Leyla

[Reynaert]

Kort stukje verhaal, omdat ik vernomen heb dat lange stukken niet zo in trek zijn. Ik ben benieuwd of jullie verder zouden willen lezen.

Leyla en ik

Het is een warme zomernacht, ik lig op bed en staar door het open raam naar grauwe, samengepakte wolken. Ze drijven voorbij alsof ze haast hebben; het moet wel hard waaien in de hemel. Radioreclame kondigt zich aan met een schelle trompet, ik draai aan de knop. Bright eyes, burning like fire – meer iets voor een begrafenis. Dan maar naar beneden. Oom Bob zit op de sofa een aflevering van Friends te kijken. Als je weet dat het een slonzige man is die midden in de nacht voor de televisie sigaren rookt, kan je zeggen dat je hem kent. Overdag doet hij niet zoveel. Op het scherm staat Ross snikkend tegenover Rachel.
- This can’t be it.
- Then how come it is?
Ik vind het cheesy maar zie Bob’s ogen glinsteren in het televisielicht. Menigeen vind het ongemakkelijk om te huilen in het bijzijn van anderen, en je moet van goeden huize komen om je reputatie te bewaren als je jankt bij een sitcom. Bob kan het niet schelen. Die huilt nog wanneer hij de eerste afleveringen van Alfred J. Kwak ziet. En eerlijk gezegd staat het hem wel, zoals een hoed sommige mensen compleet kan maken – ook al zullen ze hem nooit dragen. Ik zal Bob in ieder geval nooit iets van mijn sympathie laten merken.
- Laat de waterlanders maar achterwege Bob, zeg ik terwijl ik naast hem ga zitten.
Hij wappert zijn zakdoek uit zijn broekzak en toetert zijn neus erin leeg.
- Ga godverdomme eens slapen, snottert hij van achter zijn even snottige doek.
Ik vraag me af wanneer hij volwassen wordt. Bob?
- Ik oefen mijn krokodillentranen.
Bob maakt gebruik van vaste excuses. In de tijd dat hij nog vreemd kon gaan beweerde hij steevast te lijden aan schizofrenie. De meisjes geloofden hem, tenminste als je zo stom bent om te denken dat iemand ooit met Bob de koffer in zou duiken. Wanneer hij een grap maakt die niet grappig is wordt hij niet begrepen in zijn eigen tijd. En als Bob moet huilen dan oefent hij zijn krokodillentranen.

Ja, ik zou zeker verder lezen. Vooral omdat ik Bob nu al een tof karakter vind

[Orpheus]

moet, oefent

Dat is mijn enige ware commentaar. Ik vind het gebruik van Engelse woorden wat minder, maar in dit stuk passen ze goed thuis (mede door de naam Bob).

Ik wil wel meer lezen, ja.

[Reynaert]

Orpheus schreef op 12-09-2006 @ 11:22 :
moet, oefent

Dat is mijn enige ware commentaar. Ik vind het gebruik van Engelse woorden wat minder, maar in dit stuk passen ze goed thuis (mede door de naam Bob).

Ik wil wel meer lezen, ja.

Bedoel je dat je liever leest "Als Bob huilen moet, oefent hij zijn krokodillentranen"? Het zijn misschien wat veel Engelse woorden voor een intro, maar dat moet dan maar. Bedankt voor het commentaar, jij ook NuncaMas

[Orpheus]

Zo lees ik het liever ja, en zo hoort het ook

Tussen twee persoonsvormen, hoort een komma.

[Porcelain]

Orpheus schreef op 12-09-2006 @ 17:23 :
Zo lees ik het liever ja, en zo hoort het ook

Tussen twee persoonsvormen, hoort een komma.

Daar niet. Toch?
Maar 'moet' dat echt, een komma daartussen? Ik vind het niet mooi.

Anyway, ik wilde even zeggen dat ik het ook heb gelezen. Doe mij de rest ook maar.

Verder: 'Als je weet dat het een dikke man is die midden in de nacht voor de televisie sigaren rookt, kan je zeggen dat je hem kent.' Bedoel je dat echt? Ik begrijp niet dat je iemand kent als je weet dat hij dik is. De rest van de zin stoort me niet.

