Ik vind de titel gewoonweg prachtig. 'Wie weet went 't wel', zo herkenbaar, omdat je vaak denkt dat je aan de meest absurde, pijnlijke,... situaties niet zal kunnen wennen (althans, ik toch

). Als je dan dat zinnetje hoort, heeft het opeens allemaal zoiets relativerends, iets optimistisch.
Tot zover over de titel.
Voor de rest sluit ik me ongeveer aan bij Disintegration. Je maakt er geen onozel gedicht van, zoals ik zou doen met zoveel w's -ik wist trouwens niet dat er zoveel mooie w-woorden bestonden (woekerwoorden, wegwuiven, winkans...)- Je gebruikt de woorden voor een goed opgebouwd gedicht, iets wat ik dus niet zou kunnen denk ik