan allebei met mijn moeder mee, maar ik twijfel enorm. Mijn moeder gaat ervan uit dat ik met haar meega en mijn vader wil dat ik over twee dagen een beslissing heb genomen. Wat moet ik doen? Ik wil graag reacties van mensen die hetzelfde hebben meegemaakt.

Liefs Merijn.

[damaetas]

ik denk dat je dat praktisch moet bekijken, als je niet kan kiezen.
ik kon ook helemaal niet kiezen, maar als k bij mijn vader had gewoond had ik praktsch de hele tijd alleen gezeten aangezien hij en mijn zus zo lang werken. dus woon ik maar bij mamma, maar ze wonen toch ni ver uit elkaar, dus ik kom vaak bij mn vaatje

ook liefs van ikke

[merijn]

Dat weet ik wel, maar dat gaat weer gedeeltelijk tegen mijn gevoel in. Dat zou namelijk betekenen dat ik bij mijn moeder zou gaan wonen. M'n moeder is vaker thuis en m'n vader werkt to 18.30 uur. Dit is de situatie:
Ik kon het altijd best goed vinden met mijn moeder en minder met mijn vader. Ik vond hem te streng en blablabla. Het gewone pubergezeur. Nu kom ik er de laatste maanden achter dat mijn moeder helemaal niet zo leuk is als ze zich voordoet. Ze steekt ons (mij, mijn broertje en mijn zusje) op tegen mijn vader. Ze scheldt hele dagen op hem ook als hij niets fout doet. Hij wil de scheiding normaal regelen en zij doet gewoon zo vals. Nu denk je vast van: 'Blijf dan bij je vader', maar dan weet ik zeker dat ik enorme ruzie krijg met mn moder. Ze verwijt me nu al hele dagen dat ik partij trek voor mijn vader. Dat we haar helemaal kapot willen maken e.d. Dit is absoluut geen waar, maar ze zegt het wel. Ook zegt ze vaak dat de scheiding allemaal mijn schuld is. Dat als ik er niet was geweest, ze dan nog bij elkaar zouden zijn. Dit doet zo'n pijn. terwijl ze op ander momenten toch weer lief is. Ik weet het echt niet. Ik heb het idee dat ik m'n moeder heel veel pijn doe als ik bij mijn vader ga wonen en en dat we echt heel veel ruzie krijgen. Dat wil ik nou ook weer niet.

jeetje, wat doet je moeder lullig tegen jou zeg!!!
hoezo, jij hebt de schuld aan de scheiding van je ouders???? zij gaan toch uit elkaa, en zo te merken wil je mopeder echt niet meer bij je vader blijven, dus volgens mij heb jij nergens schuld aan...

Als het mijn ouders waren geweest, had ik voor mn vader gekozen. Ik zou helemaal niet bij zo'n moeder willen wonen, die zegt dat ik partij voor mn vader zou kiezen enz.

Je zegt dat je je moeder pijn doet als je bij je vader gaat wonen.
Maar ik las ook dat zij jou pijn doet, door al die dingen te zeggen dat jij patij voor je vader kiest enz.

En gaan je ouders ver uit elkaar wonen? Anders zou je in t weekend bij je moeder kunnen 'logeren' als je besluit bij je vader te gaan wonen (en andersom natuurlijk)

Tja... als ik jou was geweest ging ik bij mn vader wonen... maarja ik ben jou niet.
Het is een moeilijke keus, en ik heb die keus gelukkig niet hoeven te maken. Mijn ouders zijn gelukkig nog samen, dus echt goed advies kan ik je niet geven. Waht maar posts van adere mensen af, waa de ouders wel van gescheiden zijn. Die kunnen je beter avies geven als ik

Iig succes met je keuze, en sterkte, de komende tijd!!!