[Orpheus]

Hey, waarschijnlijk doet Bob gewoon verder niets.

En ja, het is een regel. Tussen twee persoonsvormen moet een komma. Hoe lelijk dat soms ook uitpakt.

hmm.

Ik vind je gebruik van '- ' om aan te geven dat iemand wat zegt eerlijk gezegd nogal storend en ouderwets, en ik vind sommige zinnen qua metrum niet echt lopen, zoals de eerste zin.

edit: en verder weet ik het nog niet.

Ik vind het leuk!

[Reynaert]

Orpheus, ik heb het nog eens nagezocht en ik kwam bij deze pagina terecht. Ik ben niet zo meer thuis in het ontleden van zinnen, maar volgens mij klopt het wel wat je zegt, met dien verstande dat het op die pagina half als een advies wordt gepresenteerd. En de zin kon ik eigenlijk prima lezen zonder komma. Ik vond die komma sowieso niet mooi staan, dus heb ik het woord 'dan' ingevoegd, zoals je kan lezen.

Porcelain, ik snap je bezwaar: die zin kan verkeerd geïnterpreteerd worden en het was mijn bedoeling niet om ook maar enig oordeel uit te spreken over dikke of dunne mensen. Ik heb 'dik' vervangen voor slonzig, dat staat beter en verhelpt het interpretatie-probleem ook, volgens mij.

En Krummeltje, ik begrijp je kritiek maar dat is denk ik vooral een kwestie van smaak. Misschien worden de streepjes vervelend als er sprake is van heel veel dialoog, maar vooralsnog heb ik er zelf geen problemen mee. En hoe zou jij de eerste zin herschrijven, zodat het ritme volgens jou beter loopt?

Grimm, bedankt voor het lezen, ik vind het leuk dat je het leuk vindt. Nieuw stukje komt eraan.

Ik heb moeite met die komma's en met de zin, die twee onderwerpen lijkt te bevatten... misschien kan ie beter gesplitst worden in twee zinnen.

[Porcelain]

Reynaert schreef op 12-09-2006 @ 20:29 :

Porcelain, ik snap je bezwaar: die zin kan verkeerd geïnterpreteerd worden en het was mijn bedoeling niet om ook maar enig oordeel uit te spreken over dikke of dunne mensen. Ik heb 'dik' vervangen voor slonzig, dat staat beter en verhelpt het interpretatie-probleem ook, volgens mij.

Nee, maar... daar ging het niet om. Als ik een dik of slonzig iemand op straat zie, dan ken ik hem toch niet? Daarom snap ik niet dat je zegt 'Als je weet dat het een dikke/slonzige man is ... kan je zeggen dat je hem kent.' Je beweert volgens mij dat je hem kent als je naar zijn uiterlijk kijkt.

Of bedoel je dat juist? Dat hij verder inhoudsloos is en er verder niks over hem te weten valt, behalve dat hij dik/slonzig is? Volgens mij niet, want het personage heeft in dit kleine stukje verhaal al veel meer diepgang.

[Reynaert]

Porcelain schreef op 13-09-2006 @ 20:12 :
Nee, maar... daar ging het niet om. Als ik een dik of slonzig iemand op straat zie, dan ken ik hem toch niet? Daarom snap ik niet dat je zegt 'Als je weet dat het een dikke/slonzige man is ... kan je zeggen dat je hem kent.' Je beweert volgens mij dat je hem kent als je naar zijn uiterlijk kijkt.

Of bedoel je dat juist? Dat hij verder inhoudsloos is en er verder niks over hem te weten valt, behalve dat hij dik/slonzig is? Volgens mij niet, want het personage heeft in dit kleine stukje verhaal al veel meer diepgang.

Ik bedoelde dat de meeste mensen hem kennen als een man die niets doet, Bob ziet er voor de buitenwereld uit als een slonzige man die de hele dag eigenlijk niets doet. De ik-figuur kent Bob dus op een andere manier, wat dan weer de 'diepgang' zoals jij het noemt verklaart. Maar nu je het op deze manier stelt twijfel ik er wel aan, en eigenlijk voegt die hele zin niets toe aan het karakter. Toch maar weg ermee.

