Ik hou van kussen, van snelle kussen, van lange kussen, alle soorten en maten. Maar waar in niet van hou is een zombiekus, een kus die puur fysiek is, een kus zonder gevoel. Een kus is een uiting van liefde, geen routine.
Ik kus mijn vriend nog vol verlangen, af en toe ook een snelle kus als kleine liefkozing. Maar mijn intense kussen zijn altijd oprecht.
Mijn vriend kust mij niet zoals ik hem kus. Bij hem is het meer een soort van handeling om mij tevreden te stellen. Het lijkt of hij mijlenver van mij verwijderd is, en het afhandelt. Naderhand kijkt hij me aan, lacht naar me, en zegt 1000 lieve woorden. Maar wat bij mij blijft is de echo van zijn zielloze kus.
Ik voel me soms zo verdrietig na iets wat zo mooi kan zijn. Zijn er dan geen mannen meer met passie in hun kus? Hecht ik er teveel waarde aan?
help...