Afhankelijk van beste vriend?

Ik zal even in het kort uitleggen waar ik mee zit. Ongeveer een jaar geleden ontmoette ik een jongen waarmee 't goed klikte. In 't begin gingen we niet zo veel met elkaar om, maar 't werd eigenlijk steeds meer. We spreken nu zo'n 1 a 2x per week iets met elkaar af.

Ongeveer 2 maanden nadat ik hem had leren kennen, werd ik verliefd op 'm. We hebben toen een paar keer gezoend, maar na zo'n 2 weken vertelde hij me dat hij verder niks voor me voelde. Ik alles goed te verwerken. Eigenlijk was 't ook wel 'n opluchting om na al die tijd van elkaar te weten hoe we over elkaar dachten. Eigenlijk zakte mijn verliefdheid redelijk snel. Achteraf vraag ik me dan ook af of 't wel verliefdheid was, of gewoon de spanning tussen ons in die periode.

We zijn toen gewoon als vrienden verder gegaan en gewoon met elkaar blijven afspreken. In mei zijn we zelfs een weekje op vakantie gegaan met z'n 2en. Gewoon vriendschappelijk dus.

Zo'n 2 maanden later veranderde alles weer, we gingen uit, en dronken te veel. Uiteindelijk hebben we toen weer gezoend (op zijn initiatief). De dag erna heb ik 'm er meteen over aangesproken, omdat ik wilde weten wat zijn verdere bedoelingen waren. Hij wilde gewoon vrienden blijven. We hebben toen wel weer duidelijk over onze gevoelens gepraat. Ik heb aan hem verteld dat ik niet (meer) verliefd op hem was, maar ook toegegeven dat ik wel zou instemmen, als hij zou aangeven iets met me te willen beginnen. De reden hiervan is dat hij de eerste (op dit/dat moment enige) jongen is waarbij ik me op m'n gemak voel, mezelf kan zijn etc. Bovendien hebben we veel overeenkomsten, die ik bij veel anderen jongens mis. Een andere reden waarom ik 't wilde proberen, was dat ik dan achteraf nooit spijt kan hebben dat we 't nooit geprobeerd hebben iets op te bouwen samen, aangezien hij toch wel speciaal voor me is. Van de andere kant wilde ik onze vriendschap niet in gevaar brengen en leek 't me dus ook beter om op dezelfde manier verder te gaan. Ondanks 't feit dat hij (in de voorafgaande maanden) ook wel eens twijfels heeft gehad over zijn gevoelens voor mij, hebben we na heel lang paten toen definitief besloten gewoon vrienden te blijven en onze vriendschap niet op 't spel te zetten.

In de tijd die volgde spak hij gewoon met andere meisjes af, en ik met andere jongens. Toch bleek steeds weer dat ik hem leuker vond dan anderen, wat me dan weer aan 't twijfelen bracht of ik niet toch iets voor hem voelde.

In die tijd tot nu, hebben we nog regelmatig met elkaar gezoend. Niet iedere keer dat we elkaar zagen, we konden ook nog 'normaal' met elkaar omgaan. Ik weet nu dat 't zoenen niks betekent en dat accepteer ik ook, maar ik ben gewoon heel erg bang om hem kwijt te raken.
Wat ik 't ergste vind is dat het me op de een of andere manier toch iets doet, als hij met een ander meisje zoent. (2x gebeurd, ik ook 2x met 'n andere jongen gezoend). Ik neem aan dat 't gewoon de 'angst' is om hem kwijt te raken, want ik weet dat dit min of meer gebeurt als hij 'n relatie krijgt. Doordat we 't afgelopen jaar zo ontzettend veel met elkaar om zijn gegaan, zou dit dus 'n enorm gemis voor me zijn. Verder hebben m'n 4 beste vriendinnen allemaal 'n vriend waarbij ze veel van hun tijd doorbrengen, waardoor de kans dus bestaat dat ik 'alleen' kom te staan (of me iig eenzaam ga voelen), als ik hem niet meer heb. Ik heb het idee dat ik min of meer afhankelijk van hem ben geworden en dus een ontzettende klap krijg, als hij een vriendin krijgt.