Edit: Menigeen vindt, zie ik ook.

[CSN]

Ik wil absoluut verder lezen, want ik wil weten wie Leyla is.

[Reynaert]

Vervolg

We zitten bij elkaar als twee gestrande reizigers, verdwaald in een nacht die niet wil vlotten. Er flitsen seksreclames voorbij. Toe maar, dat ongemak kan er nog wel bij. Bob schraapt zijn keel, waarschijnlijk wil hij er een grapje over maken. Ik blijf stoïcijns voor me uit staren. Het blijft stil. In gedachte zoek ik naar gebeurtenissen die de moeite van overdenking waard zijn. Er is niets gebeurd afgelopen week. Dat wil zeggen: er is niets bijzonders gebeurd. Ik heb ergens eens gelezen dat de moderne Westerse cultuur compleet toegespitst is op al het buitengewone; dat schijnt lang niet altijd het geval geweest te zijn. Ik vraag me af of we het normale nog wel bewust meemaken. Kinderen wel. Mensen die op sterven liggen ook. Waarom kan ik deze latenightshow niet volgen? Verstrooiing, dat is het beste nu.
-Kijk, zegt Bob. Die man kan een levende goudvis inslikken. En hij haalt hem ook levend weer boven water.
Ik lach niet.
-Is er iets?
Bob leunt voorover. Zijn gezicht staat op de stand quasi-bezorgd. IJzergrijze wenkbrauwen leunen zwaar op zijn glimmende oogleden.
-Ja, zeg ik. Leyla is ziek. Misschien gaat ze wel dood.

Ik word pas wakker als het alweer te warm is om binnen te zijn. Vandaag ga ik op ziekenbezoek, vooral om te kijken of ze mij nog wil zien. Van mijn kant is dat nooit zo’n probleem geweest.
Beneden tref ik een opvallend opgewekte oom Bob.
-Vraag eens wat ik vandaag ga doen, zegt hij.
Ik probeer nog ongeïnteresseerder te kijken. Nou?
-Niets! roept hij laconiek. Jij?
-Richting de overkant, antwoord ik. Kijken of ziekte blind maakt.
Bob begint te praten over hoe goed hij het vindt dat ik erheen ga, ik luister al niet meer. Dan nog liever doen alsof ik afwezig naar buiten staar. Daar ben ik goed in. Het is zo’n lichtblauwe dag waarop alles leeg lijkt, alsof je eigenlijk niets te maken hebt met de wereld. Een dag om snel over te laten waaien. Op straat rijdt een jongetje rondjes in zijn skelter. Mooie bak, rood geverfd en een oranje vlag aan de achterkant. Zo één wilde ik ook toen ik zo oud was. Het is tijd om moed te verzamelen. Zonder iets te zeggen loop ik weg van Bob. Die heeft toch overal schijt aan.

[Roosje]

Oh, ik dacht dat Leyla de ik-persoon was. Ik heb teveel cliché verhalen gelezen. Maar goed, ik vind het leuk, je schrijft goed. Ik vind alleen dat je soms teveel komma's gebruikt, waar een herbouwde zin beter zou zijn.

Bob schraapt zijn keel, waarschijnlijk wil hij er een grapje over maken.

In deze zin bijvoorbeeld. Ik weet niet zo goed hoe ik het beter zou vinden, maar zo vind ik het storend.

En je laatste alinea stelt me een beetje teleur? Ik had meer verwacht na het begin gelezen te hebben. Het lijkt een beetje alsof je die afgeraffeld hebt. Ook introduceer je Leyla pas in de alinea ervoor en nu lijkt plotseling alles om haar te gaan. En ik vind streepjes irritant, het doet me denken aan De donkere kamer van Damokles en daar ging het nog wel, omdat dat een relatief oud boek is. In een nieuwe tekst vind ik het lelijk staan. Maar misschien zou het wel nog lelijker zijn als je het nìet deed. Nou ja, laat ook maar.

