(Verhaal) What's My Name?

[xMuppet]

What's my name?


Wat zou je doen als... Je niet eens meer weet hoe je heet, je niet weet waar je bent en hoe je er terecht bent gekomen?

______________________________________________________________________ __________________________________________

Proloog

Ogen werden langzaam geopend, maar ook weer snel gesloten nadat er fel licht in scheen. De oogleden knipperde om de bruine kijkers opnieuw bloot te stellen aan het licht. De ogen keken verdwaasd de kamer rond, een frons verscheen op het gladde voorhoofd. Tanden werden in de onderlip gezet, de uitdrukking vragend. Het lichaam hees zich iets omhoog, meer van de broskleurige huid werd zichtbaar. Ogen dwaalde over het lichaam, wenkbrauwen fronste bij het zien van buisjes die in het lichaam verdwenen. Een hand ging door het donkerbruine haar, waardoor het wat door de war zat. Het lichaam leek in de war te zijn, niet wetend wat het hier deed.Er rees een gedachte op in het hoofd van het lichaam.

What's my name?

______________________________________________________________________ __________________________________________

001

Het geluid van gelach schalde door het huis, als je het geluid volgde zag je dat het uitkwam bij twee jonge mensen. Een redelijk jong meisje, met lange blonde haren als van een engel, de grijsblauwe ogen maakt het plaatje compleet. Met naast haar een jongen met bronskleurige huid, donkere haren en chocolabruine ogen. Ze leken de grootste lol te hebben, wat wel kon kloppen aangezien ze elkaar bedolven onder pannenkoekenmeel. En beide een glimlach op hun gezicht hadden….

Grijnzend keek hij haar aan ‘genade?’ Vroeg hij plagend. Het meisje in zijn armen maakte en licht grommend geluid, het zelfde geluid als zijn kat vroeger maakte. Als die boos op hem was, oké niet helemaal de juiste vergelijking. Aangezien Chloë geen kat maar een meisje was, en omdat de kat hem had gehaat en Chloë van hem hield. Althans dat leek hem wel logisch aangezien ze bij hem woonde, en met hem het bed deelde.
Doordat hij in gedachte was verzonken, had Chloë zich met een brede glimlach los gemaakt uit zijn armen. Hij keek haar verdwaasd aan, ze stak haar tong naar hem uit. Om vervolgens om de tafel heen te rennen, zodat hij niet bij haar kon komen. Een gefrustreerde zucht verliet zijn mond, ‘moet ik je komen halen?’ Het enige antwoord wat hij kreeg was een knikkend hoofdje, een vervaarlijke glimlach versierde zijn gezicht. Hij rende in een rap tempo om de tafel heen. Tevergeefs…Chloë was hem net te snel af. Hij keek haar even nadenkend aan en deed net alsof hij niet wist wat hij moest doen. Toen dook hij plotseling onder de tafel en greep haar bij der heupen toen hij weer omhoog kwam. Chloë slaakte en verschrikte gil, tot zijn genoegen. ‘Zeg het dan’ fluisterde hij in haar oor, ze schudde hevig haar hoofd. ‘Nooit’ sprak ze vastberaden. Hij grijnsde licht en drukte zijn lippen tegen de warme huid van haar hals. Om zacht kussend haar hals te beroeren. Ze had haar hoofd naar achteren gegooid, tot zijn genoegen. Toen hij stopte keek ze hem verdwaasd aan, ze was blijkbaar vergeten waar ze was. Hij glimlachte triomfantelijk, ‘zeg het’ fluisterde hij weer in haar oor. Hij boog zich alweer voor over om haar te kussen toen ze het woord zei; ‘genade’.


