Brieven aan ____ (I)

Lieve ___,


Ik heb geslapen. Onrustig weliswaar, maar zelfbewust. En toen ik ontwaakte na de zeven dagen slaap die ik mezelf verschuldigd was, diende je jezelf direct weer aan.

Maandag zul je er weer zijn. Zoals verdriet één genezingsproces nodig heeft om zijn sporen van mijn lichaam te verwijderen, duurt een moment van bezinning een volle week. En zoals een genezingproces soms littekens achterlaat en soms niet, laat een week slapen letters na op papier, als bewijs dat er bezinning is geweest. En het laat een leegte na in mijn emoties, als bakstenen die op een willekeurige plaats uit een muur zijn gehaald.
De vraag die dan rest is: waren de bakstenen een essentieel onderdeel van de constructie, en valt of staat de muur met de af- of aanwezigheid van deze stenen? Is mijn muur ingestort, is het fundament bezaaid met brokstukken? En zo ja, kunnen deze weggeruimd worden en kan ik aan de wederopbouw beginnen? Of zijn ze te zwaar om nog te tillen en zal er van de muur die ik met jouw hulp gebouwd heb niets meer overblijven dan een ruïne?
De kans bestaat dat de muur nog staat. Dat de stenen niet belangrijk genoeg waren om de muur te doen instorten. Dat zou betekenen dat mijn oogwenk onschuldig was.
Over nog eens zeven dagen zal ik het weten. Maar ik zal deze dagen niet slapen, ik zal waken. Over wat er nog over is. Want of het nu een stabiele constructie of een ruïne is, hij is het waard om te koesteren.

Ik geef een liefde niet snel op. Dat neem je me niet af, ___. Mocht liefde een religie zijn, dan was ik een toegewijde gelovige. En dan was er geen enkele exacte wetenschap die mij van mij geloof zou kunnen stoten.
Want liefde is geen absolute waarheid, ze is het in haar onwetendheid ontstegen. Dagen, jaren, eeuwen zelfs, zal de ongelovige op zijn voetstuk staan en neerkijken op alles dat hij op aarde overziet. Zichzelf bewust van de zwaartekracht die aan hem trekt, zal hij altijd op dezelfde plek blijven, wetend dat een enkele stap hem zal doen vallen. Terwijl de gelovigen het luchtruim kiezen en zich vrij kunnen bewegen in iedere willekeurige richting.
Want zij die niets weten en enkel geloven, zullen hun vleugels openslaan en vliegen.

Liefs,
___

[flyaway]

Mooi geschreven.
Vooral die vergelijking met die muur vind ik erg knap, ik ben benieuwd waar je je ideeen en inspiratie vandaan hebt, wat de werkelijke reden is van de brief.

Ik stoor me wel een beetje aan die ___, het onderbreekt het (wat je heel goed doet: ) persoonlijke in de brief.

Het einde ben ik het niet helemaal mee eens, maar ik kan me er wel in verplaatsen, dus dat stoort niet heel erg.
Komt er een deel II? Wil 'm graag lezen.

[Roosje]

Hm, interessant.

Aan de ene kant vind ik dit een heel mooie brief en ben ik best wel benieuwd naar een vervolg. (Althans, ik ga er vanuit dat er nog een vervolg komt. Je hebt immers (I) in je topictitel staan.) In tegenstelling tot flyaway heb ik geen probleem met de ___ als "naam", dat doe ik zelf ook vaak genoeg als ik een verhaal in briefvorm schrijf. Wat ik dan wel weer vreemd vind, is dat je ook met ___ eindigt. Dat zou betekenen dat hij/zij de brief aan zichzelf heeft geschreven, nietwaar? Wat ik daarnaast leuk vind, is dat je niet kunt weten of de brief door een man of een vrouw is geschreven. Dan blijft het giswerk. (En ik gok op een man, maar dat doet er niet toe.)

Aan de andere kant erger ik me aan je wisseling van stijl. Af en toe klink je heel dromerig en haast als een mythe, maar daarnaast zitten er stukjes in die heel erg uit de toon vallen en die ik daardoor niet mooi vind. Vergelijk bijvoorbeeld

Ik heb geslapen. Onrustig weliswaar, maar zelfbewust. En toen ik ontwaakte na de zeven dagen slaap die ik mezelf verschuldigd was, diende je jezelf direct weer aan.

met

De vraag die dan rest is: waren de bakstenen een essentieel onderdeel van de constructie, en valt of staat de muur met de af- of aanwezigheid van deze stenen?

Dat laatste stukje vind ik teveel utileg geven. Het is te duidelijk geschreven, te beschouwend haast. Dat vind ik niet zo mooi. Het doet afbreuk aan de kwaliteit, want verder vind ik het een erg goed stukje.

Als laatste begin je redelijk veel zinnen met "En". Dat is geen ramp, maar het viel me wel op.

Als echt-laatste: je laatste zin. (L)

@ flyaway:
Dankjewel voor de complimenten :) De werkelijke reden van de brief/ mijn inspiratie tot dit schrijven doet er niet zo denk ik. Ik kan wel uit gaan leggen, maar ik denk dat het een brief ontzettend ontkracht.
En ja, er komt een deel II. Er wordt nu aan geschreven ;)

@ Roosje:
De ___ in de aanhef is een ander dan bij de afsluiting. De schrijver en de geadresseerde zijn beiden anoniem.
Bedankt voor je commentaar. Het is fijn om feedback te krijgen :)

[Roosje]

NuncaMas schreef op 02-01-2006 @ 13:04 :
@ Roosje:
De ___ in de aanhef is een ander dan bij de afsluiting. De schrijver en de geadresseerde zijn beiden anoniem.
Bedankt voor je commentaar. Het is fijn om feedback te krijgen

Ze zien er hetzelfde uit en graag gedaan.