[SiemdeCyper]

Ik vind het erg origineel om zo'n karakter als oom bob te introduceren. Verder heb ik niet echt kritiek ofzo, ik let niet op gemierenneuk. Kom maar met meer, misschien komt de kritiek vanzelf wel .

[Reynaert]

Bedankt voor het commentaar. Roosje, ik denk dat die laatste alinea vooral 'teleur stelt' omdat je denkt dat het nu allemaal opeens heel snel gaat. Dat is in feite niet echt zo, er worden alleen een tijdsprong gemaakt. Wat er die avond is gebeurd nadat de ik-figuur zei dat Leyla erg ziek is, wordt nog niet verteld. Maar daar kom ik later vast nog op terug bijv. doormiddel van een terugblik, het is niet echt mijn bedoeling om alles puur chronologisch te vertellen. En uhm ja, eigenlijk gaat alles om Leyla en ik. Het is niet voor niets de titel. Die streepjes - daar denk ik nog over na.

Grimm schreef op 12-09-2006 @ 19:08 :
Ik vind het leuk!

Ik ook. Al ben ik het met Roos eens dat de laatste alinea een beetje teleurstellend is.

[homehapero]

waw melig onderwerp en toch leuk!
waarschijnlijk maken je goede schrijfstijl en je scherpe humor veel goed

[Reynaert]

Vervolg, het duurde even

Op straat passeer ik het jongetje met de skelter. Zijn vlag klettert in de wind. Hij volgt me met zijn ogen alsof ik licht geef. Kijk maar niet naar mij, hier is alles donker.
Leyla woont in de straat recht tegenover ons huis. Ze wonen op de hoek. Haar kamer heeft een dakterras, maar ze is niet buiten. Het lijkt me niet gepast om na deze lange tijd zomaar achterom te lopen, dus bel ik aan. Ik zie hoe Cecilia, haar Portugeze stiefmoeder, de gang binnen schuifelt en aan het slot begint te morrelen. Ongeluk deinst niet terug voor een afgesloten deur, Cecilia. Iemand zou dat haar duidelijk moeten maken. Ze opent de deur en dompelt me in de gebroken klanken van haar stem. Wat fijn om me te zien, schoenen uit, kopje thee?, Leyla is boven, Leyla! Ze verschijnt bovenaan de pluizige trap, en ik kan de gedachte dat ziekte er anders uitziet niet bedwingen. Lange zwarte haren, fijn gevormd gezicht, geel bloesje en een half vervaalde spijkerbroek. Blote voeten.
-Hoi, zeg ik.
Toe nou, een glimlach, een mondhoek die omhoog krult, een teken van herkenning… Ik weet dat ik geen warm onthaal hoef te verwachten, maar erken alsjeblieft dat ik hier sta. Ik wil niet voor niets gekomen zijn.
-Hoi. (geen glimlach) Kom maar boven.
De trap kraakt. Ze willen me hier niet. Bob kan nu echt de hort op met zijn advies, misschien dat hij zelf dan weer eens wat aan de haak slaat. Suffe zak is het ook.
In haar kamer:
-Het spijt me…
-En mij, zeg ik. Kunnen we niet overnieuw beginnen?
Ik twijfel even of ik mijn hand uit moet steken zodat ik mezelf opnieuw kan voorstellen, maar dat vindt ze vast te dramatisch. Kijk, dan ontsnapt er toch een lachje. Ze heeft zo’n dwingende lach die je een schuldgevoel geeft als je niet teruglacht. Ze vindt het goed. Naast haar bed staat een teiltje. En dan is er toch dat besef.
-Kom, zegt ze. Laten we gaan zwemmen.

[Elisabeth.]

