Soort tekst...(heeft dit een naam?)

[Soapsie]

De zon scheen, verwarmde de aarde en alles wat daar leefde. Het verwarmde de harten van mensen en dieren, van vlinders en lammetjes, van kinderen en volwassenen. Het gaf het landschap een glinsterende gloed en toverde een glimlach op ieders gezicht. Als de zon scheen was iedereen gelukkig, als het de tijd van de liefde was straalden ieders ogen en als het veertien februari was glunderde Lisa. De dag van de liefde. Een dag vol blijdschap, verwachting, hoop en gelukzaligheid. Een dag van kriebels in je buik. Een warme dag, een mooie plek, waar de zon scheen…

In al haar vrolijkheid dwarrelde Lisa door de eindeloze weilanden aan de rand van het kleine dorpje. De zon brandde op de lichte huid van haar gezicht en riep de nieuwe morgen uit. Met een knipoog keek hij op haar neer en lachte. Lisa lachte terug en plukte een bloemetje.
‘Moge de liefde mij omarmen en de warmte mij omringen,’ zong zij.
De vlindertjes vlogen sierlijk met haar mee, dansend op de wind vol lentegeuren. De bijtjes hupsten van bloem tot bloem en namen al het zoete dat zij te bieden hadden in zich op. Valentijn was de dag van delen, delen uit liefde. Mensen gaven en namen, al om ieders geluk een gouden randje te geven.

………..

De donkere wolken schoven dreigend voor de poorten van de hemel. De zon werd verdrongen en een sinistere duisternis nam zijn rol over. Al gauw huilde de hemel, daalde de regen neer en bevochtigde het de harten van de mensheid. Een schaduw trok over het landschap en de vogels daalden neer tot hun nestjes. De bliksem spleet het bruisende hart in tweeën en Nico krijste. De tranen vloeiden uit zijn ogen en een verkrampt gevoel kwam opspelen.

In al zijn verdriet slofte Nico over de modderige paden die door het verlaten centrum van het dorpje liepen. Ze brachten hem naar nergens. Terwijl zijn tranen zich mengden met de regen, klonk de donder in al zijn dominantie. Hij grijnsde en bespotte hem. Nico staarde terug en liet zijn gezicht verdwijnen in het stromende water.
‘Moge de pijn mij vermoorden en de haat mij verteren,’ fluisterde hij.
Dunne stroompjes, als slierten van vergif, daalden de straten af en volgden hun weg tot de doodszwarte rivieren. Daar mengden zij zich met een oneindigheid aan tranen en vloeiden voort tot een nog grotere concentratie.

………..

Zij pakte zijn handen, drukte ze tegen haar hart. Voorzichtig toverde zij een glimlach op zijn gezicht, maakte hem aan het lachen. Hij kneep in haar handen, bevochtigde zijn ogen en forceerde de glimlach.
‘Het is oneerlijk,’ fluisterde hij.
‘Het is liefde,’ zong ze.
De zon priemde achter de wolken vandaan en een enkele lichtstraal bereikte het tweetal. Nico keek om en liet zijn gezicht verwarmen door dit kleine geluk. Hij voelde zich zoals hij zich nog nooit had gevoeld, hij voelde zich gelukkig.
Lisa keek naar de wegdrijvende wolken en de verschijning van de zon. Niet voor iedereen gold de gelukzaligheid van de liefde. En niet voor iedereen was warmte en blijdschap weggelegd.

‘Maar voor wie geloofde en wilde, was liefde bestemd. Voor wie hoopte en droomde, was geluk bedoeld.’

[Vogelvrij]

Mensen gaven en namen, al om ieders geluk een gouden randje te geven.

als?

‘Maar voor wie geloofde en wilde, was liefde bestemd. Voor wie hoopte en droomde, was geluk bedoelt.’

Naast dat ik niet echt blij ben met deze eindzin (is het niet de bedoeling dat iedereen gelukkig is dan?), is het wel bedoelD hè!

Verder vind ik dat je het best gewoon verhaaltje kunt noemen, hoor Ik vind hem eigenlijk erg leuk, ik houd wel van die duideljike opbouw.

[Soapsie]

Vogelvrij schreef op 24-12-2005 @ 10:24 :
als?

Naast dat ik niet echt blij ben met deze eindzin (is het niet de bedoeling dat iedereen gelukkig is dan?), is het wel bedoelD hè!

Verder vind ik dat je het best gewoon verhaaltje kunt noemen, hoor Ik vind hem eigenlijk erg leuk, ik houd wel van die duideljike opbouw.

Mensen gaven en namen, al om ieders geluk een gouden randje te geven.

De 'al' hierin staat meer voor 'alles', het geven en nemen in zijn geheel. Dus niet 'als'.

