Advertentie | |
|
![]() |
|
Verwijderd
|
Hey Jes,
jep, ich auch ken het.. Heb dat toch een tijd gehad, dan ook dak fietste en dan dacht.. het enige wak hoef te doen is nu mn stuur om te gooien, that's it.. Maar liet dat moment toch altijd weer voorbij gaan.. Het was bij mij toch ook niet de zekerheid te hebben dat het lukt, wat nou als die auto me kan ontwijken, of als ik het half overleef en ineens in een rolstoel zit.. Als ik het doe, wil ik zeker weten dat ut lukt, en wil ik dat het mooi is. En als ik het doe, wil ik het heel gepland en doordacht doen, zodat ik zeker weet dak ut wil.. Wat nouw als ik vlak nadak mn stuur om heb gegooid me bedenk, neej toch niet! Dan ist te laat, ik wil het dus doordacht doen.. Op een mooie plek, op een mooie manier.. en zoiezo, met zo'n vrachtwagen, houden de mensen alleen nog maar stukjes jij over zeg maar.. kwil niet cru zijn, maar ja.. dr houden toch mensen van me, die wil ik dan toch nog wel een beetje een mooie laatste herinneringen geven van mij.. Maar zoals het nu in mijn planning ligt, zal ik oud sterven, en hopelijk met een glimlach om mn mond omdat ik dan gelukkig ben. Khoop dit ook voor jou.. maar begrijp je owk.. sterkte lief! xxx Kim |
![]() |
|
Volgens mij is het gewoon een reflex om te overleven die iedereen heeft. Als je een auto op je af ziet komen, is je eerste gedachte om meteen weg te springen (om maar effe een voorbeeld te geven), het is gewoon een instinct. Denk ik.
Maar pleeg nou alsjeblieft geen zelfmoord, het is geen oplossing. Wat er ook aan de hand is, blijven vechten, niet opgeven. Je bent zoveel sterker dan je denkt. (ik spreek uit ervaring) Sterkte.
__________________
groovie ghoulies are go!
|
![]() |
||
Verwijderd
|
Citaat:
*heeft ook aan zelfmoord gedacht* nu nie meer gelukkig.. |
![]() |
|
![]() |
Ik ken het gevoel van dood willen, maar toch niet voor een auto gooien. Bij mij komt het meer uit een instinct ofzo, weet ook niet hoe het komt. Het is mischien gewoon te makkelijk om jezelf voor een auto te gooien, dan lijkt het een ongeluk. Misschien willen we gewoon dat ze zien, dat we er een eind aan wouden maken, en dat we ongelukkig waren. Als je een 'ongeluk' krijgt zullen ze dat nooit weten. Dat is zo'n beetje mijn visie hierop
|
![]() |
|
![]() |
Het lijkt mij dat je het moment (zoals eerder gezegd) zelf wil kiezen. De keuze om een einde te maken aan je leven is niet zomaar iets. Dat wordt in meerdere en mindere mate (bewust en onbewust) toch gepland. Je werkt als het ware naar het moment toe tot de climax: Of je doet het wel of je ziet er ineens vanaf, en dan twijfel je ook niet meer.
Verder heb je geen garantie dat je echt sterft aan een ongeluk. Je hebt eerder de gedacht dat je er met een paar gebroken botten vanafkomt. Dit is dan zinloos. (tenminste, zo denk ik erover) Maar Jessiej, je vroeg: hebben meer mensen dit. Heel veel mensen. Iemand die ik ken, die veel voor me betekent, zegt altijd: voor elk probleem is er een oplossing. Een probleem is te zien als een berg. Hoe meer problemen, hoe groter die berg. Mensen die er ver vanaf staan kunnen er overheen kijken. Maar jij staat er zo dicht op dat je alleen nog maar die enorme berg ziet, jij kunt er niet meer overheen kijken. Daarom is het goed om er met mensen over te praten, over je problemen. Ik weet dat het waarschijnlijk niet veel zin heeft om te zeggen, maar zelfmoord plegen, doe het niet. Meis, heel veel sterkte in ieder geval. Denk aan alle mensen die van je houden. liefs Vera P.S. Wil je er nog over praten, je kunt me emailen als je wilt. zie mijn info. |
![]() |
||
![]() |
Citaat:
__________________
Genocidealisme.
|
![]() |
|
Verwijderd
|
heb ik ook hoor,
ik denk heel veel na over dood gaan, en heel vaak wil ik ook echt wel dood zijn, maar toch ben ik op een of andere manier bang voor de dood, bang wat er dan gaat komen denk ik. soms doe ik wel voorzichtig op straat, maar soms kijk ik niet eens of er iets aan komt en dan zie ik wel of ik heel aan de overkant kom, tot nu toen nog wel... |
Advertentie |
|
![]() |
|
|