Ik wil heel graag verder lezen

[homehapero]

Bob kan nu echt de hort op met zijn advies, misschien dat hij zelf dan weer eens wat aan de haak slaat. Suffe zak is het ook.


kan niet wachten op vervolg

[Reynaert]

Roberto heeft een zwarte Suzuki Alto. Op lange, soezerige zomerdagen rijden we daarmee vaak ergens heen. Met wij bedoel ik de hele bende van vijf: Japie, Lucas, DJ, Roberto en ik dus. Roberto rijdt altijd: niet alleen omdat het zijn auto is, maar ook omdat hij de enige is die dat veilig kan. Alles wat Japie bestuurt verandert in een lijkwagen en de rest van ons heeft geen rijbewijs. De Suzuki is een roestig wrak, maar ondanks de voortdurende maalstroom van sarcastische opmerkingen heb ik het idee dat iedereen de auto wel mag. Behalve Lucas misschien, die blijft het een moordwapen vinden. Dat komt natuurlijk doordat hij zo lang is. Het plafond heeft geen bekleding meer en elke keer dat we over een drempel rijden slaat Lucas’ hoofd een nieuwe deuk in het dak.
Vandaag gaan we naar de Hoofdstad. DJ heet eigenlijk Dirk-Jan; niemand weet of hij DJ wordt genoemd omdat het zijn initialen zijn of omdat DJ-en zijn hobby is. Hij zelf ook niet. Vannacht mag hij draaien in een of andere impopulaire club. Die ligt zeker een uur rijden hier vandaan. Volgens ons kan dat met deze auto nooit goed gaan. Roberto lacht zonder plezier terwijl hij de achterklep opendoet en twee koffers met platen erin zet. Ik slinger er mijn tas in. Lucas staat te wachten bij de deur aan de bijrijderkant.
-Instappen dames!
DJ legt zijn hand op Lucas’ schouder.
-Vergeet het Lucas. Je gaat niet weer voorin.
-Ik ben de langste, ik heb de ruimte nodig!
-Ik heb de langste dus instappen!
Er wordt geduwd en gelachen en dan vouwt Lucas zich toch in de wagen. Ik neem plaats in het midden, naast mij ploft Japie neer alsof hij een gat in de bank wil slaan. Roberto start de motor.
-Tijd om de atmosfeer eens goed te verzieken, roept hij naar achteren.
Ik heb wel eens gehoord dat je van uitlaatgassen mooie paarse en gele tinten van krijgt in de avondlucht. Terwijl we wegscheuren kijk ik achterom. De uitlaat sleept een nevelig spoor van donkergrijze wolken door de straten. In deze auto wordt alleen Robertomuziek gespeeld, voornamelijk oldies. Fast Car van Tracy Chapman. Hij doet het erom.

Hmmm, het doet andere dingen dan ik verwacht had, desondanks blijft het leuk. IJzergrijze is een mooi woord.

[Maresa]

Ik vind je stukken goed geschreven, alleen wat het voor mij vervelend lezen maakt, is dat de manier waarop de dialogen zijn uitgeschreven.

Wat maakt dat je kiest voor een streepje?

Ik weet niet of ik de enige ben die zich hieraan stoort.

[Reynaert]

Grimm, het wordt nog wel duidelijk.

Maresa, als je het topic leest kan je zien dat meer mensen zich storen aan dat streepjes-gebruik. Het is niet veel meer dan een styllistische overname uit verschillende andere boeken, ik kan er evengoed voor kiezen om met aanhalingstekens te werken. Ik heb zelf niet echt een uitgesproken voorkeur, probeerde het bij dit verhaal gewoon op deze manier (om het maar geprobeerd te hebben).

Ach, die streepjes vind ik ergens wel leuk hoor. Zeker niet storend.

[Kerboga]

Ik vind die streepjes wel iets hebben eigenlijk. Over het verhaal zelf sluit ik me bij Grimm aan. (hij was stiekem dan ook degene die zei dat ik dit verhaal maar moest lezen.)

[Broeder]

Wat is de link tussen vreemdgaan en schizofrenie dan?

[Porcelain]

Wat een fijn verhaal. Laatste stukje vind ik heel tof. En dan 'Ik ben de langste' 'Ik heb de langste' :'). O, verander dit even:

Ik heb wel eens gehoord dat je van uitlaatgassen mooie paarse en gele tinten van krijgt in de avondlucht.

[Reynaert]

Grimm, Kerboga, bedankt.

