Registreer FAQ Berichten van vandaag


Ga terug   Scholieren.com forum / Kunst & Cultuur / Verhalen & Gedichten
Reageren
 
Topictools Zoek in deze topic
Oud 20-12-2003, 19:49
Orchid
Avatar van Orchid
Orchid is offline
Wiegendood

Regen. Ze keek hoe de waterdruppeltjes een paar seconden rillend op de rand van het raamkozijn bleven liggen, om vervolgens samen te smelten en langs de muur vier verdiepingen naar beneden te druipen. Van boven kon ze de wereld overzien. De kleine volkstuintjes, de schuur, het park met het ijzeren hek eromheen.
In de gang hoorde ze sleutels rammelen. Piepende wielen, een zachte bonk. “Ontbijt,” klonk het van achter de deur. Ze zei niets. Er werd hardhandig aan de deur gerammeld. Iemand vloekte. Een sleutel in het slot, een klik. De deur zwaaide open en tussen de deurposten werd een kar naar binnen gereden. Als ze iets van je moesten, was het hier toch niet zo gesloten als ze je graag lieten geloven.

Ze tilde het deksel van de plastic doos. Een grote kom havermout en een sinaasappel. Dinsdag. De dag van dat krullenmens met die eindeloze glimlach. Lusteloos lepelde ze de pap naar binnen. De sinaasappel liet ze liggen, daar gingen je vingers zo van stinken.
Snel kleedde ze zich aan en drukte op het knopje naast de deur. Ze wachtte. Drukte nog een keer. Wachtte weer een paar seconden en besloot de knop net zo lang in te drukken tot er iemand kwam. Het doordringende gerinkel klonk bijna zonder haperen. Na een paar minuten hoorde ze hoe voetstappen door de lange gang kwamen aandenderen. Ze hielde de knop ingedrukt. “Mens, doe toch eens normaal!” hoorde ze aan de andere kant van de deur. “Doe verdomme de deur open!” Ze sloot haar handen om de deurknop en probeerde eraan te draaien. Hij gaf niet mee. “Naar achteren!” hoorde ze de stem weer. “Over mijn lijk!” gilde ze, terwijl ze een harde schop tegen de deur gaf.
- “Ga naar achteren!”
Het was even stil. Ze ademde zwaar, liet langzaam de deurknop los.
“Ik ga al.” Stilte.
“Ik ga.”
- “Ik hoor er niets van”, klonk de stem bars.
Voetje voor voetje schuifelde ze naar achteren, tot ze met haar rug tegen de muur stond. De deurklink ging langzaam naar beneden. De deur opende tot een brede kier, er kwam een mannenhoofd om de hoek. Een grijze baard. “Kom maar mee.” Zwijgend liet ze zich meevoeren tot de grote, blauwe deur aan het einde van de gang. Ze wilde dat hij wegging. Maar hij bleef en keek haar af en toe aan. De lamp boven de deur ging op groen. “Jouw beurt.” Hij liet haar arm los.

Zwijgend ging ze aan de houten tafel zitten. “Zo”, zei de vrouw tegenover haar. “Hoe is het van de week gegaan?” “Goed. Er kan niets misgaan.”
De vrouw knikte. Haar krullen dansten begripvol op haar voorhoofd.
Regen tikte tegen de ramen.
“Het zint me niet dat ik mijn kamer niet uit kan.”
De vrouw keek haar lang aan, alsof ze het niet gehoord had.
“Ik kan alleen maar naar buiten kijken. En wachten. Totdat ik een ons weeg. Of totdat de bomen in het park besluiten van plaats te veranderen.”
Stilte.
“En ik kan je verzekeren, dat doen ze niet.”
De vrouw zweeg. Keek eerst op de klok, toen lang op de papieren die ze voor zich op tafel had liggen.
“Zeg jij eigenlijk wel eens wat?”
Weer stilte.
Het had lang genoeg geduurd. “Haal die man met die baard maar.”
De vrouw stond op en zuchtte.

