Navrant
Ze was geheel in tranen
ze huilde en ze snikte
en ze schreide en ze likte
haar lippen maar die bleven droog!
Het was alsof, ja of haast de
héle wereld haar bedroog
maar al wat was komt er op neer
dat ze geschrokken was
van de platte, -bijna platte-
vogels op het fietspad
ze begreep het zelf na uren pas
en toen ze eindelijk zichzelf weer was
stoïcijns haar rijwiel poetste en
zag dat in het achterwiel
nog een pootje stak
kon ze niet eens meer verbleken
ze voelde niks, geen steken
in haar zij of zo
ze zag het van de andere kant
want zíj was de bedrieger
en al trappend begon ze
aan een nieuwe dodenrit.
Nu betrof het egeltjes.
---------
ach ja, iets zinnigs komt er niet meer uit mijn pen.