Broeder, een aantal symptonen van schizofrenie die je direct of indirect aan vreemdgaan kan koppelen zijn:
*Op een voor de ander onbegrijpelijke manier angstig of in de war zijn.
*Het op een vreemde manier praten, soms met nieuwe, zelfverzonnen woorden.
*Beweren te praten met en luisteren naar denkbeeldige, niet werkelijk aanwezige personen.
*Verhalen ophangen over complotten of geheime organisaties en daarin soms het eigen gezin of de partner betrekken.
*De hele dag in bed liggen, maar ‘s nachts door het huis spoken of in de stad ronddwalen.
*Geen vrienden maken of hooguit korte oppervlakkige contacten hebben
*Zeggen iemand anders te zijn.
*Onzeker zijn.
*Veel slaap hebben, of juist slapeloosheid.
*Het idee hebben dat anderen niet te vertrouwen zijn.

Porcelain, ik zou het veranderen als de limiet niet verstreken was. In mijn eigen .doc heb ik het gefixt, bedankt .

Die symptomen allemaal? Ben benieuwd of je dat beargumenteerd krijgt (desnoods via PM).

[Reynaert]

*Op een voor de ander onbegrijpelijke manier angstig of in de war zijn.
"Ik was in de war, ik wist niet wat ik deed!"
*Het op een vreemde manier praten, soms met nieuwe, zelfverzonnen woorden.
"Appeltjeskoetsier! Je begrijpt niet wat ik zeg? Ja ik ben schizofreen, sorry. Appeltjeskoetsier! Ik ben ook vreemd gegaan. Appeltjeskoetsier!"
*Beweren te praten met en luisteren naar denkbeeldige, niet werkelijk aanwezige personen.
"Je stond naast het bed en zei me dat je het toestond!"
*Verhalen ophangen over complotten of geheime organisaties en daarin soms het eigen gezin of de partner betrekken.
"Mijn familie probeert me erin te luizen! Ze betalen haar om mij te beschuldigen van vreemdgaan!"
*De hele dag in bed liggen, maar ‘s nachts door het huis spoken of in de stad ronddwalen.
"Ik dwaalde door de stad en kwam iemand tegen... Zo gaan die dingen."
*Geen vrienden maken of hooguit korte oppervlakkige contacten hebben
"Sorry maar ik ben schizofreen, ik kan me emotioneel niet goed binden aan anderen."
*Zeggen iemand anders te zijn.
"Dat was ik niet. Dat was iemand anders."
*Onzeker zijn.
"Ik geloofde niet dat ik vreemd kon gaan."
*Veel slaap hebben, of juist slapeloosheid.
"Ik weet niet goed wanneer ik slaap of wakker ben, ik dacht dat het een droom was."
*Het idee hebben dat anderen niet te vertrouwen zijn.
"Je bent zelf vast ook vreemdgegaan."

*Onzeker zijn.
"Ik geloofde niet dat ik vreemd kon gaan."

You've got me convinced

[Preaper]

كثيرا يأسر! أنا أريد أيضا [غلدلي] قرأ الإستراحة.

[Maresa]

Je hebt gelijk, ik had topic het beter door moeten lezen.

Buiten de dialogen om vind ik je verhaal prettig lezen, de schrijfstijl bevalt me.

Ik merk trouwens wel spelfouten op (zoals vind met een d waar dt moet staan, ik noem maar wat) en dat belemmert me om 'lekker door te lezen'.

[Xandria]

Het is een leuk verhaal, maar het leest soms helemaal niet fijn weg.

Sowieso de streepjes bij de dialogen, wat al vaker is gemeld. Toch zeg ik het ook even Ik raak erdoor in de war en moet telkens denken wat er eigenlijk staat.

Ik vind het ook jammer dat er opeens allerlei personages in je verhaal komen, zonder duidelijke uitleg wie het is. Vooral in je laatste stuk komen er erg veel namen. Zijn het vrienden? Familie? Je bent er niet duidelijk in.

Ook valt het me op dat je soms te druk bent met je woordgebruik. Sommige woorden lijken helemaal niet op zijn plaats vergeleken met de rest van de woorden erom heen.

Ik wil je graag één stukje zien. Dit geeft hopelijk een beetje aan hoe verwarrend je verhaal soms kan zijn:

Leyla woont in de straat recht tegenover ons huis. Ze wonen op de hoek. Haar kamer heeft een dakterras, maar ze is niet buiten.

