halfzus

[dwight88]

(omdat er een aantal bekenden van mij zijn hier, zal ik het verhaal iets anders neerzetten dan de werkelijkheid, omdat ik niet herkend wil worden door hen, en het aanmaken van een nieuwe account gaat me weer wat ver. de strekking blijft wel hetzelfde..)

Ik heb een halfzus van mijn vaders kant. zij is wel een stuk ouder dan ik, ik ben 19, zij eind 20 ergens, misschien wel begin 30.
Ik heb haar nog nooit gesproken, maar, (weet ik niet zeker), volgens mij wel 1x gezien. De uitleg daarvan zal ik jullie besparen, ,maar ze was op een plek waar je niet "zomaar" komt, dan zoek je iets, zegmaar. Ik weet dus wel hoe zij er uit ziet, maar meer eigenlijk niet. Ze heeft mij destijds niet gezien.

Nu heb ik laatst, heel stiekem eigenlijk, na wat zoekwerk in de "papieren" haar adres kunnen vinden, en 2 telefoonnummers, waarvan 1 vast en 1 mobiel.
Aan de ene kant wil ik haar heel graag spreken, en 1001 vragen stellen, aan de andere kant lijkt me wel erg moeilijk.
Nu is voor mij het dillema, of ik het contact wil aangaan. Het is iets dat mij al erg lang bezighoudt, op het ene moment meer dan op het andere moment. Ik heb van haar kant nooit iets gehoord, dus ik weet ook totaal niet of ze interesse in mij zou hebben. Ik vind het erg kinderachtig om eerst lang haar huis (ik neem aan dat dat adres klopt) te rijden, en te gluren oid, dus dat ga ik ook niet doen.

Er met mijn vader over praten is om diverse redenen absoluut geen optie. Hij heeft ook geen contact meer met haar voor zover ik weet, maar ruzie hebben ze ook niet. Dus dat zou opzich geen belemmering kunnen vormen.

Iemand die dit verhaal misschien herkent, en/of iemand met tips?

alvast bedankt

[fractuur]

Ik herken niets, sorry. Maar heb je haar e-mail? Dat is toch wat makkelijker.. Anders moet je "gewoon"een keer de stap nemen, ik neem aan dat zij het niet zomaar afdoet als zijnde "tis maar mn halfbroer". Maar die plek waar je haar hebt gezien, speelt dat mee in je beslissing haar te bellen, of niet? Ik dnek trouwens niet dat je vader er echt iets tegen kan hebben.. Een beetje normaaldenkend mens kan wel sneppen dat je contact wil met je familie, al is het geen volle zus. Succes!

ik denk niet dat zij het vervelend vindt als je contact zoekt... als het niet klikt, kun je altijd nog besluiten om het contact weer te verbreken.

De voornaamste moeilijkheid lijkt mij, dat je het dan moet verzwijgen tegen je vader. Maar de keuze tussen 'verzwijgen en contact' of ''eerlijk zijn' en geen contact' is er een die niemand voor je kan maken, want het hangt af van wat jíj belangrijker vindt

contact maken kun je denk ik het beste doen door haar op te bellen... een emailtje zou ze uit verlegenheid of luiheid kunnen negeren (of haar spamfilter kan m tegenhouden ), opeens op de stoep staan is wel erg confronterend.

[dwight88]

de plek: ze parkeerde bij ons voor de deur, met haar moeder (denk ik) en een klein kind (ik denk haar kindje). En das wel toevallig, we wonen in een dood dorp in een erggg doodlopende straat, waar niks is. Wat ik weet is dat ze toen een rondje hebben gelopen, even naar ons huis hebben staan kijken en weer vertrokken zijn. En aangezien ons huis niet te koop is, + een bepaald "gevoel", weet ik zeker dat zij het was.

