Initiatief nemen?

Hallo allemaal,

Ik zit al een tijdje met een probleem waar ik niet vanaf kan komen. Ik heb een serieus relatie van ongeveer 7 maanden. Mn vriend is altijd degene geweest die initiatief toonde. Daarmee bedoel ik het beginnen van knuffelen of zoenen. Hand vastpakken in de auto, bios of buiten. Jammer genoeg wilt hij nu dat ik ook initiatief toon, maar dit lukt mij niet. Wanneer het moment er is om afscheid te nemen zeg ik alleen doei en ben ik weg. Hij heeft mij geholpen om een knuffel te geven en te zoenen, maar wanneer ik het moet doen lukt dit niet doordat ik het onverwachts moet doen. Als hij erom vraagt, verwacht hij het en vind ik het makkelijker. Ik heb geen idee wat ik moet doen, kan iemand mij helpen wat ik moet denken op het moment dat ik het moet doen en hoe ik dit moet doen. Bijv. als we in de auto zitten?


Groet

P.S. Ik ben extreem verlegen wanneer het om initiatief nemen gaat. Praten kan ik over alles. Maar intiem contact vind ik moeilijk. Help?

[Pythagoras.]

Je zegt dat je geen idee hebt wat je moet doen, dus misschien kan je vragen wat hij van je verwacht? Dan heb je in ieder geval wat minder kans om voor jouw gevoel te falen. Ik zou het ook jammer vinden als mijn vriendin bij het afscheid doei zou zeggen en weg zou lopen, dus wat dat betreft geef ik hem gelijk. Maar als hij weet waar het probleem ligt voor je en hij je uitlegt wat hij precies verwacht, gaat het wellicht makkelijker.

Hij heeft al gezegd wat hij verwacht. Dat ik hem spontaan moet knuffelen, kusjes moet geven of zn hand moet vasthouden. Hij weet ook dat ik verlegen ben en dat ik t niet alleen kan. Elke keer wanneer ik niks doe wordt hij er gek van. Het zit hem echt dwars en mij ook. Wanneer ik met hem ben krijg ik gewoon stress doordat ik telkens denk van jah wanneer moet ik iets doen en wat moet ik doen en hoe. Als ik niks doe gaat hij zich kut voelen enzo..

Amor_ASH schreef:

Hij heeft al gezegd wat hij verwacht. Dat ik hem spontaan moet knuffelen, kusjes moet geven of zn hand moet vasthouden. Hij weet ook dat ik verlegen ben en dat ik t niet alleen kan. Elke keer wanneer ik niks doe wordt hij er gek van. Het zit hem echt dwars en mij ook. Wanneer ik met hem ben krijg ik gewoon stress doordat ik telkens denk van jah wanneer moet ik iets doen en wat moet ik doen en hoe. Als ik niks doe gaat hij zich kut voelen enzo..

Probeer eens elke keer wanneer je denkt van "wanneer moet ik iets doen" hem een kus o.i.d. te geven. De meeste jongens zullen niet denken van "oh... niet nu" en aangezien je vriend juist graag wilt dat je hem spontaan aanraakt zal bijna elk moment wel goed zijn. Gewoon doen, je moet je er toch ooit overheen zetten.

TythorZeth schreef:

Probeer eens elke keer wanneer je denkt van "wanneer moet ik iets doen" hem een kus o.i.d. te geven. De meeste jongens zullen niet denken van "oh... niet nu" en aangezien je vriend juist graag wilt dat je hem spontaan aanraakt zal bijna elk moment wel goed zijn. Gewoon doen, je moet je er toch ooit overheen zetten.

Ja dat is waar, maar wanneer ik naast hem in de auto zit. En hij me thuis afzet, doe ik mijn gordel af. En intussentijd denk ik van nu moet ik t doen, nu moet ik t doen. En dan doe ik t niet het lukt mij echt niet er gaat van alles door mn hoofd dan

Amor_ASH schreef:

Ja dat is waar, maar wanneer ik naast hem in de auto zit. En hij me thuis afzet, doe ik mijn gordel af. En intussentijd denk ik van nu moet ik t doen, nu moet ik t doen. En dan doe ik t niet het lukt mij echt niet er gaat van alles door mn hoofd dan

Heb je ook andere manieren waarbij je iets niet lukt omdat er van alles door je hoofd heen gaat, of is het echt alleen bij het tonen van initiatief bij lichamelijk contact? Ik ben geen psycholoog dus ik ga niet doen alsof ik een diagnose kan stellen, maar als dat zo is, zou het dan misschien kunnen zijn dat je last hebt van faalangst? Of ben je alleen onzeker op dit gebied?

