woede

Ik merk dat ik de laatste tijd steeds in vlagen weer heel erg boos wordt op mijn opa..

Ik ging altijd goed en close met hem om, we gingen daar best vaak heen en dan speelde ik altijd met hem. We stoeiden op het tapijt enzow, of gingen speelgoed van zolder halen en daar samen mee spelen.. Ik vond dat altijd heel erg leuk..

Maar toen ik in de 4de klas zat, ik was toen 15 denk ik.. kwam ik langzamerhand achter de waarheid.. Mn opa heeft mijn moeder misbruikt toen ze klein was, ze had me er al eerder stukjes van verteld, dat hij haar een keer een tongzoen gegeven had bijvoorbeeld. Maar dat jaar stortte mn moeder helemaal in door een hernia, die veroorzaakt was door spanningen, die veroorzaakt werden door 'haar grote geheim'.

Mn moeder heeft toen het contact verbroken met mn opa, want hij wou het niet toegeven en beschuldigde haar ervan de familie uit elkaar te willen drijven. Hij heeft nooit zn excuses aan haar aangeboden, en nooit de volledige waarheid toegegeven.

Sindsdien heb ik hem ook niet meer gezien. Bepaalde dingen spoken nog altijd door mn hoofd. Mn moeder heeft me bepaalde details verteld die ik liever niet had willen weten en ik heb af en toe ook dingen opgevangen.. hierdoor heb ik ook echt een beeld bij wat hij heeft gedaan, hoe ver hij precies is gegaan weet ik niet..

Maar het heeft me toen zo'n pijn gedaan. Hij, Mijn opa, pleegde incest.. bij mn moeder en mijn tante.. Hoe kon hij? Als je hem ziet zou je het ook echt niet zeggen, hij heeft lieve twinkeloogjes, een ontzettend lief hoofd en gaat heel lief met je om. Ik weet wel dat ik zijn omhelsingen nooit prettig vond, beetje te innig enzow, maar hij heeft mij volgens mij nooit iets gedaan. Ik mocht daar ook niet blijven slapen van mn moeder, 1x.. maar toen heeft ze zo in angst gezeten, daarna nooit meer.

Maar ik ben zo kwaad. Gisteren een documentaire gezien over een man die zijn eigen 3 dochters, en zn iets van 7 stiefdochters, en nog vriendinnetjes van hen allemaal heeft misbruikt, all the way zeg maar..

Dit confronteerde weer zo met wat mijn moeder heeft meegemaakt. Elke keer wordt ik weer kwaad op die klootzak, zo kwaad.. hoe kon hij! Ze hield van hem! Ik hield van hem! En dan blijkt hij een van die goorlappen te zijn waar je over hoort op televisie en alles.. mn eigen opa!

aaarrrgghhhhh

[dystopia]

Dusjcrib schreef:
Ik merk dat ik de laatste tijd steeds in vlagen weer heel erg boos wordt op mijn opa..

Mag ik even iets zeggen? Hij is vast een oude man. Houdt daar rekening mee. Die mensen hebben een ander (verouderd / uit z'n band getrokken) beeld op de maatschappij. Het is en blijft je opa.

Sindsdien heb ik hem ook niet meer gezien. Bepaalde dingen spoken nog altijd door mn hoofd. Mn moeder heeft me bepaalde details verteld die ik liever niet had willen weten en ik heb af en toe ook dingen opgevangen.. hierdoor heb ik ook echt een beeld bij wat hij heeft gedaan, hoe ver hij precies is gegaan weet ik niet..

Je moeder kan er niet voor weglopen. Ze kan het wel verwerken. Meer informatie van die volgens jou ontzettend slechte stichting

Het probleem van je moeder is ook jouw probleem geworden omdat je je opgelicht voelt. De waarheid kun je op 4 manieren achter komen (voor zover ik op kan komen):

1) De eerste is de moeilijkste voor je moeder (en je tante) maar wie weet zijn er meerdere slachtoffers. Dus dat zou ik niet doen. Aan de andere kant is het verdringen van pijn niet goed en zal het je moeder uiteindelijk opluchten erover te praten. Neem haar in vertrouwen. Laat zien dat je om haar geeft. Laat zien dat je er voor haar bent (als je dat denkt aan te kunnen)

2) Is praten met je opa. Dat zal zeker geen makkelijk gesprek zijn voor jullie beide en ik kan me goed voorstellen dat je bang voor hem bent. Toch is hij degene die alles weet. Waarschijnlijk probeert hij het ook te vergeten het lijkt me sterk wanneer hij zich niet schuldig zou voelen. Het is iig zaak dat jij je kalmte bewaard. Ga niet agressief tegen hem doen dat komt de waarheid niet ten goede.

3) Politie. Waarbij ik aanneem dat het niet verjaard is. Anders heb je heel bot gezegd, doch o-zo waar: pech. Desalniettemin het proberen waard. Het is wel zo dat je moeder aangifte moet doen, dat ook niet makkelijk zal zijn aangezien er dan details gegeven moeten worden. Jij kunt haar daar in steunen. Alleen al dat je dit hier post geeft aan dat je daar bereid toe bent. Bereidt je wel voor op deze moeilijke tijd. Maar.. na regen komt zonneschijn.

4) Professionele hulp. Ik weet dat je daar niet zo van gecharmeerd bent maar realiseer je dat niet alle mensen van een bepaalde groep allemaal slecht zijn. In elke groep heb je slechte en goede mensen. Percentages verschillen uiteraard en slecht en goed zijn subjectief.