Verder is geluk voor iedereen bedoeld, tenslotte heeft iedereen hoop en droomt iedereen. Toch?...

[Vogelvrij]

Soapsie schreef op 24-12-2005 @ 12:50 :
De 'al' hierin staat meer voor 'alles', het geven en nemen in zijn geheel. Dus niet 'als'.

Verder is geluk voor iedereen bedoeld, tenslotte heeft iedereen hoop en droomt iedereen. Toch?...

Zo had ik het niet gezien, ik zou er als van maken

En niet voor iedereen was warmte en blijdschap weggelegd.

Daar zeg je toch duidelijk dat geluk niet voor iedereen is, wel?
En lang niet iedereen heeft hoop, juist mensen die geen geluk hebben en het misschien juist daardoor verdienen, hebben geen hoop meer. Toch?...

[Soapsie]

Vogelvrij schreef op 25-12-2005 @ 14:38 :
Daar zeg je toch duidelijk dat geluk niet voor iedereen is, wel?
En lang niet iedereen heeft hoop, juist mensen die geen geluk hebben en het misschien juist daardoor verdienen, hebben geen hoop meer. Toch?...

Niet alle mensen hebben warmte en blijdschap, dát zei ik.

En iedereen heeft hoop, of dat nou bewust of onbewust is. Zonder hoop kun je niet eens leven, want als het wel zo is, plegen die mensen meestal zelfmoord. Zij kunnen niet bedenken hoe ze uit een bepaalde situatie moeten komen, voor hen is geluk niet weggelegd. En dat is niet omdat ze het niet verdienen, maar omdat ze er zelf niet in geloven.
De mensen die er in geloven en er op hopen kúnnen wel gelukkig worden, of zijn al gelukkig. Dát is wat ik will zeggen.

[Changshan]

Leuk verhaaltje.

Valentijn was de dag van delen, delen uit liefde. => Valentijn was de dag van velen, delen in liefde.

"velen, delen" vind ik poëtischer, kwam ik op omdat ik dat de eerste keer las. Ach, ik wil maar iets zinnigs in deze post hebben.^^

[Soapsie]

Changshan schreef op 25-12-2005 @ 19:24 :
Leuk verhaaltje.

Valentijn was de dag van delen, delen uit liefde. => Valentijn was de dag van velen, delen in liefde.

"velen, delen" vind ik poëtischer, kwam ik op omdat ik dat de eerste keer las. Ach, ik wil maar iets zinnigs in deze post hebben.^^

Haha...dank je wel! Ik zal er over nadenken.

[Verleden Tijd]

Leuk verhaaltje. Ik vind de laatste twee zinnen juist wel sterk, hoewel je het inderdaad verkeerd zou kunnen opvatten: dat degenen die niet geloven en dromen geen récht zouden hebben op liefde en de hopelozen geen recht op geluk zouden hebben. Maar ik weet dat dat niet de bedoeling is.

*droomt even weg*
Zo, kom nu maar op met dat geluk!


Schrijven is georganiseerde spontaniteit!

[Changshan]

Misschien is dat juist wél de bedoeling... *droomt mee*

[Soapsie]

Changshan schreef op 07-01-2006 @ 14:17 :
Misschien is dat juist wél de bedoeling... *droomt mee*

Altijd even verrassend...

[I C U]

Ze brachten hem naar nergens

'naar' vind ik in deze zin een beetje overbodig, eigenlijk net een woord teveel.

Verder aardig verhaaltje, zeer duidelijk qua opbouw, ook niet echt origineel vind ik. Mooi woordgebruik, poëtisch enzo

[Verleden Tijd]

Changshan schreef op 07-01-2006 @ 14:17 :
Misschien is dat juist wél de bedoeling... *droomt mee*

Dat zou ik dan wreed, hardvochtig en ondoordacht vinden. Jij hebt er toch ook wel eens bij stilgestaan dat geloof en vertrouwen juist voorkomen uit liefde en geluk en niet alleen andersom?

Maar ik ga er dus niet van uit dat dat de bedoeling is.

[Changshan]

Kristoph schreef op 10-01-2006 @ 19:08 :
Dat zou ik dan wreed, hardvochtig en ondoordacht vinden. Jij hebt er toch ook wel eens bij stilgestaan dat geloof en vertrouwen juist voorkomen uit liefde en geluk en niet alleen andersom?

Maar ik ga er dus niet van uit dat dat de bedoeling is.

Volgens een gigantische hoeveelheid geloven, zou dit dus juist wel bedoeld kunnen zijn en was het dan helemaal niet wreed geweest. En ikzelf denk ook dat je zonder vertrouwen nergens bent. Tuurlijk, het resultaat kan je stimuleren om verder te 'geloven', maar er is ergens een begin...

Oh my, als ik dit teruglees, krijg ik heel veel zin in filosofie morgen.