schrijfwedstrijd.....heb een stuk geschreven

[kikounette]

,,plaatsbewijzen alstublieft” klinkt het door de coupé.
Verwoed zoek ik in mijn veel te grote, veel te volle tas naar mijn portemonnee, waar mijn OV-studentenkaart in zit.
Ik graaf, en graaf, en kom langzaamaan tot de pijnlijke conclusie dat mijn zwart/wit gestippelde portemonnee waarschijnlijk nog precies daar ligt als waar ik hem gisteren gelaten heb: in mijn andere tas, thuis.
Ik krijg het warm. Dit soort dingen overkomen voor mijn gevoel alleen mij, en ik heb dan ook een verschrikkelijke hekel aan dit soort situaties.
De conducteur komt langzaam maar zeker dichterbij, en met iedere stap die hij zet word ik nerveuzer.
Het meisje naast me heeft duidelijk in de gaten wat mijn probleem is, en kijkt me meewarig aan.
Ik glimlach flauwtjes en ze glimlacht terug alsof ze me een hart onder de riem wil steken.
Maar het helpt niks.
Dan is het moment van de waarheid daar.
De conducteur, een wat oudere, ietswat gezette en niet al te vrolijk uitziende man houd zuchtend stil bij mijn stoel.
,,plaatsbewijzen alstublieft”
het meisje naast me laat vol trots haar OV-kaart zien, en lacht er breed bij.
Dan ben ik aan de beurt.
,,alstublieft meneer, heb meelij, ik ben maar een arme, chaotische studente die haar OV vergeten is, maak me niet af, alstublieft meneer zet me niet voor gek voor de ogen van de hele coupé en loop voorbij”
maar omdat deze man er niet uitziet alsof hij door zo’n tekst geraakt zal worden zeg ik gewoon maar: ,,ik eh…ik ben mijn OV vergeten”
,,nee he” zie je hem denken ,,niet wéér zo’n typische jeugd-van-tegenwoordig-die-alles-altijd-vergeten student.”
Hij zucht en trekt een blocnote tevoorschijn.
,,wat is uw naam juffrouw?” klinkt de monotone stem.
Juffrouw?? Zie ik eruit als een juffrouw?? Het valt me overigens wel 100% mee dat hij me niet ter plekke aanvalt en me niet toeschreeuwt of ik wel doorheb hoe moe hij van dit soort dingen wordt.
Natuurlijk kan ik een valse naam en adres opgeven, maar daar ben ik in de 1e plaats te eerlijk voor, en ten tweede komen dat soort ideeën bij mij altijd een dag of wat te laat.
Braaf noem ik mijn naam, adres, postcode en woonplaats op.
,, waarom heeft u geen geldig plaatsbewijs juffrouw?”
ik leg uit dat mijn OV-kaart in mijn portemonnee zit en dat de portemonnee thuis ligt.
De man knikt en noteert iets op zijn blocnote.
,,heeft u een geldig identiteitsbewijs bij ut?”
ik vertel nogmaals dat mijn portemonnee thuis ligt, en dat ik daar alles in heb zitten, zo ook een geldig identiteitsbewijs, en nee dat ik dat dus niet bij me heb.
Weer noteert hij iets.
,,heeft u geld bij zich jufrouw?”
GELD?? Goeie God, die man is overduidelijk nog dommer blond dan dat ik eruit zie.
Het lijkt mij toch vrij duidelijk dat als ik tot 3 keer toe herhaald heb dat mijn portemonnee thuis ligt, dat het dan 100% zeker is dat ik ook geen geld bij me heb.
En dat dus ook met alle goeie wil van de wereld niet tevoorschijn kan halen.
,,nee meneer” zeg ik ,, dat zit namelijk in mijn portemonnee, die ik, zoals gezegd, vergeten ben”
aan zijn gezicht te zien heeft hij door dat dit een redelijk domme vraag was, en een fractie van een seconde ziet hij eruit alsof hij zichzelf het liefst hard voor zn kop zou willen slaan vanwege deze ondoordachte stommiteit.
Ik lach vriendelijk naar hem, en hij schrijft weer wat op zijn blocnote.
Ik krijg een geel papiertje aangereikt, waar ik mijn eigen gegevens op zie staan.
Met dezelfde monotone stem legt de man mij uit dat dit briefje mijn vervoersbewijs is voor vandaag en dat ik zeer binnenkort de rekening van mijn boete thuisgestuurd krijg.
,, maar u heeft wel geluk juffrouw, u kunt namelijk bijna al uw betaalde centjes terugkrijgen, behalve de administratiekosten, anders verdien ik er niets meer aan”
als dit niet zo’n verschrikkelijk ernstig moment was geweest, was ik in lachen uitgebarsten, wat een belachelijke tekst!
,,prettige dag dan nog verder juffrouw” zegt de conducteur, en hij loopt weg.
Prettige dag? Prettige dag? Hoe kan deze dag ooit prettig worden als mijn dag op dit tijdstip al verpest word door een NS oelewapper???
Terwijl ik in stilte al het chagrijnige personeel van de NS vervloek en hoop dat deze saaie dagverpester iets ergs overkomt, hoor ik hoe hij bij het uitstappen struikelt en de trein meer uitvalt dan stapt.
Ik glimlach.
Er is een God, en hij heeft mijn gebeden verhoort.
Mijn dag is weer goed.