Ik weet niet goed wat ik er nog bij moet vertellen, maar m'n probleem lijkt me duidelijk. Hoe zouden jullie hiermee omgaan?

shit or get off the pot

[WolterB]

Het er iig met hem over blijven hebben. Verder moet je soms in het leven bepaalde risico's nemen. Als je die niet zult nemen, weet je zeker dat er nooit wat zal gebeuren, ook in andere situaties.

En aangezien jullie toch steeds weer bij elkaar uitkomen, denk ik dat, als hij dat ook wil, jullie de gok moeten nemen

[Snijer]

Katje schreef op 14-10-2005 @ 06:36 :
shit or get off the pot

Helemaal eens

Er over blijven praten dat zeker, verder moet je in het leven (net zoals WolterB al zegt) bepaalde risico's gewoon nemen. Als jullie echt zo over elkaar denken, kun je minstens de gok wagen. Als het blijkt dat jullie niet als "setje" werken, kunnen jullie uit elkaar gaan, en inderdaad met het risico de vriendschap kwijt te raken. Maar als jullie allebei willen dat dat nie gebeurd, zal dat ook wel niet!

Veel succes!

[bejou]

Ik heb een klein beetje hetzelfde meegemaakt.
Vorig jaar trok ik heel veel met een jongen op. Hij is eigenlijk precies het tegenovergestelde van mij. Misschien daarom dat we het zo goed konden vinden. We zaten bij elkaar in de klas daardoor leerde we elkaar kenne. Vooral op het einde van het jaar werden we steeds betere vrienden. Ik had toen een vriend, en hij een vriendin. Op een keer vertelde ik tegen hem dat ik het uit wou maken en hij zij dat hij het ook uit wou maken. Vanaf dat moment begon het flirten tussen ons. Ik heb altijd geroepen dat ik niks met hem wou. Dat ik niet wilde dat onze vriendschap kapot ging. En dat heb ik ook tegen hem gezegt. Op een feest hadden we toen samen gezoend. En toen lukte het niet meer om nog 'normale'vrienden te zijn. De spannig was te groot. Nu heb ik wat met hem en ik heb nog nooit zo'n leuke relatie gehad. Er vallen nooit stilte's, we kenne elkaar zo goed dus het is altijd gezellig...

ik zou tegen jou zeggen.. waag de stap gewoon. Zoals het nu tussen jullie gaat is ook geen normale vriendschap. Dat je steeds jaloers bent als hij met een ander meisje is. En misschien lukt het niet dat jullie samen een 'steletje' zijn.. maar dan weet je dat wel.. en dan is waarscheinlijk de spanning er ook af.. maar waarscheinlijk lukt het toch wel.. en verliefheid moet in sommige gevallen ook groeien.. ik ben na een maand veel verliefder op hem geworden als dat ik op het begin was..
in ieder geval veel succes

[LOLA3000]

bejou schreef op 14-10-2005 @ 18:01 :
Ik heb een klein beetje hetzelfde meegemaakt.
Vorig jaar trok ik heel veel met een jongen op. Hij is eigenlijk precies het tegenovergestelde van mij. Misschien daarom dat we het zo goed konden vinden. We zaten bij elkaar in de klas daardoor leerde we elkaar kenne. Vooral op het einde van het jaar werden we steeds betere vrienden. Ik had toen een vriend, en hij een vriendin. Op een keer vertelde ik tegen hem dat ik het uit wou maken en hij zij dat hij het ook uit wou maken. Vanaf dat moment begon het flirten tussen ons. Ik heb altijd geroepen dat ik niks met hem wou. Dat ik niet wilde dat onze vriendschap kapot ging. En dat heb ik ook tegen hem gezegt. Op een feest hadden we toen samen gezoend. En toen lukte het niet meer om nog 'normale'vrienden te zijn. De spannig was te groot. Nu heb ik wat met hem en ik heb nog nooit zo'n leuke relatie gehad. Er vallen nooit stilte's, we kenne elkaar zo goed dus het is altijd gezellig...