Je begint in de zij vorm. Dan wonen er op eens meerdere mensen in het huis en háár kamer heeft een dakterras.
Omdat je nog helemaal geen andere namen hebt genoemd is de meervoudsvorm in het midden totaal niet logisch. Als ik zoiets lees vraag ik me meteen af: Ze wonen? Lelya woont er toch? Er is toch verder niemand?
Pas later komen we erachter dat er ook een Cecilia woont.


Als laatste vraag ik me af of je je wel degelijk goed hebt laten informeren door schiezofrenie. Het zijn inderdaad symptonen van schizofrenie die je hebt.
Maar de dingen die je eronder hebt gezegd, die Bob eventueel zou kunnen zeggen, kloppen niet. Schizofrenen praten niet op die manier. Schizofrenen weten meestal niet eens dat ze schizofreen zijn en het is heel moeilijk om dingen uit ze te krijgen.
Mijn broer heeft last van schizofrenie en ik vind het jammer om te moeten zien hoe jij je argumenten plaatst. Zo gaat het namelijk echt niet.
Wat ik daar zie is geen schizofrenie, maar borderline. Daar zit een heel groot verschil tussen.

[Reynaert]

Preaper, ik zou graag willen weten wat daar staat. Als je bedoelt dat ik nog steeds geen nieuw stukje heb geplaatst, dat klopt. I work for the corporation now, die geven mij niet zomaar vrij in de vakantie.

Maresa, het zou fijn zijn als je dan een paar voorbeelden zou noemen. Sommige fouten heb ik in het bestand al veranderd, maar dat kan hier niet meer.

Xandria, bedankt voor je uitvoerige commentaar. Wat betreft die streepjes blijf ik erbij dat het gewoon een stylistisch middel is, het komt niet voor niets voor in allerlei andere boeken.
Omdat ik telkens een stukje plaats, kan het zijn dat het niet meteen helemaal duidelijk is wie de personages precies zijn. Maar 'de groep van vijf' en de manier van omgang doet wel aan vrienden denken, toch?

Ook valt het me op dat je soms te druk bent met je woordgebruik. Sommige woorden lijken helemaal niet op zijn plaats vergeleken met de rest van de woorden erom heen.

Kan je daar voorbeelden van noemen?

Wat betreft het stukje dat je citeert ben ik het met je eens dat het niet helemaal netjes is, maar niet om de reden die je aanhaalde. Ik vind zelf de herhaling van wonen vervelend. Het bezwaar wat je noemt om de meervoudsvorm te gebruiken zie ik niet zo: het is toch min of meer logisch dat mensen in families samenwonen? Zoals het er staat zou ik het ook kunnen zeggen.

Oh en tot slot die schizofrenie, nee daar heb ik totaal geen verstand van. Maar wat maakt het uit, Bob gebruikt die ziekte dan toch helemaal verkeerd als excuus? Het is sowieso al een fout figuur, dus als het ziektebeeld niet correspondeert met de situatie die hij aanhaalt maakt dat voor het personage niet uit, lijkt me. Bovendien dacht ik dat het wel duidelijk was dat we dat statement van Bob niet helemaal serieus moesten nemen. Die argumenten moet je maar vergeten - die verzon ik gewoon.

Welke schizofrenie hebben we het hier over? De klinische versie (achtervolgingswaanzin en dat soort dingen) of de 'volkse' versie (meerdere persoonlijkheden)?

[Porcelain]

De schizofrenie is helemaal geen big deal in dit verhaal, het is maar een grapje en ik vind het best grappig. Ik vind ook niet dat Reynaert zich voor één zo'n zin in schizofrenie hoeft te verdiepen (maar goed, dat is ook door niemand echt gezegd).

[Xandria]

Sorry Reynaert, ik had het even verkeerd begrepen en had niet door dat hij het als excuus gebruikt. Mijn fout.

