De morgenstonden breken aan, de lucht gevuld met goud
waar de wind met de bladeren speelt
de Havik eenzaam schreeuwt
over de toendra eeuwig koud....
Zal de zucht de waarheid spreken
het gebroken licht
een leven moe van vechten zwicht
witte sneeuw als deken
de zucht, een laatste gebroken snik
een tijdperk voorbij gegaan
emoties gevangen in een traan
nog een laatste slik
Vrij als een vogel, gedragen door de wind
komt er een eind aan de nacht,
de laatstste zucht, rust zacht
opkomende zon, een nieuwe dag begint
|