Het is echt alleen bij het tonen van initiatief bij lichamelijk contact. Er zijn wel dingen die ik eerst eng vond om te doen, maar dat heb ik niet meer. Daar had ik gewoon schijt aan en deed ik gewoon. Het initiatief nemen dat lukt mij gewoon niet. Ik kan er gewoon geen schijt aan hebben

[AzN]

Ik herken veel in jouw verhaal. Als ik bij m'n voormalige vriend aanbelde en 'm ruim 'n week niet had gezien, zei ik ook alleen 'hoi' en stapte ik binnen. Als ik naast 'm op de bank zat, was hij altijd degene die mij naar zich toetrok, nooit andersom. Ook heb ik 'm nog nooit (in anderhalf jaar tijd) op eigen initiatief 'n knuffel of kus gegeven; zomaar, spontaan, uit 't niets. Terwijl ik wel vaak genoeg de neiging daartoe had .

Zelf denk ik dat ik 't in 't begin niet durfde ('wilt hij dat wel?') en naderhand was ik eraan gewend geraakt om m'n handjes mooi thuis te houden .

Maarre.. dit was wel de belangrijkste oorzaak van onze breuk. Hij voelde geen affectie van mijn kant uit; kon ik 'm natuurlijk geen ongelijk in geven . Dus mijn advies: gewoon doen! 't Klinkt onmogelijk, maar je raakt er vanzelf aan gewend na verloop van tijd. Je moet nu eenmaal dat 'drempeltje' over, zeg maar.

AzN schreef:

Ik herken veel in jouw verhaal. Als ik bij m'n voormalige vriend aanbelde en 'm ruim 'n week niet had gezien, zei ik ook alleen 'hoi' en stapte ik binnen. Als ik naast 'm op de bank zat, was hij altijd degene die mij naar zich toetrok, nooit andersom. Ook heb ik 'm nog nooit (in anderhalf jaar tijd) op eigen initiatief 'n knuffel of kus gegeven; zomaar, spontaan, uit 't niets. Terwijl ik wel vaak genoeg de neiging daartoe had .

Zelf denk ik dat ik 't in 't begin niet durfde ('wilt hij dat wel?') en naderhand was ik eraan gewend geraakt om m'n handjes mooi thuis te houden .

Maarre.. dit was wel de belangrijkste oorzaak van onze breuk. Hij voelde geen affectie van mijn kant uit; kon ik 'm natuurlijk geen ongelijk in geven . Dus mijn advies: gewoon doen! 't Klinkt onmogelijk, maar je raakt er vanzelf aan gewend na verloop van tijd. Je moet nu eenmaal dat 'drempeltje' over, zeg maar.

Ik heb PRECIES hetzelfde probleem. HETZELFDE gewoon! Ik weet dat ik hem kan kwijtraken als ik het niet doe, maar alsnog lukt het mij niet. Ik heb gewoon een soort angst er voor ofzo, weet niet waar ik voor bang ben. Denk bang om fouten te maken ofzo..

Wil je het wel? als hij je kust of knuffelt, vindt je dat dan prettig of gewoon iets dat zo hoort?

Want kijk, als je je afvraagt 'mag het nu?' en jullie zijn alleen met z'n tweeën, dan is het antwoord altijd ja. Er is geen verkeerd moment. Maar als je je afvraagt 'moet het nu?' dan is dat eigenlijk de verkeerde vraag, en kun je erachteraan denken 'wil ik hem nu een kus geven?'. En als het antwoord daarop ja is, maakt het niet uit of je het op dat moment doet of vijf seconden eerder of later.

[Cherry Springs]

Je moet stoppen met erover nadenken als je bij hem bent en het gewoon doen. Je zit jezelf alleen maar dwars. Je zet er nu heel veel druk op omdat je bang bent dat je het fout doet, maar vraag jezelf eens af, wat kan er nou helemaal fout gaan? Zou hij echt zeggen, 'oh jr geeft me spontaan een kus maar je doet het helemaal fout!' Er kan letterlijk niks fout gaan en je hebt niks te verliezen. Zelfs als je het doet en op wonderlijke wijze gaat er iets mis, dan weet je vriend dat je het probeert en moeite doet om hem ook affectie te geven. Dat is alleen maar mooi. Maak je er een keer boos over tegen jezelf ipv bang te zijn, dan is het makkelijker er schijt aan te hebben.