dit is dus t stuk wat ik geschreven heb....ik zou t leuk vinden als jullie vertelden wat je ervan vind.
XX van mij

[duivelaartje]

Hihihihihi, wel leuk. Je vergeet alleen ontzettend veel hoofdletters, maar ja.

Opzich een leuk klein verhaaltje hoor.

[Mux]

leuk
zo iets hebben wij ook een keer moeten maken.....

Ik vind het een leuke tekst om te lezen. Het is ook mijn schrijfstijl. Kortom prima tekst..

[kikounette]

duivelaartje schreef op 22-04-2004 @ 16:20 :
Hihihihihi, wel leuk. Je vergeet alleen ontzettend veel hoofdletters, maar ja.

Opzich een leuk klein verhaaltje hoor.

tjsa..die hoofdletters...I know...maar als dat t enige probleem is......

Amuserend stukje tekst. Vrij simpel, dat wel, doch vermaeckend.

Ohja, klein tipje, wat alinea's doen het altijd goed, het het leest makkelijker.

[hi]

verhalen die je vaker hoort maar toch elke keer weer leest ! Bedankt voor het schrijven

[Jenneke.*]

Wel leuk niet bijzonder. Moest wel lachen Conducteur=Doos. Loos.

[Little Phoebe]

Het is wel hip, maar af en toe bregreep ik het perspectief niet, lag dit aan mij? Zal wel.
Sorry, maar ik vind die lage en hoge komma's TE hinderlijk. Gebruik in het vervolg gewoon aanhalingstekend (" of '), dat maakt het ook iets overzichtelijker.
Verder is het wel lachen

Hey meis, leuk verhaal van gemaakt!
Getallen onder de tien uitschrijven?
En procent ook?
Verder leuk hoor en ander commentaar is al genoemd.
Kusje