Op weg terug naar haar kamer, zei ze een hele tijd niets. Toen bleef ze staan. “Het zint me niet dat ik mijn kamer niet uit kan.” De man versterkte zijn greep om haar arm. “Laat me los.”
Geen reactie. “Laat me los, je doet me pijn!” Kronkelend probeerde ze zich los te trekken, maar de man was veel sterker dan zij. Hij draaide haar met haar gezicht naar de muur. Ze voelde een scherpe pijn in haar schouder. Klikkend sloten twee boeien om haar polsen.
“En nu moet je eens heel goed naar me luisteren!” bulderde hij achter haar. “Denk je nou echt dat je hier voor niets zit? Dat ik je voor mijn plezier door het hele gebouw zeul? Denk je dat?”
Haar schouders trilden.
“Nou?”
- “Het heeft toch geen zin.”
“Zin. En jij praat over zin? En denk je..” Hij haperde. “Denk je dat het zin had, toen..”
- “Hou je kop dicht! Hou godverdomme je kop dicht!”
Ze begon te huilen.
“Nee, hou jij je kop eens dicht. Weet je wat jij gedaan hebt? Je eigen kind. Je hebt het uitgekleed, weet je dat nog?”
Ze haalde haar neus op.
“Je hebt hem uitgekleed en toen heb je een kussen gepakt. Verdomme, het kussen waarop hij altijd sliep. Voelde dat nou lekker? Voelde het lekker, toen hij begon te stuiptrekken? Of was het lekkerder toen hij niet meer bewoog?”
Ze zei niets meer. Ze wist het wel, ze wist het allemaal.

Toen de deur in het slot viel, liet ze zich op de grond zakken. Ze zag voor zich, hoe zijn beentjes onder het kussen uitkwamen. Hoe de Sesamstraatfiguren haar toegelachen hadden vanaf de kussensloop. In bed had ze haar dochter tegen zich aan getrokken en was ze na lang huilen in slaap gevallen.

De volgende dag had ze Isabelle naar de crèche gebracht. Ze had stil naar het koude lichaampje zitten kijken, nog geprobeerd het aan te kleden, maar de slappe armpjes en beentjes lieten zich te gewillig inpakken. Ze had een grote tas gepakt, met een rits van boven. Daar had ze hem ingedaan. In een rotvaart was ze naar het politiebureau gefietst, de tas bungelend aan het stuur. Eenmaal binnen had ze hem neergeploft op de balie. Een vrouw in uniform had haar aangekeken en gevraagd wat er in zat. Toen ze niet antwoordde, werd ze meegenomen naar achteren. Een heel klein kamertje, met barsten in de muren. Het enige wat er stond waren een grote tafel en twee stoelen. Op de tafel een computer. Ze werd gevraagd te gaan zitten. Dat wilde ze niet.
De vrouw had de tas geopend, er enkele seconden in gekeken. “Hoe komt u hieraan?” had ze gevraagd.
“Meegenomen.”
- “Ja. Waarvandaan?”
“Uit bed. Van huis, bedoel ik.”
- “Is dit uw kind?”
“Ja. Hij beweegt niet meer.”
De politieagente had een paar seconden in de tas gekeken. Langzaam had haar mond zich verstrakt. “Heeft u dit gedaan, mevrouw?”
Stilte.
“Ik ben bang dat ik u moet laten meenemen.”
- “Ja.”

Ze hadden haar hiernaartoe gebracht. Ze had zich nauwelijks verzet. Ze had haar naam moeten opgeven, haar adres. Toen kwam het eindeloze wachten. Maar niemand kwam haar vertellen wat ze doen moest.
Wel kwamen ze na een paar dagen vragen of het klopte dat ze nog een ander kind had. “Ja, een meisje”, had ze geantwoord. Toen ze haar vroegen waar ze was, had ze gezegd dat ze dat niet wist. Waarschijnlijk hadden ze haar toch al wel te pakken.
“Zou het zo kunnen zijn dat ze dood is?” hadden ze gevraagd.
-“Ja, dat zou kunnen.” Waarom niet.
“En heeft u enig idee hoe dat gebeurd zou kunnen zijn?”
Ze had niet geantwoord, haar lippen op elkaar geperst. Toen was de man met de baard voor het eerst gekomen. Eindeloos had ze met hem in een klein kamertje moeten zitten, terwijl hij haar vragen stelde. Ze had er willekeurig een paar beantwoord, maar had hem vooral zwijgend aangekeken. Zijn hoofd werd steeds roder. Toen had hij met een woedend gebaar de opnamerecorder uitgezet en had hij zich over de tafel naar haar toe gebogen. “Mensen zoals jij”, had hij in haar gezicht gespuugd. “Mensen zoals jij zijn de reden waarom ik dit beroep gekozen heb.” Hij was weggelopen en even was ze opgelucht geweest. Iemand had haar teruggebracht naar haar kamer.
De volgende dag had hij tegen haar gezegd dat hij voortaan haar persoonlijke begeleider was en dat hij er wel voor zou zorgen dat ze hier nooit meer weg kwam. Dat ze niet eeuwig kon blijven zwijgen. Even was ze bang geweest. Maar ze wist dat niemand haar kon dwingen te spreken. Ze zouden haar niet krijgen.