[Carbi]

M'n ex had dat ook, werd er nogal snel moe van.
Ga maar snel kusjes geven straks heeft hij er geen zin meer in!
Gewoon de hele dag door =)

Gewoon doen. Als het nou een vreemde was was het een ander verhaal maar het is je matras. Kom op zeg.

Sarah schreef:

Wil je het wel? als hij je kust of knuffelt, vindt je dat dan prettig of gewoon iets dat zo hoort?

Jaa ! Ik wil het zo graag maar heb geen lef om die stap te nemen. Waar ik wel bang voor ben is dat ik het verkeerd doe. En waar ik vooral niet tegen kan is een opmerking van, oh was t nou zo moeilijk. Na zown opmerking wil ik gewoon geen stappen ondernemen. Ik ben bang dat ik zown opmerking zal krijgen en het niet meer ga willen. Heb het wel aan hem gezegd maar wil het niet 100x herhalen.

Oke, tijd voor orthodoxe maatregelen. Vanaf nu moet je iedere keer als je bij je vriendje bent, en je denkt van "nu moet ik het doen", maar je het toch niet doet, jezelf een klap geven. (Sorry voor de lelijke zin). Dit mag op het voorhoofd, op de wang of iets waar daar op lijkt zijn. Niet te hard, maar zeker niet te zacht. Deze maatregel gaat nu in.

[Cherry Springs]

Je bent bang dus je doet het niet. Fysiek is het niet moeilijk, je hoeft alleen maar een keertje naar hem toe te leunen en je lippen op de zijne te planten (of op z'n wang of wat dan ook.) Maar goed, je doet het niet omdat je niet durft. In dat geval kunnen wij je toch ook niet echt helpen, of zie ik dat verkeerd? Of wil je een manier vinden om te zorgen dat je vriend het prima vindt dat je niet uit jezelf hem kusjes durft te geven?

Kun je me misschien vertellen wat je je inbeeldt, waar je bang voor bent, hoe je denkt dat hij zal reageren dat je angst aanjaagt? Wat is het ergste wat er kan gebeuren, hoe zou je het verkeerd kunnen doen? (dit zijn daadwerkelijk vragen waar ik antwoord op zou willen horen, ik probeer begrip op te brengen voor je situatie maar het kost me wat moeite, eventueel mag je me ook een pm sturen)

Ben je bang voor hoe hij reageert, of is het het idee dat je iemand uit jezelf liefde moet geven beangstigend voor je? Als het echt, echt zo moeilijk voor je is dat je hier niet eens voor even overheen kunt stappen, is het dan misschien beter om professionele hulp te zoeken, in verband met onverwerkte jeugdtrauma's ofzo?

Ik probeer wel, elke keer als hij me afzet, hem een knuffel te geven. Dat is alvast een begin. Ik probeer mijn vriend te overtuigen dat het moeilijk voor me is, maar ik ben bang als ik dit op een gegeven moment niet zelf doe, dat hier een eind aan komt. Dus ik blijf hem zeggen dat het me wel gaat lukken.

Het is ook zijn reactie waar ik bang voor ben. Als ik serieus met hem aan t praten ben en stel hij zegt van hou mijn hand vast en ik doe dat, dan wil ik niet dat hij gaat lachen of een opmerking geeft. Wanneer hij dit wel doet heb ik er geen zin meer in.

Zelf weet ik niet wat hij denkt, maar doordat ik dit niet weet ga ik zelf aan dingen denken. Dan denk ik van als ik zn hand pak dan denkt hij misschien wel van kijk hoe ze dat doet, tis niet goed ofzo. Hij zegt t niet maar misschien denkt hij t wel. Ik heb echt geen idee, raak hier zo in de war door. Ik heb dit al mn hele leven volgens mij. Ben altijd verlegen geweest. Laatste paar jaren is t een beetje verminderd maar dit is ook mijn eerste echte serieuze relatie.. Hiervoor had ik heel goed contact met een jongen, maar had niks met hem (was wel de bedoeling) uiteindelijk werd het niks, maar had bij hem ook moeite met initiatief nemen.

Zo te zien denk ik niet dat wij je hiermee kunnen helpen. Ik ben erg terughoudend met het voorstellen van professionele hulp, maar ik denk toch dat Cherry Springs een punt heeft. Ik snap dat het vervelend is om deze professionele hulp te gaan zoeken, maar als je dat niet doet dan ben je er straks misschien wel je vriendje door kwijt? En dan zit je er voor relaties in de toekomst nog steeds mee.

