Beste vriendjes waren we, nog zo jong,
Elke dag onafscheidelijk samen spelen,
Wat we ook voor spelletjes deden,
Het was zonder ons te vervelen.
Maar jij werd zomaar ernstig ziek,
Dat deed me toen best wel pijn,
En spelen was er niet meer bij,
Ik groeide op, jij bleef klein.
Ik zie jouw ouders nog wel eens,
Ik woon nog in dezelfde straat,
Ik zie de pijn in hun ogen,
Ze zijn van binnen kwaad.
Ik kan het ze niet kwalijk nemen,
Ik ben nu al redelijk groot,
Hun zoon zou dat nu ook zijn,
Alleen is hij al een tijdje dood…
__________________
~ Maybe it won’t last forever, but who says the best loves do ~ November is all I know, and all I ever wanted to know ~
|