______________________________________________________________________ _________________________________________

002

]Hij grinnikte tevreden bij het horen van dat woord, het tengere meisje keek hem met een pruillipje aan. ‘Gaan we nu door met pannenkoeken bakken, Pasqual?’ ze keek hem met grote smeekogen aan. Hij kon ze niet weerstaan dus knikte direct, ze klapte vrolijk in haar handen en gaf hem een vrolijk kusje op zijn lippen. Hij wou haar naar zich toe trekken, haar inniger zoenen maar ze was al weggehuppeld. Hij stond een paar minuten beduusd met zijn armen nog steeds op de plek waar eerst Chloë’s heupen hadden gezeten. Hij schudde kort zijn hoofd toen hij haar vrolijke stem hoorde, hij draaide zich naar haar toe. ‘Kom je nog?’. En zag haar druk bezig bij het aanrecht, hij had niet veel verstand van koken. Maar pannenkoeken moesten wel lukken, toch? Hij liep naar haar toe, en keek geïnteresseerd toe hoe ze het baksel in de pan deed, nadat ze het klontje boter te verspreidde. Een heerlijke geur kwam er na een paar minuten al vanaf, hij snoof de geur op en genoot ervan met gesloten ogen. Hij hoorde een zachte gniffel en opende zijn ogen om Chloë te zien glimlachen. ‘Wat?’ vroeg hij licht beledigd. ‘Niks, het zag er gewoon schattig uit hoe je van de geur genoot’ sprak ze nog altijd glimlachend. Een tevreden gelaatstrek kwam op zijn gezicht te staan, en hij knikte. Chloë ging door met de pannenkoeken, tot ze zich naar hem toe draaide. Ze had al 3 perfecte pannenkoeken gebakken, hij fronste toen hij haar blik zag. Er zat een bepaalde glans in die hij niet kon plaatsen… ‘Kom jij moet het ook ’s doen’ sprak ze terwijl ze hem de spatel in zijn handen drukte. Ze pakte het plak boter, sneed er een stukje af en deed hem in de pan. Ze begeleide zijn hand over de pan heen, zodat het klontje werd uitgesmeerd. Hij lette niet echt op wat ze deed, eerder op haar slanke vingers die zijn hand begeleide. Haar aanrakingen zorgde altijd voor een warm gevoel, net zoals nu. Hij zag de grijsblauwe ogen van Chloë die hem aankeken. Hij glimlachte naar haar en keek verontschuldigend. Ze had blijkbaar iets gezegd maar hij had het niet gehoord, ‘je moet nu alleen twee schepen beslag er in doen. En hem omdraaiden als je hem in de pan kan schuiven, red je het alleen? Want ik wou de tafel dekken.’ Herhaalde ze. Hij knikte, nu maar hopen dat hij niet iets verbrandde. Toen ze het voordeed, en hoe ze het net zei leek het zo makkelijk maar in de praktijk… Hij keek toe hoe ze het tafelkleed pakte maar draaide zich toen om toen hij de pan hoorde sissen. Twee schepen had ze gezegd, hij pakte de pollepel en deed er twee scheppen in. Het sissende geluid klonk in zijn oren, geconcentreerd keek hij toe hoe het beslag zich verspreidde over het oppervlak van de pan. Tevreden keek hij even achter zich, naar Chloë die druk bezig was het bestek netjes neer te leggen. Hij glimlachte en draaide zich weer om naar de pan, waar wat rook vanaf kwam. Verschrikt bewoog hij zijn spatel er over heen, crap nu was de pannenkoek gescheurd. ‘Euhm schat…’ klonk het aarzelend van zijn kant. Terwijl hij de twee stukken pannenkoeken omdraaide, ‘ja’ klonk het vragend. ‘Ehm heb je wat tegen een halve pannenkoek’ klonk het onschuldig. Hij hoorde haar lach en draaide zich verontwaardigd om, Chloë keek hem lachend aan. ‘Niet helemaal gelukt?’ vroeg ze plagend, hij keek naar de grond. Een lach klonk weer door de kamer, maar Pasqual maakte zich er plots niet meer zo druk om. Het sissende geluid uit de pan, baarde hem meer zorgen. Hij draaide zich vlug om en zag nog net hoe zijn pannenkoek zwart kleurde. ‘Crap..’ Chloe was ondertussen al gestopt met lachen en keek hem vragend aan. Ze liep naar de pan en grinnikte, ‘ach kan gebeuren, moet ik de pannenkoeken maar bakken?’ vroeg ze glimlachend. Hij knikte iets wat beteuterd en ging achterste voren op de stoel zitten. Zodat hij naar Chloë kon kijken terwijl ze bezig was.
______________________________________________________________________ _______________________________________



Commentaar & Tips zijn welkom Het verhaal is nog lang niet af maar ik vroeg me af wat jullie er tot nu toe van vinden =)

-zolang je je commentaar maar onderbouwd heb ik er niks tegen-

[Kitten]

Punt 1 - Zet je zoiets op internet, dan krijg je commentaar. Onderbouwd of niet.

Punt 2 - Wall of text hits for maximum damage: zorg dat je opmaak op orde is; het is nu niet duidelijk wat er door wie wordt gesproken en wanneer.

Punt 3 - Nederlands verhaal, Engelse titel --> niet handig. "Wat is mijn naam" kan prima.

Punt 4 - Ik probeer het te lezen en er kaas van te maken, maar dat is erg lastig. Je hebt een hele drukke beschrijf stijl. Je gebruikt heel veel beschrijvingen met extra woorden en subjectieve toevoegingen.