Soms vroeg ze zich wel af waar Isabelle was. Dan dacht ze haar te zien, buiten. Of hoorde ze ineens haar stem. Misschien was ze naar huis gegaan. Maar alleen kon ze de weg niet vinden. Misschien lag haar lichaam nu wel ergens in een greppel, doodgevroren.
Ze had het toch niet aangekund. Doodmoe werd ze ervan om de hele nacht te waken. Om te horen hoe de onschuldige kinderadem door hun keeltjes heen en weer wiegde. Ze stond in het donker voor de deur van hun slaapkamer en voelde hoe de duisternis een hand over hun mond legde, hoe hun ademhaling steeds onrustiger werd. Soms riepen ze om haar. Dan stond ze aan de vloer genageld tot het geluid van hun zachte stemmen wegstierf.
Het was zo koud geweest. In de spiegel zag ze haar naakte lichaam, dat onder de blauwe plekken zat. Kippenvel op haar armen en benen. Haar had het ook bijna te pakken gehad. Ze hadden op den duur niet kunnen winnen. Niemand.

In deze kamer was het nooit donker. Buiten het onrustige gezoem van de tl-buizen, was er niets waar ze zich zorgen over hoefde te maken, helemaal niets. Ze sloeg haar armen om haar benen en sloot neuriënd haar ogen.
__________________
Because the holes in my soul host no thrill.
Met citaat reageren
Advertentie
Oud 21-12-2003, 21:42
Orchid
Avatar van Orchid
Orchid is offline
Is het nou zo veel moeite om dit te lezen en in een paar woorden te zeggen wat er verbeterd moet/kan worden?
__________________
Because the holes in my soul host no thrill.
Met citaat reageren
Oud 21-12-2003, 21:54
grandmommy
Avatar van grandmommy
grandmommy is offline
mooi verhaal, maar ik en mijn morbide gedachten vinden het nog niet gruwelijk genoeg. verder is het een goede techniek, taalgebruik e.d.
__________________
Peanutbutter Motherfucker
Met citaat reageren
Oud 21-12-2003, 21:59
Orchid
Avatar van Orchid
Orchid is offline
Citaat:
grandmommy schreef op 21-12-2003 @ 22:54:
mooi verhaal, maar ik en mijn morbide gedachten vinden het nog niet gruwelijk genoeg. verder is het een goede techniek, taalgebruik e.d.
Dankjewel. Het kan inderdaad nog gruwelijker, maar voordat je het weet ben je dan meer bezig met afdalen in je eigen morbide krochten dan met schrijven.
__________________
Because the holes in my soul host no thrill.
Met citaat reageren
Oud 22-12-2003, 16:15
SSER
Avatar van SSER
SSER is offline
Citaat:
Orchid schreef op 21-12-2003 @ 22:42:
Is het nou zo veel moeite om dit te lezen en in een paar woorden te zeggen wat er verbeterd moet/kan worden?
ja best wel, eigenlijk
__________________
nee ik geen ss'er is.
Met citaat reageren
Oud 22-12-2003, 18:10
Twijg
Avatar van Twijg
Twijg is offline
Ik vind het een goed verhaal, maar ik persoonlijk vind niet dat je het gruwelijker moet maken....
ik denk dat het zo als het nu is heel aangrijpend en realistisch is, en dat is goed. Vind ik.

