Help...beginnende eetstoornis??

[Fever]

Heey, het wordt een erg lang verhaal maar wist niet hoe ik het anders moest zeggen.

De laatste tijd begin ik me zorgen te maken over mijn eetgedrag en in hoeverre mijn zelfbeeld mij beinvloed.
Ik ben altijd al onzeker geweest over mijn gewicht/figuur. Vroeger op de basischool was ik dik (nooit mee gepest trouwens) en ben in de 1ste van de middelbare school erg veel afgevallen waardoor ik gewoon een normaal postuur had (dat afvallen ging natuurlijk, ik moest opeens veel fietsen en groeide natuurlijk ook)
Maar op de een of andere manier is dat zelfbeeld van dat dikke meisje altijd in mijn gedachten gebleven, ik voel mij nooit slank, altijd te dik en lette daarom in de loop van de jaren goed op mijn voeding. Ik ben sinds de 1e altijd slank geweest (niet te dun en niet te dik) maar toch voelde ik mij wel zo.
Vorig jaar viel ik weer een aantal kilo af en was echt aan de dunnere kant (niet graatmager maar gewoon mooi) ik raakte zo in paniek dat ik dit 'perfecte figuur' kwijt zou raken waardoor ik heel erg obsesief aan eten ging denken, ik dacht er elke dag non-stop aan.
Je raadt het misschien al, het uiteindelijke resulaat was dat ik die kilo's die ik kwijt was er ondertussen al weer aan heb gevreten.
Ik heb sinds die kilo's er weer aan kwamen last gehad van vreetbuien.
Ik zet mezelf op dieet (wel gewoon normaal en gezond eten, niet uithongeren) maar ga dan zo erg denken aan snoep en lekkers dat ik me vervolgens helemaal ga volproppen en tegen me zelf zeg: morgen begin ik gewoon op nieuw met een schone lei, maar het probleem is is dat dit nu bijna elke dag gebeurt.
Ik heb de neiging om het allemaal weer uit te kotsen, maar heb dit tot nu toe nog niet gedaan. Wel spoken er al smoesjes door mijn hoofd heen hoe ik dat kotsen van mijn ouders kan verbergen.
Ik voel me dik echt monsterlijk dik, het is bijna walging. Ik begin ook steeds wijdere kleren te dragen zodat ik niet naar het vet hoef te kijken. Ik ga minder uit en hoewel ik het allemaal met mijn gezonde verstand kan relativeren, blijf ik me slecht voelen.
Ik heb echt het idee dat dit de verkeerde kant opgaat en me grootste angst (tis erg oppervlakkig, ik weet het) is weer zo dik worden zoals ik was.
Btw: Ik ben niet depressief, heb verder geen problemen (behalve deze dan) en voel me verder prima en geniet van het leven.
Maar hoe kom ik uit deze spiraal en herkent mischien iemand die een eetstoornis heeft gehad zich hierin en hoe stop ik dit voordat het escaleert?

ter verduidelijking: Ik ben 1.60m, weeg nu 57kg en woog 53kg

[Glass]

Ik denk dat je heel voorzichtig moet zijn, want je bent hard op weg naar een "eetstoornis" (ik heb het bij mezelf liever over een eetprobleem) in z'n meest woekerende vorm. Dat klinkt misschien een beetje angstaanjagend en dat is het ook.

Het is héél moeilijk om uit zo'n neerwaartse spiraal te komen, en ik zal je nu alvast verklappen dat je de oplossing waarschijnlijk niet zult tegenkomen in dit topic, want er bestaat geen simpele oplossing die we met een one-liner kunnen omschrijven. Ik heb wel een vraag voor je: in welke mate beheersen deze gedachten je gedrag en stemming, en hoeveel denk je er op een gemiddelde dag aan?

Ik herken veel van je verhaal. Ik was vroeger ook dik en heb een eetprobleem ontwikkeld. Ook het uitstellen van beloftes aan jezelf is herkenbaar. Het is gewoon heel moeilijk om iemand met een vertekend zelfbeeld positief te beïnvloeden, omdat zij de waarheid niet kunnen/willen inzien. Jouw gewicht is heel normaal en je ziet er vast leuk uit, maar zo voel je je niet.

Goed, zoals ik al zei zul je hier waarschijnlijk geen oplossing vinden, maar hier zijn wat dingen waar je misschien iets aan hebt. Bij mij werkt dit niet, maar onder het mom van baat het niet dan schaadt het niet...: ga eens naakt voor de spiegel staan en probeer dan reëel te zijn, in de zin van "het valt wel mee". Breng regelmaat aan in je eetpatroon. Eet op vaste tijden, snack op vaste tijden. Voorkom eetbuien koste wat het kost, want daardoor wil je weer gaan compenseren, waardoor je weer zin krijgt in eten wat zich uit in eetbuien, enz. enz., je ziet de vicieuze cirkel. Probeer als je deze op voelt komen iets anders te gaan doen en maak dat vaste prik, bijv. een vriendin opbellen. Niet purgeren (braken).

Je moet nu door de zure appel heen bijten en voorkomen dat je probleem zich nog verder ontwikkelt. Veel sterkte.

[Nona]

Wat Glass zegt inderdaad.

Meis, dit gaat inderdaad niet goed. Weet dat je leuk bent zoals nu en niemand zal jou leuker vinden als je afvalt. Ook jij zult jezelf niet leuker vinden, want er kan altijd nog een kilo af en zo blijf je bezig tot je inderdaad veel te mager bent (of te dik, als het de andere kant op slaat).

Houd in de gaten wat je eet. Dat betekent: probeer jezelf er niet vanaf te houden, maar zorg gewoon dat je goed eet, nooit honger hoeft te hebben en toch niet ongezond of erg veel eet. Ontbijt elke morgen, neem wat fruit mee voor halverwege de ochtend, lunch voldoende, neem 's middags nog wat fruit en een klein tussendoortje en eet 's avonds genoeg. En een koekje bij de koffie mag best hoor! Maar houd het dan bij één of twee. Doe de trommel dan dicht en zet die weg. Blijf je dan aan eten denken, neem dan een appel ofzo. Dat verandert weinig aan je figuur, dus daar hoef je het niet meer voor te doen, en toch krijg je een vol gevoel.

Je gezondheid is belangrijk, belangrijker dan je figuur. Dus zorg dat je vooral gezond eet en niet helemaal vetvrij. Wat sporten kan ook geen kwaad, maar doe dit verstandig. Twee avonden sporten per week is genoeg.