(voorbeeld: "Redelijk jong meisje" is in mijn boek 12-14. Die woont niet samen. Denk aan een beschrijving die werkt voor iedereen, niet alleen voor jou.)

Door je manier van schrijven zit er geen duidelijk tempo of ritme in je verhaal. Denk na over wat je wil zeggen en hoe de beschrijving overeen komt met wat je wil. Als je ergens rustig bij stil wil staan, dan kan je er voor zorgen dat de beschrijvingen rustig zijn.

(voorbeeld:

Hij pakte zijn jas van de kapstok. Met zijn handen streek hij de plooien recht en zette hij zijn kraag goed. Daarna pakte hij zijn hoed en zette deze op zijn hoofd. Met zijn rechter hand pakte hij zijn sleutel. Hij maakt de deur open en kijkt nog een keer terug. De deur gaat achter hem dicht, de sleutel laat hij liggen.

tegenover:

Hij pakte zijn jas, trok hem aan, streek de plooien recht en sloeg zijn kraag om. Met zijn linkerhand pakte hij zijn hoed, met zijn rechter de sleutel. Hij deed de deur open, keek nog een keer terug en sloeg de deur achter zich dicht zonder de sleutel mee te nemen.

Wat voor verschil in emotie spreekt uit zo'n verschil van schrijven. Daar kan je op inspelen door het tempo te laten verschillen.)

Punt 5 - Gebruik geen Engelse uitdrukkingen in je verhaal tenzij je hier een doel mee hebt. Zo praten mensen in het echt, maar op papier ziet het er vreemd uit.

Punt 6 - Wat wil je in hemelsnaam met je scene? Het komt weer terug: wat is je doel? Wat wil je vertellen? Waar past de scene in het verhaal? Zeker zo in het begin.

Je belangrijkste doel van de eerste scenes is om iemand te grijpen voor je verhaal. Doe je dat goed, zal iemand verder lezen. zorg dat je lezers iets willen van je, en niet alleen maar zitten te lezen wat jij hebt bedacht. Bedenk je dat jij weet hoe interessant Chloë is; ik niet. Jij moet mij overtuigen dat ik meer over haar wil weten. En over die andere persoon.

Punt 7 - Kijk naar je beschrijvingen.

Met naast haar een jongen met bronskleurige huid, donkere haren en chocolabruine ogen.

Dit is een heel zware manier van beschrijven. Je geeft heel veel detail, terwijl het maar de vraag is of het er toe doet. Is het misschien genoeg om te zeggen: "De jongen naar haar was donker"?

Schrijven is schappen, bedenk altijd wat je wil met je tekst.

[Vogelvrij]

Toch, als je echt dertien bent, is het lang niet slecht. Ik ben het wel eens met ongeveer alles wat Kitten zegt. Nog twee toevoegingen:

- let op je spelling en grammaticale fouten, bijvoorbeeld in deze zin: "Ogen dwaalde over het lichaam, wenkbrauwen fronste bij het zien van buisjes die in het lichaam verdwenen." moet zijn: "Ogen dwaalden over het lichaam, wenkbrauwen fronsten bij het zien van buisjes die in het lichaam verdwenen.

- let op coherentie. Kan dat wat je beschrijft wel echt, is het logisch? Bijvoorbeeld: "Er rees een gedachte op in het hoofd van het lichaam." Als je het zo afstandelijk beschrijft, is dit ineens een rare perspectiefwisseling en is 'in het hoofd van het lichaam' een wat rare formulering.

[Maylena]

Kitten schreef:

Ik probeer het te lezen en er kaas van te maken, maar dat is erg lastig. Je hebt een hele drukke beschrijf stijl. Je gebruikt heel veel beschrijvingen met extra woorden en subjectieve toevoegingen.

(voorbeeld: "Redelijk jong meisje" is in mijn boek 12-14. Die woont niet samen. Denk aan een beschrijving die werkt voor iedereen, niet alleen voor jou.)

Door je manier van schrijven zit er geen duidelijk tempo of ritme in je verhaal. Denk na over wat je wil zeggen en hoe de beschrijving overeen komt met wat je wil. Als je ergens rustig bij stil wil staan, dan kan je er voor zorgen dat de beschrijvingen rustig zijn.

Dat is ook wat mij opviel. Ik heb verder geen verstand van schrijven, maar boeken met zoveel gedetailleerde beschrijvingen zijn voor mij altijd erg moeilijk om door te komen en aandacht er bij te houden