Misschien kun je wat duidelijker zijn over waarom ze de baby heeft vermoord, haar motieven zegmaar.
Misschien komt dat nog, ik weet niet of dit het het einde is ofzo, maar het lijkt mij wel prettiger als dat wat duidelijker is enzo.

Als laatste vind ik het nogal onduidelijk eigenlijk hoe die vrouw aan de blauwe plekken komt waar je over schrijft, is ze mishandeld ofzo?

Verder vind ik het een heel goed verhaal! Het is heel goed geschreven, fijne stijl, leest lekker.
Ik zou zeggen, vooral doorgaan, je schrijft goed, mooi verhaal!
__________________
the world's an elvish sight
Met citaat reageren
Oud 22-12-2003, 18:46
Orchid
Avatar van Orchid
Orchid is offline
Citaat:
Twijg schreef op 22-12-2003 @ 19:10:


Als laatste vind ik het nogal onduidelijk eigenlijk hoe die vrouw aan de blauwe plekken komt waar je over schrijft, is ze mishandeld ofzo?

Verder vind ik het een heel goed verhaal! Het is heel goed geschreven, fijne stijl, leest lekker.
Ik zou zeggen, vooral doorgaan, je schrijft goed, mooi verhaal!
Ja. Die blauwe plekken, die moeten er nog uit. Ik zag ze voor me, maar ze hebben geen enkele functie.

Dankjewel.
__________________
Because the holes in my soul host no thrill.
Met citaat reageren
Oud 22-12-2003, 22:42
juliettebinoche
Avatar van juliettebinoche
juliettebinoche is offline
Citaat:
SSER schreef op 22-12-2003 @ 17:15:
ja best wel, eigenlijk


Ik vind het een mooi stukje, de titel sprak me ook heel erg aan. Echt, dit verhaaltje is helemaal 'mijn stijl', ik ben op het moment met iets gelijksoortigs bezig.
Het is goed beschreven, niet té, maar ook niet te subtiel. Je schrijft het eigenlijk heel begrijpelijk, je bent als lezer niet meteen weggeschrokken door het gedrag van haar, je begrijpt het deels. (Ik dan... maar dat kan ook aan mij liggen.)
Echt heel mooi.
__________________
http://roospleonasmes.blogspot.com | ~rosacrouch
Met citaat reageren
Oud 23-12-2003, 10:35
Orchid
Avatar van Orchid
Orchid is offline
Citaat:
juliettebinoche schreef op 22-12-2003 @ 23:42:


Ik vind het een mooi stukje, de titel sprak me ook heel erg aan. Echt, dit verhaaltje is helemaal 'mijn stijl', ik ben op het moment met iets gelijksoortigs bezig.
Het is goed beschreven, niet té, maar ook niet te subtiel. Je schrijft het eigenlijk heel begrijpelijk, je bent als lezer niet meteen weggeschrokken door het gedrag van haar, je begrijpt het deels. (Ik dan... maar dat kan ook aan mij liggen.)
Echt heel mooi.
Oh..! Dat zou ik graag lezen, als het af is.

Dankjewel.
__________________
Because the holes in my soul host no thrill.
Met citaat reageren
Oud 23-12-2003, 10:48
Type
Avatar van Type
Type is offline
Goed geschreven, hoewel het niet meteen het soort verhaal is dat je van mij voorgeschoteld zou kunnen krijgen...

Maar ik ben het wel redelijk eens met 'de bub', goed duidelijk taalgebruik, toch houd je spanning erin.
Taalgebruik is zeer goed, en sfeer ook.

Hoewel het denk ik (ik bedoel, gevangenis) allemaal misschien net iets angstaanjagender zou mogen... Van mij persoonlijk dan...
__________________
I'd like to meet the man who invented SEX and see what he's working on now
Met citaat reageren
Oud 23-12-2003, 12:26
Xabzof
Avatar van Xabzof
Xabzof is offline
I kken totaal nix van literatuur of dergelijke maar ik vind dit wel een heel mooi verhaal, doet me beetje denken aan de romans van Dirk Bracke. Waar ik wel op let zijn zo de details die de omgeving en de sfeer omschrijven, zoals;

- Regen = regendruppels (die tegen het raam aantikken), lijkt alsof al de regen die je buiten ziet, enkel tegen jouw personage's raam tikt.

