Herfst (heel vaag, neem de tijd)

[Secreet]

Herfst...

Het is herfst en de bladeren vallen,
er vallen kleuren op mijn hoofd.
Er vallen tranen op mijn gezicht,
ik huil niet, de regen wel.

ik voel me onzeker en de mensen vallen,
er vallen woorden naar mij toe.
Er zijn geen tranen op mijn gezicht,
Het is te lang geleden.

Ik sta buiten en het waait,
er waaien bladeren om mij heen.
Het word koud en ik doe mijn jas dicht,
Het is altijd koud als het waait.

Ik sta binnen en het waait,
er waaien woorden om mij heen.
Ik krijg het koud en sluit mijn hart,
doet dat niet iedereen?

(het is altijd koud)
(zonder jou)

[Gothic]

wwwwwwoooooooowwwwwwwwww , jeetje, (ok nu ff iets zinnigs ) mooi man (vrouw), hoe je die vergelijkingen maakt , echt heel goed

[Dreampoet]

De vaagheid valt goed mee hoor
Wat wel een beetje stoort, is dat het gedicht op het eerste zicht niet goed samenhangt. Maar dat is slechts een kwestie van wat denkwerk: na eeen tweede maal lezen, wordt duidelijk dat je een erg uitgebreide vergelijking smeedt. Woorden die vallen als de bladeren die daarnet op jouw hoofd vielen toen je door een herfstwind slenterde. Het gevoel wordt dan begrijpbaar. De woorden zijn misschien niet zo zwaar als je apart zou nemen, maar ze zijn zo talrijk en komen van zoveel mensen, net als de bladeren talrijk zijn en van vele takken komen, dat ze te zwaar om dragen worden. De regen worden jouw tranen, of net niet? Ik ben er nog niet helemaal uit wat nu precies de volgorde in gebeurtenissen is, misschien is er zelf geen. Want veel dingen die gebeuren spelen zich opnieuw af in ons hoofd, of zijn pure brouwsels van onze verbeelding. Denk maar aan de 'vertelster' uit Out of Africa (als je die film ooit zag). Merelyn Streep omschreef de oorsprong van haar verhalen zo: 'I'm a mind traveler'. En dat zijn we hoogstwaarschijnlijk allemaal een beetje

Groetjes, Dreampoet

woooow, mooi.. *stil* dit is precies zo geschreven als ik het zie, zo voelde ik me ook toen mn (jammer genoeg nu ex-)vriend het uitmaakte.. erg mooi..