ik zou tegen jou zeggen.. waag de stap gewoon. Zoals het nu tussen jullie gaat is ook geen normale vriendschap. Dat je steeds jaloers bent als hij met een ander meisje is. En misschien lukt het niet dat jullie samen een 'steletje' zijn.. maar dan weet je dat wel.. en dan is waarscheinlijk de spanning er ook af.. maar waarscheinlijk lukt het toch wel.. en verliefheid moet in sommige gevallen ook groeien.. ik ben na een maand veel verliefder op hem geworden als dat ik op het begin was..
in ieder geval veel succes

Bij mij ging het precìes zo! Ik was hele goede vrienden met een jongen, maar hij was verliefd op mij&ik niet op hem, hoewel ik hem wel best leuk vond maar ik had niet echt gevoelens voor hem. Tot we een keer 'per ongeluk' gingen zoenen....toen zijn we iets met elkaar begonnen en na een paar weken was ik stapelverliefd op die jongen! En als je toch al zulke goede vrienden bent, weet ik zeker dat het iets heel moois wordt! Je moet het gewoon proberen. Maar hij moet er natuurlijk ook zo over denken...

Bedankt voor jullie reacties.
Wat betreft iets met elkaar beginnen; dat wil hij na nader inzien niet (ik begin ook steeds meer te twijfelen of 't wel verstandig is, maar daarentegen zie ik 'm ook niet graag met 'n ander meisje, nogal tegenstrijdig dus). De reden dat hij (en ik) niks wil beginnen, is dat hij niet verliefd is.
We zitten dus eigenlijk allebei in dezelfde situatie. Op dit moment is alles leuk en aardig. Hoewel ik me wel altijd voorneem niet meer met 'm te zoenen (zoiets hoort in mijn ogen niet binnen 'n vriendschap), maar uiteindelijk gebeurt 't toch weer.
Mijn probleem ligt eigenlijk bij 't moment dat gaat komen dat alles over is (als hij 'n vriendin krijgt bv), want zoals ik al zei, heb ik 't idee dat we afhankelijk van elkaar zijn geworden. Zonder hem valt er gewoon een heel stuk weg uit m'n leven, omdat ik zo veel tijd met 'm doorbreng. Voor hem zal 't in grote lijnen 't zelfde zijn (als ik 'n relatie krijg oid), maar ik wil me iig proberen voor te bereiden op 't moment dat alles over zal zijn, hoewel ik niet weet hoe..

[I C U]

Ergens denk ik dat je het gewoon moet proberen, maar als je het niet wil, is het niet zo handig... Hoe je je moet voorbereiden? De enige manier waarop dat kan is om wat minder vaak af te spreken, een paar dagen es geen contact hebben. Of op een andere manier. Het lijkt me trouwes ook erg verstandig om te stoppen met zoenen, want dat 'hoort' niet en is niet bevorderlijk voor je eigen gemoedsrust (ik zou zwaar gaan twijfelen of ik wat voor hem voel of niet ed). Succes anyway!

Gewoon niet meer met hem zoenen tenzij het iets 'is'. Dat heeft geen zin en het maakt het er niet duidelijker etc op voor jou (en hem? ). Wil hij dat wel? Dan moet hij maar misschien eens proberen te achterhalen waarom hij dat wilt en hoe gek hij op je is of niet.
En wees niet bang dat je dan geen beste vrienden meer kunt zijn Nergens voor nodig, behalve als hij een lompe lul is.
Ik heb ook wel een paar keer met een goede vriend gezoend een tijd terug en daarna niet meer en we gaan nog steeds goed met elkaar om.