TythorZeth schreef:

Zo te zien denk ik niet dat wij je hiermee kunnen helpen. Ik ben erg terughoudend met het voorstellen van professionele hulp, maar ik denk toch dat Cherry Springs een punt heeft. Ik snap dat het vervelend is om deze professionele hulp te gaan zoeken, maar als je dat niet doet dan ben je er straks misschien wel je vriendje door kwijt? En dan zit je er voor relaties in de toekomst nog steeds mee.

Zelf heb ik op het internet al gekeken voor relatietherapie of voor hulp. Jammer genoeg is dit wel duur. Mijn vriend heeft gezegd dat hij mij zal helpen hiermee. Wanneer hij aan mij vraagt om hem een zoen te geven bijvoorbeeld, wat moet ik dan doen? Het is gewoon eng om die eerste stap te zetten en ik weet niet wat ik moet denken.. Velen zeggen dat ik niet moet denken maar gewoon moet doen, JA HOE !?

[AzN]

Anders maak je de eerste stap door het aan 'm te vertellen wanneer je 'm 'n kus of 'n knuffel zou willen geven. Op 't moment dat je bij jezelf denkt 'zou ik of zou ik niet?'; vertel 'm dat.

[SymbolicArt]

Ja inderdaad.
Je bent bang voor zijn reactie en voor wat hij denkt. Ik heb dat zelf ook. Bang dat hij denkt van dat ik het verkeerd doe maar het niet zegt. Misschien helpt het als je iedere keer zou zeggen: Vind je het ok als ik je hand vast houd? Al die vragen die dan door je hoofd gaan moet je dan niet voor jezelf houden maar gewoon aan hem vragen.

[Cherry Springs]

Wat SymbolicArt zegt zou ook kunnen helpen, steeds als je denkt 'ja, nu wil ik hem wel kussen of een knuffel geven of zijn hand vasthouden' vragen of hij dat oké vindt. Ik neem aan dat hij weet dat je bang bent dat je iets verkeerd doet of hij een opmerking maakt of iets in die richting? Zo niet, is het misschien handig hem te vertellen dat je bang bent fouten te maken en voor zijn reactie, zodat hij weet dat hij ook moet oppassen dat hij je niet weer afschrikt?
Ik denk bij mezelf dat de angst voor initiatief tonen niet weggaat tot je het een keer gedaan hebt en hebt ervaren dat het niet eng is. Je kunt bijna niks fout doen als je zijn hand wil pakken of iets liefs wil doen, ik ken geen foute manieren waarop je dat kan doen. Daarbij, je toont initatief en dat is juist wat hij zo graag wil dat je doet. Als hij dan nog het lef heeft iets te zeggen of te denken over dat je het niet goed doet, heb je alle recht om knetterboos op hem te worden, want het gaat erom dat je het probeert. Zelfs als je iets heel eng vindt kun je het nog wel doen, het kost alleen meer moeite en wilskracht.

[Vowel]

Ik denk ook dat deze angst niet zomaar weggaat. Je moet het gewoon één keertje doen en dan zul je zien dat het helemaal niet moeilijk of eng is. Zodra je het een aantal keer hebt gedaan wordt het "normaal" en is het niets meer waarover je moet nadenken.

Het is misschien een idee om wel tegen je vriend te zeggen dat je bang bent voor zijn reactie, dat je bang bent dat 'ie er een big deal van gaat maken en opmerkingen maakt. Als je vriend dit weet zal hij dat vast niet doen.

Echt hoor, doe het gewoon één keertje. Want een kusje of een knuffel geven ís niet moeilijk (als in: er kan helemaal niets fout gaan). Zodra je dat doorhebt is het probleem meteen weg.

Oh en misschien moet je ook eens tegen je vriend zeggen dat 'ie moet ophouden met dingen vragen. Want als hij jou dingen gaat vragen legt hij er onbewust een andere lading op. Je kunt dan namelijk niet weigeren zonder hem (en jezelf) een kutgevoel te geven en je doet het dan vooral omdat het "moet" en niet omdat je het zou willen.

Anyway, als laatste wil ik zeggen dat je nooit met stoppen met praten met je vriend. Het is belangrijk dat hij weet wat er in je omgaat, zodat hij je kan begrijpen.