- Stilte = "er heerste een moment van stilte" ofzo... Je omschrijft alles zo goed en dan opeens zo "Stilte".

- Het stuk waar de vrouw haar aankijkt -die het hoofdpersong haar een vraag heeft stelt- en dan doet alsof ze haar niet gehoord heeft, vind ik nogal tegenstrijdig. Ik kijk geen mensen aan, wanneer ik doe alsof ik ze niet gehoord heb

Voor de rest, hoedje af! Ik zou het je niet kunnen nadoen!
Met citaat reageren
Oud 23-12-2003, 13:08
Orchid
Avatar van Orchid
Orchid is offline
Citaat:
Type schreef op 23-12-2003 @ 11:48:


Hoewel het denk ik (ik bedoel, gevangenis) allemaal misschien net iets angstaanjagender zou mogen... Van mij persoonlijk dan...
Daar heb je zeker gelijk in. Maar ik heb me nu gericht op de angstaanjagendheid van het personage, en als je de omgeving dan ook heel angstaanjagend maakt, wordt het zo snel cliché. (Zoals trouwfoto's in een rozenprieel.) Tenminste, ik denk dat het bij mij snel cliché zou worden.
__________________
Because the holes in my soul host no thrill.
Met citaat reageren
Oud 23-12-2003, 13:12
Orchid
Avatar van Orchid
Orchid is offline
Citaat:
Da_fRise schreef op 23-12-2003 @ 13:26:

- Regen = regendruppels (die tegen het raam aantikken), lijkt alsof al de regen die je buiten ziet, enkel tegen jouw personage's raam tikt.
Mee eens.

Citaat:
- Stilte = "er heerste een moment van stilte" ofzo... Je omschrijft alles zo goed en dan opeens zo "Stilte".
Niet mee eens. De stilte mag best abrupt zijn, denk ik. Ik wilde juist niet te veel beschrijven, omdat het dan snel te veel wordt.

Citaat:
- Het stuk waar de vrouw haar aankijkt -die het hoofdpersong haar een vraag heeft stelt- en dan doet alsof ze haar niet gehoord heeft, vind ik nogal tegenstrijdig. Ik kijk geen mensen aan, wanneer ik doe alsof ik ze niet gehoord heb
Hm.. Ja. Het is zo'n dozig typ. Dat alleen maar ja wil knikken en je anders glazig aankijkt. Alsof er in haar hoofd gewoon geen keuzemogelijkheid voor een passend antwoord is.
Maar hoe noem je dat dan? (Of gewoon dit bovenstaande?)

Citaat:
Voor de rest, hoedje af! Ik zou het je niet kunnen nadoen!
Dankje, heel erg.
__________________
Because the holes in my soul host no thrill.
Met citaat reageren
Advertentie
Reageren


Regels voor berichten
Je mag geen nieuwe topics starten
Je mag niet reageren op berichten
Je mag geen bijlagen versturen
Je mag niet je berichten bewerken

BB code is Aan
Smileys zijn Aan
[IMG]-code is Aan
HTML-code is Uit

Spring naar

Soortgelijke topics
Forum Topic Reacties Laatste bericht
De Kantine Ik heb het nummer van egon's nul-saais grappenlijn! #1020
Trimm Trabb
500 24-06-2010 17:06
Lichaam & Gezondheid Poll: rook je?
Verwijderd
106 22-05-2007 22:06
Lichaam & Gezondheid The Ubermann sleeping schedule!
Vlooienband
191 06-01-2004 03:25
Lichaam & Gezondheid Prik tegen Rodehond
Suzanne_2003
118 25-11-2003 10:48
Nieuws, Achtergronden & Wetenschap Meeroken schadelijker dan gedacht
Gatara
125 20-11-2003 11:32
Verhalen & Gedichten Wiegendood? - Hier ben ik dan
Evito
2 11-10-2002 19:32


Alle tijden zijn GMT +1. Het is nu 03:37.