Ik heb een jongen ontmoet. Dat kan :'). Maar uiteindelijk bleek dat hij uhm.. mij wel leuk vond, en ik hem niet op die manier. Volgens mij is dat vrij pijnlijk, voor beide natuurlijk. Maar goed, ik heb dan al snel zoiets van: ik ben een bitch

.
Maar goed, waar het nu dus om gaat dat, direct nadat hij dit had gezegd en ik had gezegd dat ik niet hetzelfde voelde, hij tegen mij aan het zeuren ging van hoeveel energie hij er wel niet had ingestoken, en wat voor een pijn hij nu voelde. Conclusie voor mij: Ik ben een bitch, en hij wil me nu overhalen om hem alsnog aardig te vinden / hij wil dat ik me slecht ga voelen. Hoe moet je je anders voelen als je iemand afwijst, en diegene gaat je een half uur lang vertellen hoeveel pijn het wel niet doet?
Alles goed en wel, aan het eind van het gesprek zei hij dat hij tijd nodig had enzo, en ik dacht dat ik er klaar mee was. Want ik voel me er al kut over, en dan hoef ik het niet dubbel te voelen.
Maar nee, vandaag gaat hij vrolijk verder met doen alsof alles goed + rare opmerkingen maken tegen mij over dat ik tijdens een feestje me met iemand anders ging bemoeien. En toen begon het weer van voren af aan. En dat het zo'n pijn deed, en dat hij er zoveel energie in stopte. En dan word ik daar vrij agressief van. En geïrriteerd. Prachtige combinatie

. En ik kan maar niet tot hem doordringen dat hij het écht bij iemand anders moet dumpen. Ik wil ook niet zomaar écht een bitch worden, maar hij maakt het me vrij moeilijk.
En om alles gecompliceerder te maken: we werken samen. Weliswaar in een hele grote groep, maar we werken wel met elkaar. En bovendien schijnt iedereen dus ondertussen precies in de gaten te hebben van hoe het zit. Dat denken ze ten minste, maar is niet zo.
Hoe kan ik nou van hem af komen op een nieuwe manier als het me al helemaal tot aan het puntje van mn hoofd zit, én hoe ik kan me zelf nou beter gaan voelen? Want ik voel me een complete bitch

.
Edit:

Of had dit nou beter op Liefde en Relatie gepast?