*knuffol* Corinne

[merijn]

Dankjewel voor je reactie. Het is echt fijn om te merken dat mensen meeleven en dat je ook niet de enige bent die dit doormaakt. Ik denk inderdaad dat het beter is om bij mijn vader te gaan wonen, dat roept mijn moeder trouwens ook heel vaak. Als we ruzie hebben vraagt ze heel vaak of ik toch wel weet dat ik ook bij mijn vader mag blijven. Dat doet heel veel pijn, maar later doet ze weer lief......Het is zo moeilijk......

[damaetas]

merijn schreef:
Dat weet ik wel, maar dat gaat weer gedeeltelijk tegen mijn gevoel in. Dat zou namelijk betekenen dat ik bij mijn moeder zou gaan wonen. M'n moeder is vaker thuis en m'n vader werkt to 18.30 uur. Dit is de situatie:
Ik kon het altijd best goed vinden met mijn moeder en minder met mijn vader. Ik vond hem te streng en blablabla. Het gewone pubergezeur. Nu kom ik er de laatste maanden achter dat mijn moeder helemaal niet zo leuk is als ze zich voordoet. Ze steekt ons (mij, mijn broertje en mijn zusje) op tegen mijn vader. Ze scheldt hele dagen op hem ook als hij niets fout doet. Hij wil de scheiding normaal regelen en zij doet gewoon zo vals. Nu denk je vast van: 'Blijf dan bij je vader', maar dan weet ik zeker dat ik enorme ruzie krijg met mn moder. Ze verwijt me nu al hele dagen dat ik partij trek voor mijn vader. Dat we haar helemaal kapot willen maken e.d. Dit is absoluut geen waar, maar ze zegt het wel. Ook zegt ze vaak dat de scheiding allemaal mijn schuld is. Dat als ik er niet was geweest, ze dan nog bij elkaar zouden zijn. Dit doet zo'n pijn. terwijl ze op ander momenten toch weer lief is. Ik weet het echt niet. Ik heb het idee dat ik m'n moeder heel veel pijn doe als ik bij mijn vader ga wonen en en dat we echt heel veel ruzie krijgen. Dat wil ik nou ook weer niet.

je moet wel begrijpen dat je moeder vast erg gekwetst is door dat scheidingsgdoe en dat je je niet moet laten beïnvloeden door haar huidige gedrag. het is natuurlijk onwijs oneerlijk wat ze doet, maar ze heeft verdriet en dat probeert iedereen anders te verwerken, de een al wat beter n evenwicht met zijn omgeving dan de ander

wat ik me nu net bedacht...
je kan de eerste periode bij je vader gaan wonen, en as het met je moeder dan weer wat beter gaat, als ze weer normaal tegen je doet (ik neem aan dat ze voordat er van scheiding sprake was, geen rotopmerkingen tegen je maakte)
maar als ze dus weer normaal tegen je doet, dat je da beslist of je bij je vader blijft wonen, of dat je bij je moeder gaat wonen.

Een vriendin van mijn zus heeft ook gescheiden ouders. Die woonde altijd 2 weken bij d'r vader, en dan 2 weken bij d'r moeder. Ongeveer 3/4 jaar geleden is ze voor een jaar naa Italie gegaan (gewoon, omdat ze dat heel graag wou) en straks komt ze weer terug in Nederland, en dan gaat ze op kamers (ze is dan bijna 18)

Misschien is dat voor jou ook een idee... 2 weken bij je vader en dan 2 weken bij je moeder.

[merijn]

Dat lijkt me sowieso niet handig, omdat ik volgend jaar in m'n examenjaar zit. Ook mag ik niet eerst bij de één wonen en dan bij de ander. Er is gezegd dat we moeten kiezen en dat we dan niet mee terug kunnen. Ik denk ook niet dat mijn moeder na de shceiding anders wordt. Ze is namelijk alleen hier in huis zo en zodra ze het huis uitstapt is ze weer één en al vrolijkheid. Dat is ook één van de dingen die het extra moeilijk maakt. Op zo'n moment twijfel ik of ik het gedrag van m'n moeder in m'n hoofd niet overdrijf. dat ze dus in het echt helemaal niet zo erg is, maar dat ik het erger maak dan het is....