Dit confronteerde weer zo met wat mijn moeder heeft meegemaakt. Elke keer wordt ik weer kwaad op die klootzak, zo kwaad.. hoe kon hij! Ze hield van hem! Ik hield van hem! En dan blijkt hij een van die goorlappen te zijn waar je over hoort op televisie en alles.. mn eigen opa!

Het is vrij duidelijk dat je moeder professionele hulp nodig heeft. Die stap nemen daar kun je haar in steunen. Succes! .

dystopia schreef:


Mag ik even iets zeggen? Hij is vast een oude man. Houdt daar rekening mee. Die mensen hebben een ander (verouderd / uit z'n band getrokken) beeld op de maatschappij. Het is en blijft je opa.



Je moeder kan er niet voor weglopen. Ze kan het wel verwerken. Meer informatie van die volgens jou ontzettend slechte stichting

Het probleem van je moeder is ook jouw probleem geworden omdat je je opgelicht voelt. De waarheid kun je op 4 manieren achter komen (voor zover ik op kan komen):

1) De eerste is de moeilijkste voor je moeder (en je tante) maar wie weet zijn er meerdere slachtoffers. Dus dat zou ik niet doen. Aan de andere kant is het verdringen van pijn niet goed en zal het je moeder uiteindelijk opluchten erover te praten. Neem haar in vertrouwen. Laat zien dat je om haar geeft. Laat zien dat je er voor haar bent (als je dat denkt aan te kunnen)

2) Is praten met je opa. Dat zal zeker geen makkelijk gesprek zijn voor jullie beide en ik kan me goed voorstellen dat je bang voor hem bent. Toch is hij degene die alles weet. Waarschijnlijk probeert hij het ook te vergeten het lijkt me sterk wanneer hij zich niet schuldig zou voelen. Het is iig zaak dat jij je kalmte bewaard. Ga niet agressief tegen hem doen dat komt de waarheid niet ten goede.

3) Politie. Waarbij ik aanneem dat het niet verjaard is. Anders heb je heel bot gezegd, doch o-zo waar: pech. Desalniettemin het proberen waard. Het is wel zo dat je moeder aangifte moet doen, dat ook niet makkelijk zal zijn aangezien er dan details gegeven moeten worden. Jij kunt haar daar in steunen. Alleen al dat je dit hier post geeft aan dat je daar bereid toe bent. Bereidt je wel voor op deze moeilijke tijd. Maar.. na regen komt zonneschijn.

4) Professionele hulp. Ik weet dat je daar niet zo van gecharmeerd bent maar realiseer je dat niet alle mensen van een bepaalde groep allemaal slecht zijn. In elke groep heb je slechte en goede mensen. Percentages verschillen uiteraard en slecht en goed zijn subjectief.



Het is vrij duidelijk dat je moeder professionele hulp nodig heeft. Die stap nemen daar kun je haar in steunen. Succes! .

Oh, neej.. ff voor de duidelijkheid.. Die hele moeilijke periode is al achter de rug.. Mn moeder heeft professionele hulp gezocht, haar rugklachten zijn ook opgelost en alles, het gaat nu met haar een stuk beter..

Tweede duidelijkheid, sinds mn moeders laatste gesprek met mn opa hier, wat wederom niets opleverde heb ik hem niet meer gezien, hij heeft geen enkel iets van zich laten horen sindsdien, helemaal niets. Mn oma stuurt kaartjes met kerst en mn verjaardag, en zet zijn naam erbij, maar hij zelf heeft niks laten horen.

Een gesprek met mn opa over het gebeurde heeft geen zin als hij het niet wil toegeven.. Hij zal eerst moeten toegeven dat het uberhaupt is gebeurd. Mn moeder kan al niet eens met hem communiceren erover, want hij gooit alleen maar met beschuldigingen naar haar kant.. Hoe kan ik er dan wel met hem over praten?

Die woede is dus niet tegen hem, wel tegen hem. Maar niet dak kwaad op hem wordt wanneer ik hem zie, kheb hem namelijk al meer dan 2 jr niet gezien.

Maar ik merk dat bij bepaalde dingen, zoals het topic van Misty en laatst toen ik het er met een vriend over had, er een gigantische woede in mij naar boven komt. Ik heb de directe schade van zijn gedrag meegemaakt hier thuis. De gevolgen die het had op mn moeder, op mn vader, maar ook op mij..

Mn moeder loopt er dus ook niet voor weg.. Ze heeft haar angsten geconfronteerd en alles.. Ze heeft in een praatgroep voor slachtoffers van seksueel geweld meegedaan. Ook heeft ze nog steeds Hapnotherapie.. Ze heeft eigenlijk nog een therapie maar doordat dat hele therapiesysteem zo belachelijk in elkaar zit kan ze die therapie niet vergoed krijgen, en geld om hem zelf te betalen heeft ze niet aangezien ze bij die andere therapie ook al een deel zelf moet betalen.. Ze is inmiddels met een nieuwe opleiding voor Creatief Therapeute begonnen en wil haar eigen bedrijf opzetten. Ik heb haar zien opbloeien nadat ze het gebeuren had verwerkt. Maar niet met mijn opa praten is niet er voor weglopen, ze loopt bij hem tegen een muur aan en heeft het opgegeven om die band nog te herstellen..

Maar goed..