Een voorbeeldje:

Ik vind het cheesy maar zie Bob’s ogen glinsteren in het televisielicht. Menigeen vind het ongemakkelijk om te huilen in het bijzijn van anderen, en je moet van goeden huize komen om je reputatie te bewaren als je jankt bij een sitcom.

cheesy, janken en sitcom vind ik een heel ander soort taal als bijvoorbeeld menigeen.

Het is misschien een slecht voorbeeld. Ik kan ook niet precies aangeven wat ik ermee bedoel. Ik vind de woorden niet altijd mooi bij elkaar passen.
Dat is meer een mening dan een feit.

Families wonen inderdaad vaak samen, maar ik ken genoeg mensen die alleen wonen. Daarnaast gebruik je het woord ze (ze wonen) als een verwijswoord, maar het verwijst helemaal nergens naar. Dat schept verwarring.

[Maresa]

Voorbeelden? Van spelfouten? Ik neem aan dat je die zo onderhand zelf wel kunt herkennen

Maar goed, hier uit stukje één

Menigeen vind het ongemakkelijk om te huilen in het bijzijn van anderen

Porcelain schreef op 25-10-2006 @ 14:33 :
De schizofrenie is helemaal geen big deal in dit verhaal, het is maar een grapje en ik vind het best grappig. Ik vind ook niet dat Reynaert zich voor één zo'n zin in schizofrenie hoeft te verdiepen (maar goed, dat is ook door niemand echt gezegd).

Oh, ik had niet echt gelezen dat het maar over één zin ging. Ik zag er alleen hele stukken over staan dus ik dacht waar hebben we het over

[Reynaert]

Nog bedankt voor de reacties, nieuw stukje:

De club heet “Espacio”. Een knipoog naar de populaire club “Space” op Ibiza, weet DJ ons te vertellen. De tent ziet eruit alsof die verwijzing een allerlaatste wanhoopspoging van het management was. Zo van: jongens wij weten het ook niet meer, jat maar iets bij elkaar en lift mee op de populariteit van een ander. Het gebouw heeft een wat vieze fabrieksuitstraling. Espacio heeft geen achteringang, dus moeten de koffers naar de DJ-booth achterin de zaal worden gesjouwd. DJ staat naast de open kofferbak en kijkt Roberto vragend aan.
-Waar wacht je nog op?
Dit is een moment om in lachen uit te barsten, Roberto.
-Je denkt toch niet dat ik jouw koffers naar binnen ga zeulen?, antwoordt hij.
DJ slingert zijn koptelefoon hypnotisch voor Roberto heen en weer.
-Kalm aan kerel, zegt Roberto terwijl hij de koptelefoon wegduwt. Je bent geen artiest. Je lift mee op de platen van een ander. En dan heb ik het nog niet eens over de slappe beats waarop jullie knikkebollend losgaan. Het is om te lachen dat je dat muziek noemt.
Dit soort discussies kunnen eindeloos doordralen. Ze zeggen dat er over smaak niet te twisten valt, waarom doen we het dan toch? Ik loop vast naar binnen. Naast de hoofdzaal heeft Espacio drie andere zalen. Er is een après-ski café met een draaibar, een r&b zaal en een zaal met een cocktailbar waar vooral hippe nummers uit de jaren ’80 worden gedraaid. DJ mag zijn mainstream trance in de hoofdzaal draaien. Kijk, hij komt toch met zijn eigen koffers binnengelopen. Over een half uur gaat de club open. DJ begint een plaat af te spelen. Elke keer als hij aan een knopje draait trekt hij een moeilijk gezicht. Waarschijnlijk om de schijn van moeilijkheid hoog te houden. De rest is inmiddels ook binnen gekomen, ze hebben bier van de bar meegebracht. De diskjockey draait, wij staan er maar een beetje onnozel omheen met onze glaasjes bier. Japie probeert wat foute danspasjes uit. Als je hem erop wijst zegt hij dat het de bedoeling was, maar je weet dat hij zich er rot over voelt als hij zijn bier in één keer achterover slaat.
-Het gaat echt vet worden vanavond, zegt DJ.
Ik voel me verloren.

[Preaper]

نيس

[Reynaert]

Preaper schreef op 01-11-2006 @ 22:36 :
نيس

Google kan vertalen. Nice.