[damaetas]

zolang je maar onthoud dat dit NIET jouw schuld is, je moet je in je hoofd geen verwijten gaan maken. zij hebben dit beslist, de gevolgen zijn voor HUN verantwoordelijkheid.
die dingen die je moeder tegen je zegt in je hoofd erger maken kan niet, jij voelt je der rot bij en zij heeft dat gedaan, en ze zou beter moeten weten.

de beslissing over bij wie je gat wonen moet je helemaal zelf maken, dat kan je best, je weet zelf het beste wat goed voor je is.

[Me_Myself_and_I]

Je moet je in deze periode niets aantrekken van je moeders gerdrag. Waarschijnlijk doet ze alleen maar zo, omdat ze gestresst en gekwetst is door de hele situatie. Daarbij komt misschien nog dat ze heel bang is dat jij wel eens niet voor haar zou kunnen kiezen.

Uiteindelijk kan ik hier natuurlijk niets over zeggen, maar ik denk dat je even voor jezelf moet bedenken naar wie je altijd het meest toetrok.. naar je vader of je moeder? Want uiteindelijk zullen beide ouders zich weer hetzelfde gaan gedragen als vroeger, denk ik. Zodra er wat tijd over de scheiding gegaan is, zal alles volgens mij weer steeds normaler worden.

Ik vind overigens wel dat je even een ernstig gesprek met je moeder moet aanknopen over de opmerkingen die ze maakt. Het kan echt niet dat ze jou de schuld geeft van de scheiding. Daar kan een kind het heel lastig mee krijgen en dat zou ze moeten weten.

Bij het maken van de keuze bij wie je wilt blijven, moet je dus even niet kijken naar hoe je ouders nu zijn en hoe ze zich tegenover jou gedragen. Bedenk hoe ze vroeger waren en bij wie je dan het liefst wil blijven. Ik zou echter ook even je moeder duidelijk maken dat ze kwetsende dingen tegen je zegt. Misschien beseft ze het niet eens

Liefs,
Eefje

Vraag je ouders waarom je NU moet kiezen tussen je vader en je moeder, en waarom je later niet bij je moeder gaat wonen, als jij bij je vader bent gaan wonen, en andersom...

Dat vind ik dus echt een vage 'regel' "Je moet nu kiezen,en mag niet meer van gedachten veranderen"

Verder kan ik je denk ik ook niet helpen
iig, nogmaals succes en sterkte

*knuffol*

[Gothic]

kies voor halve week vader, halve week moeder, dan hoef je niet te kiezen...

heb ik gedaan en ik vind het prima, tis alleen niet handig als je ouders ver uit elkaar wonen...

Gothic schreef:
kies voor halve week vader, halve week moeder, dan hoef je niet te kiezen...

heb ik gedaan en ik vind het prima, tis alleen niet handig als je ouders ver uit elkaar wonen...

had ik ook al voorgesteld, maar d´r ouders (of alleen moeder?)
hadden gezegt dat ze een keer moest kiezen, en daarna, eens gekozen blijft gekozen...

[merijn]

Ik besef me nu pas dat mijn vader eigenlijk altijd gewoon normaal geweest is. Hij werkte we gewoon veel en daardoor trok ik automatisch meer naar me moeder toe. Toch heb ik ook nooit echt botsingen gehad, en de botsingen die ik had kwamen achteraf gezien gewoon door mijn gepuber.

Ik denk ook niet dat mijn moeder na de scheiding veel zal gaan veranderen. Ze heeft altijd al veel stemmingswisselingen gehad en we zijn een maand met het hele gezin in therapie geweest. Dit was niet alleen voor mijn moeder, maar voor de hele gezinssituatie. Daarna ging het een paar weken beter, maar al snel was het weer het oude. Het gevolg hiervan is de scheiding van mijn ouders.