[Lente]

je kunt niks verkeerd doen en hij zal niet vervelend reageren, want hij wil juist graag dat je hem aanraakt, zoent enzz. je vertrouwt hem toch? geef jezelf een schop onder je kont en doe het gewoon

Bedankt voor al jullie reacties. Ik heb vandaag ruzie gehad met mijn vriend maar dat ging niet om t initiatief nemen. Hij was uit de auto gelopen. Ik ging achter hem aan en had hem geknuffeld en sorry gezegd. Blijkbaar was dit niet genoeg want hij knuffelde me niet terug. Ik liep toen huilend naar huis. Via msn zei hij dat ik geduld moest hebben en moest blijven wachten, toen ik hem knuffelde. Maar zeg eerlijk, wanneer je iemand knuffelt en je wordt niet teruggeknuffeld dan wil je het toch niet meer? Dan denk je ook van hij wilt t niet en daarom wilt hij me niet terugknuffelen. Achteraf zei hij dat hij aan t denken was, tsja daar denk ik dan toch niet aan. Het is al zo moeilijk voor me om stappen te ondernemen, dan doe ik t en is t nog steeds niet goed. Ik ben dus ook bang voor zulke momenten, dat ik niet teruggeknuffeld word en dit x gebeurde t dus.
Uiteindelijk ben ik weer naar hem toegegaan. Net dus. Toen ik instapte gaf ik hem een knuffel en hebben we gepraat.

Ik heb hem allang al uitgelegd waar ik bang voor ben en dat ik zijn opmerkingen niet wil horen als ik iets probeer.
Hmm, als ik aan hem vraag van mag ik je hand vasthouden? Dan zegt hij van waarom moetje dat vragen, je mag het gewoon doen.. snapje? Zulke momenten vind ik voorschut en wil ik voorkomen. Elke keer wanneer ik iets probeer en het niet goed is, durf ik de volgende keer helemaal geen stappen te ondernemen. We hebben net besloten om toch door te gaan met onze relatie, maar er zal dan wel aan gewerkt moeten worden. Ik wil zown moment niet weer meemaken en hij heeft duidelijk gemaakt dat ook niet te willen. Hier heb ik echt hulp bij nodig.. Nu is t makkelijk gegaan, toen ik in de auto stapte en hem een knuffel gaff.. Maar stel je voor over een paar weken wanneer er niks is.. dan wat?

[Vowel]

Nou, ik denk dat je ten eerste moet ophouden met vragen of je zijn hand mag vasthouden, of je hem mag knuffelen, of je hem een kus mag geven. Natuurlijk mag je dat! Je bent zijn vriendin, je hoort dat niet te vragen. Dus de volgende keer moet je het gewoon doen. Ik snap dat het eng is, maar ik snap ook dat hij het vreemd vindt dat je het vraagt. Heb je hem wel uitgelegd deze keer dat je je heel ongemakkelijk voelt wanneer hij opmerkingen maakt wanneer je het probeert en dat je je afgewezen voelde toen hij niet reageerde op die knuffel? Hij moet wel snappen dat het óf het één, óf het ander is. Hij moet niet blijven zeuren dat jij iets moet doen, en dan opeens niet reageren áls je het doet. Dat is niet helemaal eerlijk. Vind ik.

Zie het als een nieuwe start. Ik denk dat dat het beste werkt. De volgende keer dat je hem ziet geef je hem meteen een kus. Daar zal hij echt wel op reageren, en positief ook. En zodra je het goede begin hebt gemaakt wordt de rest een stuk makkelijker.

[Lente]

je kunt hem op ieder moment een knuffel of kus ofzo geven, en jij kiest ervoor dat te doen als jullie ruzie hebben? en dan ben je vervolgens beledigd dat ie daar niet op reageert?

Ik heb al met hem erover gehad over zijn reacties en zijn opmerkingen. Hij doet dat niet meer, want hij weet dat ik dat niet leuk vind. Op dit moment is hij nog steeds bezig met het zeggen dat hij denkt dat het niet meer goed gaat komen. Hij heeft zich de laatste tijd echt kut gevoeld doordat ik het niet durfde. Ik zei dat ik bereid ben om eraan te werken.
Ik zou graag een nieuwe start willen maken, maar dat gaat toch niet lukken. Want er is sowieso wel een moment waar hij mn verleden erbij gaat halen.

Toen ik de 2de keer instapte reageerde hij wel op mn knuffel. Had met hem besproken hoe ik t vond. Hij zei dat ik voor deze ene keer aan zijn gevoelens moest denken en niet aan de mijne. Dus dat deed ik. Heb mijn gevoelens toen ff aan de kant gezet en alleen aan zijn gevoelens gedacht. Daarna naar hem toegegaan en knuffel gegeven. Dat was dus de 2de keer toen ik instapte.

