Ben ik wel aardig genoeg?

[Krekkie]

Ik ben 13 jaar, ik heb het reuze na me zin op school. Maar vrienden heb ik niet.

Eigenlijk heb ik maar 2 vrienden maar daar doe ik nooit wat mee. (enkel na school fietsen en bij elkaar in de pauzes zitten..)

Elke keer wanneer ik contact probeer te maken met andere mensen die bij mij in de pauze zitten, andere jongens kom ik er vaak niet door heen. Die ene vriend van mij komt overal wel doorheen, want hij praat over de dingen die alle andere jongens ook interesseert, nu heb ik geprobeerd om een beetje mee te praten, maar dat gaat lastig.. Ze vinden die andere kerel gewoon veel gezelliger om tegen te praten.. En tegen mij worden laffe opmerkingen gemaakt zo van: wat is je hyves dood enzo.. terwijl er nooit iemand iets krabbelt op mn hyves, tenzij ik het zelf opzoek.. Ik denk dat mensen me gewoon saai of gewoon niet aardig vinden.. man ik zit hier al zo lang mee.. Ik zelf ben best verlegen, ik durf niet de grappigste van allen uit te hangen omdat ik bang ben dat ik daar op wordt afgezeken..

Ik ben nou toch echt de wanhoop nabij. Wat moet ik nou doen om aardig gevonden te worden?

[Nebel]

Waarom spreek je nooit iets met die twee vrienden van je af?

En vrienden buiten school om, bijvoorbeeld op de sportclub, heb je die wel?

En ook heel belangrijk: je bent zoals je bent. Dat je verlegen bent, betekent niet dat je niet aardig bent. Er zijn altijd mensen die het fijn vinden om in het middelpunt te staan, en daar ook heel erg goed in zijn. Ik ben ook erg introvert en toen ik even oud was als jij was ik ook heel erg verlegen, en ik dacht ook dat ik niet genoeg vrienden had. Maar uiteindelijk is dat allemaal goed gekomen. Toon je wel initiatief in de zin van, vraag eens aan een aantal mensen die nu nog niet je vrienden zijn maar die je wel aardig vind of ze zin hebben om eens een keer na school iets (en stel dan iets specifieks voor) te gaan doen. Ik durfde dat zelf altijd alleen maar bij andere 'verlegen' mensen, maar je zult zien, als je zelf meer initiatief gaat tonen dat er dan ook meer mensen terug tegen je gaan praten.

[Krekkie]

Sassiefje schreef:

Waarom spreek je nooit iets met die twee vrienden van je af?

En vrienden buiten school om, bijvoorbeeld op de sportclub, heb je die wel?

En ook heel belangrijk: je bent zoals je bent. Dat je verlegen bent, betekent niet dat je niet aardig bent. Er zijn altijd mensen die het fijn vinden om in het middelpunt te staan, en daar ook heel erg goed in zijn. Ik ben ook erg introvert en toen ik even oud was als jij was ik ook heel erg verlegen, en ik dacht ook dat ik niet genoeg vrienden had. Maar uiteindelijk is dat allemaal goed gekomen. Toon je wel initiatief in de zin van, vraag eens aan een aantal mensen die nu nog niet je vrienden zijn maar die je wel aardig vind of ze zin hebben om eens een keer na school iets (en stel dan iets specifieks voor) te gaan doen. Ik durfde dat zelf altijd alleen maar bij andere 'verlegen' mensen, maar je zult zien, als je zelf meer initiatief gaat tonen dat er dan ook meer mensen terug tegen je gaan praten.

Naja ik vind het gewoon lastig om zomaar tegen iemand gaan praten, ik weet nooit waarover ik moet praten. Ik probeer het altijd wel maar dan antwoordt die gene en dan is het ook afgelopen.. Ik twijfel gewoon heel erg aan mezelf, net als vandaag ik had Nederlands en normaal zit ik altijd naast 2 vrienden van me, opeens zaten die vandaag naast iemand anders en zat ik dus alleen. Dan denk ik ben ik nou zo saai, dat m'n vrienden gewoon van me af gaan zitten? Terwijl ik ook wel graag eens na iemand anders wil zitten, maar ik doe het niet omdat ik bang ben dat ik dan die gene kwets of dergelijke, en nu gebeurd het verdomme bij mezelf?! Ik heb echt het gevoel dat mensen mij om een of ander reden gewoon niet aardig vinden, ookal zit ik naast iemand anders.. Vrienden zal ik er nooit mee worden.

[Appj]

Bedenk thuis anders al vast wat vragen
Geen idee of het helpt maar misschien wel
Gewoon even proberen en hoe vaker je met iemand
probeert te praten hoe makkelijk het gaat na een tijdje
En ga dan gewoon eens naast iemand anders zitten.
Je weet maar nooit of het met die andere mensen goed klikt.

[LauraJansen]

Als je bij andere kinderen weinig zegt, is het natuurlijk begrijpelijk dat ze je saai gaan vinden. Je moet je,je niet veranderen tot een totaal ander mens, want mensen moeten je accepteren om wie je bent. Blijf gewoon jezelf maar word wat opener en lach! Dat vind ik het belangerijkste, wannneer ik iemand zie die nooit lacht en nooit ergens mee praat zou ik daar niet zo snel op afstappen. En die tip van Appj, vind ik een goeie. Bedenk thuis al iets interresants, wat zij ook leuk vinden en vertel erover,zo maak je meer vrienden.Ik fietste vroeger met een meisje waarmee ik tijdens het fietsen nauwelijks sprak, beetje bij beetje begon ik haar vragen te stellen en dingen te vertellen, en zei begon dan ook te doen. In het begin waren we wat afstandelijk, maar na wat actie ondernemen kwam daar vernadering in, en jij moet dat ook doen!
Hopelijk heb je hier iets aan,veel succes!

[Mr.Banana]

Krekkie schreef:

Naja ik vind het gewoon lastig om zomaar tegen iemand gaan praten, ik weet nooit waarover ik moet praten. Ik probeer het altijd wel maar dan antwoordt die gene en dan is het ook afgelopen.. Ik twijfel gewoon heel erg aan mezelf, net als vandaag ik had Nederlands en normaal zit ik altijd naast 2 vrienden van me, opeens zaten die vandaag naast iemand anders en zat ik dus alleen. Dan denk ik ben ik nou zo saai, dat m'n vrienden gewoon van me af gaan zitten? Terwijl ik ook wel graag eens na iemand anders wil zitten, maar ik doe het niet omdat ik bang ben dat ik dan die gene kwets of dergelijke, en nu gebeurd het verdomme bij mezelf?! Ik heb echt het gevoel dat mensen mij om een of ander reden gewoon niet aardig vinden, ookal zit ik naast iemand anders.. Vrienden zal ik er nooit mee worden.

Misschien kun je ergens anders vrienden zoeken?
Ik was vroeger op een meisje verliefd en probeerde me daar het groepje in te werken.
maar uiteindelijk lukte dat niet...
Toen ben ik eens bij iemand gaan zitten die ik kende, geen echte vriendin, maar ik kende haar gewoon... En dat groepje is nog steeds mijn vriendengroep

Het was btw een soort alternatief groepje, en dat is een voordeel, want die mensen nemen je sneller zoals je bent, omdat ze zelf ook niet "normaal" zijn...