Ik heb vandaag heel goed nagedacht en allerlei afwegingen gemaakt en besloten dat ik sowieso de eerste tijd bij mijn vader zal blijven wonen. Ik ga het over ongeveer een uurtje aan mijn ouders vertellen en weet echt niet hoe ze gaan reageren. Dank jullie wel voor alle goede adviezen.

KUS Merijn

[CodeName Egg]

Merijn, veel sterkte

*knuf*

heel erg veel succes en sterkte!!
laat je weten hoe het gegaan is?
ik hoop voor je dat alles een beetje ok verloopt.
heeeele dikke knuf
mir

[Gothic]

merijn schreef:
Ik besef me nu pas dat mijn vader eigenlijk altijd gewoon normaal geweest is. Hij werkte we gewoon veel en daardoor trok ik automatisch meer naar me moeder toe. Toch heb ik ook nooit echt botsingen gehad, en de botsingen die ik had kwamen achteraf gezien gewoon door mijn gepuber.

Ik denk ook niet dat mijn moeder na de scheiding veel zal gaan veranderen. Ze heeft altijd al veel stemmingswisselingen gehad en we zijn een maand met het hele gezin in therapie geweest. Dit was niet alleen voor mijn moeder, maar voor de hele gezinssituatie. Daarna ging het een paar weken beter, maar al snel was het weer het oude. Het gevolg hiervan is de scheiding van mijn ouders.

Ik heb vandaag heel goed nagedacht en allerlei afwegingen gemaakt en besloten dat ik sowieso de eerste tijd bij mijn vader zal blijven wonen. Ik ga het over ongeveer een uurtje aan mijn ouders vertellen en weet echt niet hoe ze gaan reageren. Dank jullie wel voor alle goede adviezen.

KUS Merijn

Sterkte, onthoud 1 ding goed. Beide ouders houden van je, en zij hebben je tot een keuze gedwongen... dus als word je moeder boos ofzo, dan wordt ze vooral boos op zichzelf omdat ze zo stom is geweest je te laten kiezen... tis dus niet jouw schuld...

[merijn]

Ik heb het gisteravond verteld en toen reageerden ze allebei heel erg normaal en rustig. Daar was ik wel blij om. Nu kom ik vamorgen naar beneden en de verwijten beginnen alweer hoor. 'Jij hebt gezegd dat je vader en ik uit elkaar moesten, dat heb ik gedaan en nu flik je me dit' Ze maakt me gewoon helemaal kapot. Ze zegt dat m'n oom en tante (haar broer) het me ook heel erg zal verwijten en dat die ook kwaad op me zal zijn. Ze zegt dat ik alleen bij mijn vader blijf wonen om haar pijn te doen enzo.....Toen ik voorstelde om een paar dagen in de week bij haar te slapen kreeg ik helemaal de wind vanvoren. Ik ben een rpofiteur die een luxe leventje wil en enorm gebruik wil maken van de situatie. Toen zei ik dat ik bij haar alleen een bed nodig had en dat vond ze teveel. Ik mag niet bij haar of m)n broertje of zusje op de kamer en een eigen kamer krijg ik niet van d'r.......

KUS Merijn

[damaetas]

na het hele verhaal nbje te hebben gehoord denk ik dat je rustiger bij je vader zal zitten.
hoe gaat het daarmee trouwens?

kus dama

hee merijn,
goed dat je een keuze hebt gemaakt!
alleen jamer dat je moeder die keuze niet accepteerd...

Misschien moet je het er es met je moeder over hebben, waarom ze zo tegen jou doet, en vooral waarom je niet dan bij je vader en dan bij je moeder mag wonen.

Ik ben een rpofiteur die een luxe leventje wil en enorm gebruik wil maken van de situatie.

waar slaat dat nou weer op... Zoiets zeg je als moeder zijnde toch niet tegen je kind???!