We hadden het net nog erover en hij begon weer met dat hij denkt dat het niet goed gaat komen. Hij vindt nog steeds dat het eenrichtingsverkeer is. Ik stelde hem vragen waarom hij dan met mij samen verder gaat als hij zoveel negatieve punten heeft. Hij denkt dus dat ik niet meer verder wil doordat ik die vraag stelde. Daarop zei ik: als ik t zou willen had ik die moeite niet gedaan. Hierop reageerde hij dat t dus te veel moeite was om hem te helpen hmm ik word hier zo gek van ..

[honkballertje]

Natuurlijk vindt je vriendje het niet fijn als jij moeite hebt met hem uit het niets een knuffel, kus of zoen geven. Geef hem *piep* gewoon uit jezelf een kus of een zoen (en dan niet 1 op een dag maar meerdere) anders ben je hem straks kwijt.

En onthou, en zeg het tegen jezelf elke keer als je je afvraagt of je hem nou wel een knuffel of kus geeft: je kunt het echt niet op de verkeerde manier doen. En verkeerde momenten zijn er maar heel weinig. Z'n hand vasthouden mag altijd (behalve tijdens het autorijden). Een kus geven is niet handig als hij net met iemand anders zit te praten (en ook tijdens het autorijden ), maar verder mag het altijd. Voor een knuffel zou ik hetzelfde zeggen, maar kennelijk is hij iemand die even rust wil tijdens een ruzie, nou ja dat kan. Maar afgezien daarvan mag het ook altijd.

[Volk]

Die afwijzing die je voelde toen je vriend je niet terugknuffelde, die afwijzing voelt je vriend dus dagelijks sinds jullie een relatie hebben. Het is aan jou om te bedenken wat voor jou belangrijker is, de relatie of de onzinnige angst om hem genegenheid te tonen. Want als je je er niet snel overheen zet is het voorbij. En ik geef hem groot gelijk.

Je maakt je te druk over of je misschien voor schut staat, of over of iets wel kan op een bepaald moment. Of dat je een opmerking krijgt, en dan heb je er geen zin meer in Laat je ego voor wat het is. Het wordt tijd dat je je om je vriend gaat bekommeren, in plaats van alleen aan jezelf te denken.

Volk schreef:

Die afwijzing die je voelde toen je vriend je niet terugknuffelde, die afwijzing voelt je vriend dus dagelijks sinds jullie een relatie hebben. Het is aan jou om te bedenken wat voor jou belangrijker is, de relatie of de onzinnige angst om hem genegenheid te tonen. Want als je je er niet snel overheen zet is het voorbij. En ik geef hem groot gelijk.

Je maakt je te druk over of je misschien voor schut staat, of over of iets wel kan op een bepaald moment. Of dat je een opmerking krijgt, en dan heb je er geen zin meer in Laat je ego voor wat het is. Het wordt tijd dat je je om je vriend gaat bekommeren, in plaats van alleen aan jezelf te denken.

Jij begrijpt PRECIES wat ik bedoel. Heb gister mijn vriend weer gezien en dat ging best goed. Uit mezelf kusjes of knuffels geven lukt wel. Kusjes alleen wanneer hij t vraagt. Knuffels lukt uit mezelf. Ben blij dat het voorbij is, maar zit wel met een ander probleempje. Ik zie hem zo weer, dus kijk wel effe hoe het gaat.

Heeft iemand toevallig verstand over zwangerschap?
Kan je na een paar dagen (ongeveer 5) al symptomen zien of voelen? En stel dat je zwanger bent, welke kant voel je dat meer? Links of rechts?

[Cherry Springs]

Ik heb geen ervaring met zwangerschap, maar ik geloof dat je iets van 2 weken moet wachten voor je resultaat krijgt met een zwangerschapstest, dus voor die tijd zal je er zelf ook niet iets van merken. Als je opeens over tijd bent, zou dat ook ergens op kunnen wijzen, maar als dat niet het geval is en je na 5 dagen denk iets te voelen heb je misschien gewoon iets te veel gegeten ofzo.

Op internet las ik dat je al door symptomen kan weten of je zwanger bent of niet, voor je periode moet komen. Ik moet nog 3 weken wachten tot ik dit kan testen. Doordat ik veel van deze symptomen heb die worden aangegeven op het net, is er een groot kans dat ik het ben. Ook doordat mijn vriend in mij klaarkwam.

Het is nog te vroeg om te kunnen zien dat ik zwanger ben, maar je kan toch wel door symptomen voelen? Want waar heb je nou pijn als je t echt bent?