Als ik haar email had, was ik gelukkig, dat zou het voor mij inderdaad een stuk makkelijker maken. Ik kan natuurlijk altijd een brief door de bus doen/ opsturen, maar die drempel is voor mij toch nog vrij hoog. Helemaal omdat ik verwacht dat ik bang ben dat ze daarna eerst contact zal opnemen met mijn vader, iets wat ik totaal niet wil. (Het contact tussen mij - mijn vader/moeder is niet geheel positief, netjes gezegd). Dat zou de hele situatie kunnen laten exploderen, dus dat schiet ook niet op.

[Unexplained]

Je zegt dat je ook haar mobiele nummer hebt...als je haar niet direct durft te bellen, misschien een SMS? "Hoi, je kent mij niet maar volgens mij ben ik je halfbroer. Graag zou ik in contact willen komen met je, als jij dat ook wilt. Groeten van x"

[fractuur]

Mwah.. sms lijkt me niet zo'n goed idee. Vooral niet omdat de korte tekstjes vaak voor meerdere soorten uitleg vatbaar is. Als ik jou was zou ik het in één keer duidelijk willen maken, en haar niet in een of andere onwetendheid laten zitten na een sms.

Edit: als je een beetje kan schrijven (als in: je gevoelens goed onder woorden kan brengen op papier) is een brief natuurlijk ook een goede optie. Ruimte zat, en je geeft haar tijd om over de kwestie na te denken. Desnoods zet je erbij dat je niet wil dat ze contact opneemt met je vader. (ik vraag me af trouwens hoe bang je daarvoor moet zijn. Jij bent 19, en dat beseft zij ook wel. Oud genoeg om beslissingen te nemen. Bovendien hebben zij toch ook geen contact meer?)

[SuTi]

Als je vragen wilt stellen zou ik als ik jouw was gewoon bellen. Dan weet je in ieder geval waar je aan toe bent van haar kant. En als zij je niet wilt spreken merk je dan ook wel. Nooit geschoten is altijd mis. Dus ik zou zeggen bellen.

Ik hoop voor je dat je er een beetje uit komt
misschien is ze wel vet aardig

[amor]

Ik denk dat een brief idd een goede oplossing is. Zo kan zij kiezen of ze contact met je op wil nemen of niet. Lijkt me dat je de brief niet te lang moet maken maar kort en duidelijk met bijvoorbeeld je mobiele nummer en e-mail adres zodat zij ook de keuze heeft hoe ze kan reageren.
Ik ben wel benieuwd hoe dit afloopt laat je het weten in dit topic?

[SuTi]

Dat ben ik ook wel maar ik wens in ieder geval die gene wel veel succes en ik hoop dat voor het probleem een oplossing wordt gevonden

[WolterB]

Ik denk dat een brief een betere manier is om te communiceren voor het eerst dan bellen of een sms sturen.

[koekiemonstertje]

nee heb je, ja kun je krijgen

[Roos]

dwight88 schreef op 20-07-2005 @ 20:33 :
Ik heb haar nog nooit gesproken, maar, (weet ik niet zeker), volgens mij wel 1x gezien. De uitleg daarvan zal ik jullie besparen, ,maar ze was op een plek waar je niet "zomaar" komt, dan zoek je iets, zegmaar.

Zat ze achter een rood raam ofzo?

[dwight88]

Roos schreef op 21-07-2005 @ 16:16 :
Zat ze achter een rood raam ofzo?

iets verder lezen dan je scherm lang is heb het hierboven al uitgelegd. Was bij ons voor, voor ons huis.

Maar met mijn pa erover praten is geen optie helaas, en als hij erachter zou komen, verziekt dat mijn verhouding met hem (nog) verder, iets wat ik wil voorkomen. Het dillema is nu het kiezen voor de nieuwsgierigheid en contact zoeken met alle risico's van dien, of met dit gevoel rond blijven lopen. En da's moeilijk.

[Unexplained]

Luister, als je een hele brief vol met emoties en gevoelens schrijft heeft dat misschien wel een afschrikeffect. Je kunt beter een beetje recht door zee zijn.