Huilend in slaap vallen.

[Sorry.x]

Dit jaar was al een moeilijk jaar ...
Maar ongeveer 5 weken heeft mijn beste maatje een zoveelste zelfmoordpoging gedaan. Ik wist dat het slecht met 'm ging, maar dit had ik niet zo zeer aan zien komen. Hij heeft zich laten opnemen op een psychiatrische afdeling van een ziekenhuis. Hier zit hij sindsdien en zal hij nog minstens anderhalve maand moeten blijven. Ik heb nu ook nog maar heel weinig contact met ‘m, wat ik heel erg vind.

Hier ben ik al heel lang best wel kapot van, wat jullie je vast wel voor kunnen stellen.
Sindsdien zit ik niet meer lekker in m’n vel, ik gedraag me alsof het goed met me gaat en ik verzwijg alles aan m’n ouders … Gelukkig kan ik alles kwijt bij m’n vrienden, die me steunen door dik en dun. Ook schrijf ik heel veel op, in de hoop m’n hoofd leeg te maken. Maar toch val ik nog bijna elke nacht huilend in slaap …

Ik wil dit niet langer. Ik weet dat ik hem niet zomaar terug kan krijgen, dat alles nooit meer wordt zoals het ooit was … Maar ik wil niet meer met een rotgevoel gaan slapen en wakker worden. Het is iets waar ik elke dag mee opsta en naar bed ga.

Wat nu?

[honkballertje]

Je beste maatje opzoeken op de afdeling? (of mag dat niet?)
En misschien is het wel belangrijk om het alsnog je ouders te vertellen zodat die wat rekenening met je kunnen houden en je kunnen helpen.

[PerfectWay]

Heel belangrijk is het om er met je ouders over te praten, en wat ik zelf ook meegemaakt heb; Laat je niet teveel meeslepen in andermans problemen, hoe goed bevriend je ook met hem (of haar) bent, mijn ouders hebben mij daar destijds mee geholpen.

Ik denk ook dat het belangrijk is om het je ouders te vertellen. Hoe moeilijk het ook is. En als het niet lukt kan je het altijd nog door middel van een brief aan hun laten weten. Ik denk dat ze het zelf ook wel belangrijk en fijn vinden om te weten dat het met jou niet zo goed gaat. Als je ouders het weten dan kunnen ze jou helpen/steunen. Je kan soms misschien met ze praten en dat lucht ook veel op.
Helpt het verder niet om alles op te schrijven als je gaat slapen? Als je al in je bed ligt dus. Ga gewoon wat vroeger naar bed en schrijf dan alles op wat er in je op gaat. Dan is je hoofd misschien wat leger als je gaat slapen.

[PerfectWay]

Kikaa schreef:

Ik denk ook dat het belangrijk is om het je ouders te vertellen. Hoe moeilijk het ook is. En als het niet lukt kan je het altijd nog door middel van een brief aan hun laten weten. Ik denk dat ze het zelf ook wel belangrijk en fijn vinden om te weten dat het met jou niet zo goed gaat. Als je ouders het weten dan kunnen ze jou helpen/steunen. Je kan soms misschien met ze praten en dat lucht ook veel op.
Helpt het verder niet om alles op te schrijven als je gaat slapen? Als je al in je bed ligt dus. Ga gewoon wat vroeger naar bed en schrijf dan alles op wat er in je op gaat. Dan is je hoofd misschien wat leger als je gaat slapen.

Helpt niet altijd. Dat is een manier van verwerking, en die is voor iedereen weer anders..

PerfectWay schreef:

Helpt niet altijd. Dat is een manier van verwerking, en die is voor iedereen weer anders..

Ze kan het proberen, als het niet helpt dan ziet ze dat vanzelf. Ze moet op een manier rustig worden om in slaap te komen, want als je niet rustig ben kan je niet slapen. En daar zijn veel manieren voor. Bij mij helpt het verder ook om naar rustige muziek te luisteren, of om te gaan lezen voordat ik ga slapen. Maar ik heb niet hetzelfde als jij, dus ik heb geen idee of het werkt.

[Sorry.x]

Hee- bedankt voor alle tips en adviezen. Ik ben niet meer in het 'stadium' van huilen voor het slapen. Alle vermoeidheid van de afgelopen tijd komt nu over me heen - dus als ik lig, val ik ook gelijk in slaap. Daartegenover staat nu wel dat ik van sommige dingen spontaan moet huilen of tranen in m'n ogen krijg. Stukje beter gaat het wel.