Zonder Titel, wel erg koud

[Flower_4_u]

’t Was te koud.
Alles zou bevriezen;
eerst mijn vingers en neus dan
tenen en benen (ik had die korte
bloemenrok aan).
Als laatste mijn gedachten
-of als eerst,
dat weet ik niet meer –

Trouwens;
ik moest ook
wel heel dringend plassen.

Dus
hees ik me recht en
belde weer aan (een sleutel
had ik nog steeds niet gekregen).
Je glimlachte, vroeg:
“waar kom jij vandaan?”

Je wist niet eens dat ik weg was
geweest.

[botervleug]

Deze raakt me. De simpelheid, de manier waarop je een alledaagsheid tot een Gebeurtenis maakt. Met Emoties. Dat je weet te suggereren dat er honderden processen en lagen aan het werk zijn. Hulde.

[yapo]

Ik vind 't een beetje warrig overkomen, qua structuur. Dat komt door deze zin:
eerst mijn vingers en neus dan
tenen en benen (ik had die korte
bloemenrok aan).

Kan in mijn ogen beter iets zijn als:
eerst mijn vingers en toen stilaan
tenen en benen (ik had die korte
bloemenrok aan).

Verder vind ik 'm mooi

[Halogeen]

Heel heel goed dit. Ik ben het helemaal met Botervleug eens. Vooral de snelheid, het toontje, de kracht, de simpelheid. Heel sterk. Ook vind ik dat je de stijlmiddelen heel goed hebt gebruikt.

[dromenvanger]

oh

ja zeg, hoe mooi...'k weet niet. echt mooi hoor

[CSN]

Inderdaad heel heel goed Ik geloof je beste, althans voor zover ik weet. Wat me raakt is moeilijk te zeggen, wellicht later.

[*nerwen elensar]

Inderdaad heel mooi. Pakkend einde en een zeer herkenbare situatie die je beschrijft. Leuk hoe je trivale dingen zoals die bloemenrok erin verwerkt. Het is een toegankelijk gedicht zonder dat je in clichés valt.

[Flower_4_u]

@ Yapo:
misschien komt dit stuk inderdaad nogal warrig over. Ik zou het dan verbeteren door een komma voor de 'dan' te zetten, maar ik ben er nog niet helemaal uit of ik dat wel zou doen. Die komma breekt die zin in twee (eigenlijk vrij stom, zoveel nadenken over 1 kleine kommaatje )

eerst mijn vingers en neus, dan
tenen en benen (ik had die korte
bloemenrok aan).

[botervleug]

Flower_4_u schreef op 12-12-2005 @ 15:00 :
@ Yapo:
misschien komt dit stuk inderdaad nogal warrig over. Ik zou het dan verbeteren door een komma voor de 'dan' te zetten, maar ik ben er nog niet helemaal uit of ik dat wel zou doen. Die komma breekt die zin in twee (eigenlijk vrij stom, zoveel nadenken over 1 kleine kommaatje )

eerst mijn vingers en neus, dan
tenen en benen (ik had die korte
bloemenrok aan).

Ik vind het niet zo storend, zonder komma in het origineel, het geeft een tikje dichterlijkheid eraan. En nadenken over bijvoorbeeld een komma is een teken dat je goed bezig bent.

Ik wilde nog even toevoegen aan mijn eerder betoog dat de overdramatiek van het bevriezen zo heerlijk in evenwicht is met de simpelheid en nuchtere boerenwijsheid van het 'ik moet plassen'. Dat geeft op zo'n simpele wijze alle voors en tegens van weer aanbellen, boos zijn of vergeven, praktisch versus trots, liefde tegen het uit maken, leven in verhouding tot boeketboekjesromantiek. Hoe meer ik het lees, hoe fijner ik hem vind. Ik denk dat ik hem uitprint en in mijn agenda doe.

[Reem]

Aah. Hier had ik al eerder op willen reageren maar toen had ik geen tijd, en nu is alles al gezegd wat ik wilde zeggen. Leuk, dit! Het weglaten van die komma in de eerste strofe vind ik juist leuk, het geeft iets extra's. Die tweede strofe is zo'n heerlijke toevoeging, het is precies wat Botervleug al gezegd heeft. Geweldig gedicht!

[Dionysos]

Botervleug en Halogeen hebben mijn mening verwoord.
Eenvoud in perfectie.
Echt super.