kikounette schreef op 22-04-2004 @ 15:39 :
“Plaatsbewijzen alstublieft” klinkt het door de coupé.
Verwoed zoek ik in mijn veel te grote, veel te volle tas naar mijn portemonnee, waar mijn OV-studentenkaart in zit.
Ik graaf, en graaf en kom langzaamaan tot de pijnlijke conclusie dat mijn zwart/wit gestippelde portemonnee waarschijnlijk nog precies daar ligt als waar ik hem gisteren gelaten heb: in mijn andere tas, thuis.
Ik krijg het warm. Dit soort dingen overkomen voor mijn gevoel alleen mij en ik heb dan ook een verschrikkelijke hekel aan dit soort situaties.
De conducteur komt langzaam maar zeker dichterbij en met iedere stap die hij zet, word ik nerveuzer.
Het meisje naast me heeft duidelijk in de gaten wat mijn probleem is en kijkt me meewarig aan.
Ik glimlach flauwtjes en ze glimlacht terug alsof ze me een hart onder de riem wil steken.
Maar het helpt niks.
Dan is het moment van de waarheid daar.
De conducteur, een wat oudere, ietwat gezette en niet al te vrolijk uitziende man houdt zuchtend stil bij mijn stoel.
“Plaatsbewijzen alstublieft”
Het meisje naast me laat vol trots haar OV-kaart zien en lacht er breed bij.
Dan ben ik aan de beurt.
“Alstublieft meneer, heb meelij, ik ben maar een arme, chaotische studente die haar OV vergeten is, maak me niet af, alstublieft meneer zet me niet voor gek voor de ogen van de hele coupé en loop voorbij.”
Maar omdat deze man er niet uitziet alsof hij door zo’n tekst geraakt zal worden zeg ik gewoon maar: “ik eh…ik ben mijn OV vergeten”
“Nee hè” zie je hem denken “niet wéér zo’n typische jeugd-van-tegenwoordig-die-alles-altijd-vergeten student.”
Hij zucht en trekt een blocnote tevoorschijn.
“Wat is uw naam juffrouw?” klinkt de monotone stem.
Juffrouw?? Zie ik eruit als een juffrouw?? Het valt me overigens wel honderd procent mee dat hij me niet ter plekke aanvalt en me niet toeschreeuwt of ik wel doorheb hoe moe hij van dit soort dingen wordt.
Natuurlijk kan ik een valse naam en adres opgeven, maar daar ben ik in de eerste plaats te eerlijk voor en ten tweede komen dat soort ideeën bij mij altijd een dag of wat te laat.
Braaf noem ik mijn naam, adres, postcode en woonplaats op.
“Waarom heeft u geen geldig plaatsbewijs, juffrouw?”
Ik leg uit dat mijn OV-kaart in mijn portemonnee zit en dat de portemonnee thuis ligt.
De man knikt en noteert iets op zijn blocnote.
“Heeft u een geldig identiteitsbewijs bij ut?”
Ik vertel nogmaals dat mijn portemonnee thuis ligt en dat ik daar alles in heb zitten, zo ook een geldig identiteitsbewijs en nee dat ik dat dus niet bij me heb.
Weer noteert hij iets.
“Heeft u geld bij zich jufrouw?”
GELD?? Goeie God, die man is overduidelijk nog dommer blond dan dat ik eruit zie.
Het lijkt mij toch vrij duidelijk dat als ik tot drie keer toe herhaald heb dat mijn portemonnee thuis ligt, dat het dan honderd procent zeker is dat ik ook geen geld bij me heb.
En dat dus ook met alle goeie wil van de wereld niet tevoorschijn kan halen.
“Nee meneer” zeg ik “dat zit namelijk in mijn portemonnee, die ik, zoals gezegd, vergeten ben.”
Aan zijn gezicht te zien heeft hij door dat dit een redelijk domme vraag was en een fractie van een seconde ziet hij eruit alsof hij zichzelf het liefst hard voor z’n kop zou willen slaan vanwege deze ondoordachte stommiteit.
Ik lach vriendelijk naar hem en hij schrijft weer wat op zijn blocnote.
Ik krijg een geel papiertje aangereikt, waar ik mijn eigen gegevens op zie staan.
Met dezelfde monotone stem legt de man mij uit dat dit briefje mijn vervoersbewijs is voor vandaag en dat ik zeer binnenkort de rekening van mijn boete thuisgestuurd krijg.
“Maar u heeft wel geluk juffrouw, u kunt namelijk bijna al uw betaalde centjes terugkrijgen, behalve de administratiekosten, anders verdien ik er niets meer aan.”
Als dit niet zo’n verschrikkelijk ernstig moment was geweest, was ik in lachen uitgebarsten, wat een belachelijke tekst!
“Prettige dag dan nog verder juffrouw” zegt de conducteur, en hij loopt weg.
Prettige dag? Prettige dag? Hoe kan deze dag ooit prettig worden als mijn dag op dit tijdstip al verpest word door een NS oelewapper???
Terwijl ik in stilte al het chagrijnige personeel van de NS vervloek en hoop dat deze saaie dagverpester iets ergs overkomt, hoor ik hoe hij bij het uitstappen struikelt en de trein meer uitvalt dan stapt.
Ik glimlach.
Er is een God, en hij heeft mijn gebeden verhoord.
Mijn dag is weer goed.

Paar dingentjes verbeterd. (Hoofdletters, wat komma's erbij en eraf (volgens mij komt voor 'en' nooit een komma), ,, " gemaakt (ik vind ,, altijd zo vreemd), paar dingen voluit geschreven, enz.)

'k vind het geen heel erg bijzonder verhaal, maar het leest opzich wel prettig.