[Cherry Springs]

Ik denk dat je dat beter kan vragen op Lichaam en Gezondheid.

[Lovedrunk]

Amor_ASH schreef:

Ja dat is waar, maar wanneer ik naast hem in de auto zit. En hij me thuis afzet, doe ik mijn gordel af. En intussentijd denk ik van nu moet ik t doen, nu moet ik t doen. En dan doe ik t niet het lukt mij echt niet er gaat van alles door mn hoofd dan

Ben je misschien niet verliefd genoeg op je vriend? Want ik weet wel dat toen ik een vriend had en die zette me dan thuis af, ik hem echt niet liet gaan voor hem eerst nog uitgebreit gezoend te hebben

Ik weet het verder ook niet hoor, ik zeg gewoon het eerste wat in me opkwam.

Amor_ASH schreef:

Heeft iemand toevallig verstand over zwangerschap?
Kan je na een paar dagen (ongeveer 5) al symptomen zien of voelen? En stel dat je zwanger bent, welke kant voel je dat meer? Links of rechts?

Aha. Meneer is niet meer zo zeker over de relatie dus dan maar zwanger worden

TythorZeth schreef:

Aha. Meneer is niet meer zo zeker over de relatie dus dan maar zwanger worden

Haha nee hij zegt dat ik het weg moet halen. Hij wilt het eigenlijk niet, maar toen hij dat zei weet ik niet of hij serieus was of niet. Want we waren aan het lachen en grappen aan het maken enzo. Ik ga hem nog serieus erover vragen.

Lovedrunk: Ik ben nog steeds heel erg verliefd op hem. Ik wil hem heel graag zoenen en knuffelen maar omdat ik het niet durf doe ik het niet. Enige wat ik dan kan doen is wachten tot hij het doet. Zelf wil ik het héél graag!

Initiatief nemen lukt mij nu wel, maar dan niet altijd. Laatste tijd heb ik veel mijn best gedaan om initiatief te nemen. Dat is gelukt door al jullie reacties, bedankt daarvoor! Vind het alleen jammer dat ik er nog niet helemaal overheen ben. Maar dat komt denk ik wel. Wat zwangerschap betreft denk ik, als ik het ben, dat ik 'het' ga houden. Hoop dat hij het goed vindt en mijn ouders ook! Iemand ideeën hoe ik dit het beste aan mijn ouders kan vertellen?

[AzN]

Ik zou op dit moment vooral afleiding zoeken:'t is (naar mijn mening) veel te vroeg om je zorgen te maken over 'n eventuele zwangerschap. Als je eerstvolgende menstruatie uitblijft; doe 'n zwangerschapstest en als die positief is.. Dan mag je gaan piekeren .

[Cherry Springs]

Amor_ASH schreef:

Haha nee hij zegt dat ik het weg moet halen. Hij wilt het eigenlijk niet, maar toen hij dat zei weet ik niet of hij serieus was of niet. Want we waren aan het lachen en grappen aan het maken enzo. Ik ga hem nog serieus erover vragen.

Lovedrunk: Ik ben nog steeds heel erg verliefd op hem. Ik wil hem heel graag zoenen en knuffelen maar omdat ik het niet durf doe ik het niet. Enige wat ik dan kan doen is wachten tot hij het doet. Zelf wil ik het héél graag!

Initiatief nemen lukt mij nu wel, maar dan niet altijd. Laatste tijd heb ik veel mijn best gedaan om initiatief te nemen. Dat is gelukt door al jullie reacties, bedankt daarvoor! Vind het alleen jammer dat ik er nog niet helemaal overheen ben. Maar dat komt denk ik wel. Wat zwangerschap betreft denk ik, als ik het ben, dat ik 'het' ga houden. Hoop dat hij het goed vindt en mijn ouders ook! Iemand ideeën hoe ik dit het beste aan mijn ouders kan vertellen?

Heb je nou serieus tegen je vriend gezegd dat je zwanger bent ook al vroeg je pas nog of je na 5 dagen je al symptomen kon zien en je helemaal geen tests of wat dan ook gedaan hebt? Dat is gewoon onnodig paniek zaaien. Misschien moet je eerst eens even een week of 2 wachten, een test doen, naar de dokter gaan en bevestigen dat je zwanger bent voor je het tegen meer mensen gaat vertellen.

Amor_ASH schreef:

Haha nee hij zegt dat ik het weg moet halen. Hij wilt het eigenlijk niet, maar toen hij dat zei weet ik niet of hij serieus was of niet. Want we waren aan het lachen en grappen aan het maken enzo. Ik ga hem nog serieus erover vragen.

