Val toch!

Val toch!


Te grond in mijn ondergrondse gedachten en ondoor -
dringbare ruimtes waar alles drinkbaar voor jou is.

Het water dat van z'n tik-tik-tik tegen de ruiten gaat
en ondertussen een ritme in mijn stikken verzint.

Ik krijg (geen adem) je uiteindelijk.

En alles is gespeld in zuchten en kuchjes
je verstaat me wel maar wilt niet weten
wat we allang vergeten zijn.

Val toch! Vanuit oogkassen hoog.
In de hemel van mijn doortastbaarheid,
ik houd niet van aan – ik sla enkel af,
tot je van me en uit mij blijft.



Edit: fout gewijzigd.

[Reynaert]

Het hele gedicht ádemt een gevoel van verstikking, je hebt letterlijke verstikking goed vergeleken met de figuurlijke betekenissen van het woord.

Ik krijg (geen adem) je uiteindelijk.
Sja, enerzijds past dit heel erg goed bij het gedicht, maar aan de andere kant loopt je gedicht door deze zin veel minder mooi door. Het is wel grappig dat je op deze manier de verstikking bijna zelf voelt, als je het leest.

De vierde strofe loopt super en vind ik ook heel goed.

Val toch! Vanuit oogkassen hoog.
In de hemel van mijn doortastbaarheid,
ik houd niet van aan – ik sla enkel af,
tot je van me en uit mij blijft.
In het einde van je gedicht neem je naar mijn mening te weinig ruimte voor alles wat je wil uitdrukken. Als je ervan zou maken 'ik sla enkel af,/tot je van me blijft' heb je al een heel mooie dubbelzinnigheid te pakken (van mij blijven, of 'van me af blijven'?). Wat mij betreft had je 'van me blijven' en 'uit mij blijven' wel mogen splitsen, zeker als je er dan nog een mooie regel aan toe zou voegen. Je schrijft nét iets te compact naar mijn smaak.

Verder vind ik het een treffend gedicht waar je door de metaforen en de woordkeuze in kan verdrinken.

[Orpheus]

Één om met volle bewondering te lezen vanwege jouw taalspel.

tik-tik-tik

Je weet gedurft met de taal om te gaan, het te laten dansen naar de punt van jouw pen, dat waardeer ik zeer.

De laatste zin snap ik maar half.

uit me blijft

kan ik moeilijk verklaren.

Verder - mijn hulde.

Reynaert schreef op 18-08-2006 @ 12:56 :
Het hele gedicht ádemt een gevoel van verstikking, je hebt letterlijke verstikking goed vergeleken met de figuurlijke betekenissen van het woord.

Dankjewel! Dat was ook wel de bedoeling dus ik ben blij dat het gelukt is..

Ik krijg (geen adem) je uiteindelijk.
Sja, enerzijds past dit heel erg goed bij het gedicht, maar aan de andere kant loopt je gedicht door deze zin veel minder mooi door. Het is wel grappig dat je op deze manier de verstikking bijna zelf voelt, als je het leest.

Dat was ook de bedoeling, ik wilde het laten overkomen alsof het in een van de laatste zuchten eruit gegooid was (met een snel tempo maar dat gaat zo lastig in woorden ) Dus ik ben blij dat dát geslaagd is. Dat het het gedicht opbreekt, ik weet niet of ik dat erg vind.. De aandacht ligt er dan in ieder geval wel.

De vierde strofe loopt super en vind ik ook heel goed.

Val toch! Vanuit oogkassen hoog.
In de hemel van mijn doortastbaarheid,
ik houd niet van aan – ik sla enkel af,
tot je van me en uit mij blijft.
In het einde van je gedicht neem je naar mijn mening te weinig ruimte voor alles wat je wil uitdrukken. Als je ervan zou maken 'ik sla enkel af,/tot je van me blijft' heb je al een heel mooie dubbelzinnigheid te pakken (van mij blijven, of 'van me af blijven'?). Wat mij betreft had je 'van me blijven' en 'uit mij blijven' wel mogen splitsen, zeker als je er dan nog een mooie regel aan toe zou voegen. Je schrijft nét iets te compact naar mijn smaak.

Ja.. Ik denk dat ik die zin ook ga veranderen, je hebt wellicht gelijk dat ik te veel in één zin wilde proppen maar ik wilde er niet nog een zin bij plakken. Dus, van me blijven, is inderdaad ook een mooie dubbelzinnige. Over de compactheid: dat wilde ik expres zo houden in dit gedicht, al weet ik niet of ik dat over het algemeen ook doe. Maar te veel wilde ik er niet mee gaan zeggen/

Verder vind ik het een treffend gedicht waar je door de metaforen en de woordkeuze in kan verdrinken.

Heel erg bedankt, zowel voor je commentaar als de complimenten!

Orpheus schreef op 21-08-2006 @ 09:43 :
Één om met volle bewondering te lezen vanwege jouw taalspel.



Je weet gedurft met de taal om te gaan, het te laten dansen naar de punt van jouw pen, dat waardeer ik zeer.

De laatste zin snap ik maar half.



kan ik moeilijk verklaren.

Verder - mijn hulde.

Heel erg bedankt voor de complimenten, Orpheus. En daarbij: ja, die laatste zin is inderdaad té veel, zoals Reyneart ook zei.
En wat ik er oorspronkelijk zelf mee bedoelde, het was gericht naar de lucht die er miste (verstikking enzo).
Dus: tot de lucht van me en toch uit me blijft, een tegenstrijdigheid ook.

Ik zal kijken of ik het nog kan veranderen (en anders dan post ik de goede versie wel gewoon)

Dankjewel

Edit: valt zelf niets aan te veranderen.. hmm

[Orpheus]

Met deze uitleg is het toch een goede, mooie zin.

Jammer dat de betekenis zo matig doorkomt.

Ja, maar dat gebeurt wel vaker bij mijn gedichten

[*nerwen elensar]

Ik struikel, net zoals Orpheus, over het einde. Begreep wel wat je wou zeggen maar het komt niet krachtig genoeg over in vergelijking met de rest van het gedicht. Best wel jammer, probeer het nog te veranderen zou ik zeggen. (Mja, ik weet het, is gemakkelijker gezegd dan gedaan) Verder wel een mooi gedicht. Vooral "Vanuit oogkassen hoog" en "Ik krijg (geen adem) je uiteindelijk." vind ik echt leuk.