Volgens mij is de discussie over de twee verschillende logische/onlogische verhalen ongeveer zo samen te vatten:
Iets onlogisch gebeurt in een logisch verhaal. Schoolvoorbeeld is Metamorphosis van Kafka, waarin de arme Gregor Samsa op een morgen wakker wordt als een enorme kever en zich slechts zorgen maakt over of hij op tijd op zijn werk komt. Kortom; er gebeurt iets wat niet kan, maar iedereen in het verhaal, Gregor incluis, behandelt alleen de praktische kant van de zaak, alsof het iets is wat heel normaal is.
Iets logisch gebeurt in een onlogisch verhaal. Schoolvoorbeeld is misschien Iemand, Niemand en Honderduizend van Pirandello, waarin Moscarda, naar aanleiding van een doodnormale, onschuldige opmerking van zijn vrouw, ontdekt dat zijn neus scheef staat en dat hij dat nooit door heeft gehad. Dit besef is voor Moscarda aanleiding om af te zakken in een diepe identiteitscrisis. Hij dacht dat hij iemand was, denkt na zijn scheve neus dat hij niemand meer is en ontdekt later dat hij feitelijk honderdduizend mensen tegelijk is. Het is niet echt het 'verhaal' dat onlogisch is, maar het is wel zo dat een logisch iets enorme, onlogische gevolgen heeft.
Een boek waar allebei in voorkomen is Honderd jaar Eenzaamheid van Marquez. Een doodnormaal iets als ijs wordt gezien als een groots wereldwonder, terwijl een vliegend tapijt nauwelijks het omkijken waard is.
Of zie ik het verkeerd?
LUH-3417
|