Lovedrunk: Ik ben nog steeds heel erg verliefd op hem. Ik wil hem heel graag zoenen en knuffelen maar omdat ik het niet durf doe ik het niet. Enige wat ik dan kan doen is wachten tot hij het doet. Zelf wil ik het héél graag!

Initiatief nemen lukt mij nu wel, maar dan niet altijd. Laatste tijd heb ik veel mijn best gedaan om initiatief te nemen. Dat is gelukt door al jullie reacties, bedankt daarvoor! Vind het alleen jammer dat ik er nog niet helemaal overheen ben. Maar dat komt denk ik wel. Wat zwangerschap betreft denk ik, als ik het ben, dat ik 'het' ga houden. Hoop dat hij het goed vindt en mijn ouders ook! Iemand ideeën hoe ik dit het beste aan mijn ouders kan vertellen?

Hoe oud ben je eigenlijk?

Cherry Springs schreef:

Heb je nou serieus tegen je vriend gezegd dat je zwanger bent ook al vroeg je pas nog of je na 5 dagen je al symptomen kon zien en je helemaal geen tests of wat dan ook gedaan hebt? Dat is gewoon onnodig paniek zaaien. Misschien moet je eerst eens even een week of 2 wachten, een test doen, naar de dokter gaan en bevestigen dat je zwanger bent voor je het tegen meer mensen gaat vertellen.

Haha nee heb hem niet gezegd dat ik zwanger ben. Kans is wel groot, dat weet hij zelf ook. Ik heb op internet gelezen dat sommige mensen na paar dagen symptomen hadden, vandaar. Ik maak mij niet zorgen ofzo dat ik zwanger ben, maar ben wel benieuwd ernaar. Heb wel geduld dus wacht gewoon af. Ik heb trouwens in het ziekenhuis bloed laten prikken, kunnen zij hier zien of ik zwanger ben of niet? Bloedprikken was niet door zwangerschap, maar vanwege iets anders.

TythorZeth schreef:

Hoe oud ben je eigenlijk?

17.

Even iets heel anders wat ik me afvraag;

je hebt moeite met initiatief nemen en kussen en knuffelen, maar je durft wel seks met hem te hebben (zo blijkt, aangezien je bang bent dat je zwanger bent)?
Leg me dat uit, want daar begrijp ik niks van.

[Noedelhap]

Hoe ben je zwanger geraakt als je zelf al de grootste moeite hebt om iemand te knuffelen uit jezelf? Heeft hij je moeten vragen of je seks met hem wilde?

En je bent 17, en dan ga je al voorbarig aan je vriend vertellen dat je zwanger denkt te zijn (terwijl je het zelf nog niet zeker weet), en dan nog spelen met het idee om het kind te houden, en maar hopen dat hij en je ouders het oké zullen vinden? Ik vraag me af of je er wel bij stil staat wat voor gevolgen dit zal hebben voor je omgeving en het leven van jou en je vriend.
Ik zou als ik jou was eerst maar even gaan werken aan het feit dat je hem niet uit jezelf durft te knuffelen of zoenen, voordat je een gezinnetje gaat stichten.

Zoals jullie al hebben gelezen ben ik al over mijn probleem heen met het initiatief nemen. Mij is eerder ook verteld waarom ik wel seks durf te hebben en niet durfde te knuffelen/kussen. Daar zit toch wel verschil in. Ik was tijdens seks helemaal niet bang want HIJ nam initiatief. Doet hij nog steeds.

Ten eerste: ik ben niet BANG dat ik zwanger ben. Ik vraag het me gewoon af, zodra ik het ben ga ik heus niet stressen ofzo.

Ten tweede: ik heb al nagedacht over de gevolgen. Ik ben niet dom en denk niet als een 14-jarige. Niet iedereen denkt goed na. Alles wat ik doe of waar ik aan begin, denk ik goed over na en neem zo mijn stappen.
En Noedelhap, ik ben dus al over mn probleem heen zoals ik net zei.

En ten derde: ik heb hem niet verteld dat ik zwanger ben. Tis onmogelijk iets te zeggen wat je niet zeker weet? Hij weet wel dat ik DENK dat ik het ben. Hij zelf heeft mij ook een aantal keren gevraagd van: stel als je zwanger bent, wat dan? Verder heb ik al tig keren met hem gesproken over ons relatie. Hoe serieus wij zijn bv.