Moet ik het uitmaken?

[Wanhopigejongen]

Hi,

Ik heb een vreselijk probleem en ik weet niemand met wie ik er over kan praten.

Ik heb een vriendin, echt de knapste en liefste meid die ik ooit wel heb ontmoet. Het enige nadeel is dat zij nogal controlerend is. Ze wordt boos als mijn ouders of vrienden met mij willen afspreken, maar het liefst zonder haar.

Ik begin bij het begin.
Iets meer dan 9 maanden geleden kreeg ik een facebook vriendschap verzoek. Het was van een bloedmooi meisje die ik helemaal niet ken. Ik heb haar gevraagd of ik haar ken en het ene leidde tot onze eerste date. Niet veel later volgde de tweede en al snel was het aan (Dit heeft zij soort van aangedrongen, vind ik). Het was toen net voor de zomervakantie. Een week nadat het aan was ging zij op vakantie voor drie weken en een week later ging ik voor drie weken. Deze week was geweldig, veel afgesproken 1x blijven slapen maar verder thuis en elke dag rond 11 u afgesproken en ik tussendoor ging ik ook nog afspreken met vrienden.

Zij vertrok en een week later ik dus. Het was lastig want ik was smoorverliefd maar we waren heel ver van elkaar verwijderd. Ik ging naar Amerika en mijn ouders wilde er van genieten met het gezinnetje maar ik zat constant op mijn telefoon omdat zij wilde bellen of appen en ik wilde haar niet kwetsen. Dit vonden mijn ouders niet zo leuk.

Na de zomervakantie werd het allemaal erger. Ik hield pas echt van der als ik elke ochtend om 7:30 bij haar thuis was voor school. Mijn vrienden wilden met mij alleen afspreken maar zij voelde zich buiten gesloten. Mijn ouders wilden hetzelfde. Zij kreeg steeds meer een hekel aan mijn ouders en vrienden omdat zij haar niet 'accepteerden', maar bij haar mocht ik altijd aanschuiven thuis en met elke vriendin mee. Ik geef ook wel toe dat mijn ouders en vrienden wel verkeerde dingen hebben gedaan, ook richting haar, maar dit komt denk ik omdat zij dus bij mij MOEST zijn. Het kon niet anders..

Nu vandaag hebben we negen maanden en ik hou nog steeds ontzettend veel van der. Maar ik mis ook ontzettend het uitgaan met vrienden. De lol hebben met mijn familie. Ik zit er over na te denken om het uit te maken, omdat het echt heel moeilijk en zwaar leven is zo voor een 16-jarige. School vraagt veel werk en tijd. Mijn werk vraagt veel werk en tijd. Zij wil mij constant zien. Mijn ouders willen mij constant zien (ook dus zonder mijn vriendin als 'gezinnetje', maar als het weer zo'n avond is dat ik alleen met mijn ouders eet is ze echt boos en heeeel verdrietig). Mijn vrienden willen mijn ook zien, het liefst zonder haar.

Het is allemaal echt heel lastig en het uitmaken geeft mij toch wel wat meer rust en kan ik wat meer doen wat ik ook écht wil.
Maar ze is toch ook zo lief en grappig en schattig en leuk. En telkens als ik dan denk van ja ik wil niet meer verder dan zie ik haar en dan wil ik toch bij haar zijn.

Ze is een nogal gebroken meisje. Ze heeft veel meegemaakt in haar verleden. Veel gepest en vaak in de steek gelaten.
Ik wil haar niet kwetsen en pijn doen want ik hou wel echt zielsveel van der. Maar voor mij is het gewoon zo lastig zo. Ik hou echt heel veel van haar en ik vind het echt heel moeilijk. Het zit voor haar eigenlijk nooit mee en ze heeft bijna haar examen. Ik dacht als ik het doe na haar examen dan kan ze zich in ieder geval daar nog wel op concentreren. Maar ik wil haar gewoon geen pijn doen. Ze is zo'n lief meisje, zo gebroken, maar ook zo controlerend en er is geen leven zonder mij zeg maar. Ze is echt afhankelijk van mij. Ik moet overal mee naar toe. En als zij wat heeft dat moet ik mee, terwijl ik in die tijd ook 'quality time met de family' kan hebben. Maar dat wilt ze gewoon niet.

Ik vind het echt zo moeilijk. Ik wil weer wat vrijer zijn wat meer leven, maar ik wil haar ook absoluut geen pijn doen of haar examen verknallen of in haar opzicht, haar leven. Ik hou echt van der en ik hoop altijd het beste voor der. Ze is mijn alles maar ik kom echt tijd te kort en een sociaal leven buiten haar. Ze is een schat en ik vind dit echt moeilijk.

Kan iemand mij advies geven, hoe dit beter kan of of ik het uit zou moeten maken of niet.

Alsjeblieft hulp, alleen al praten is goed.

Dankjewel.

[Wanhopigejongen]

Ik zou het zo zielig voor haar vinden. Ze is ondanks alles zo'n schatje en ik gun haar geen pijn. Ik gun haar het beste van het beste maar ik weet niet zeker of ik de vriend zou zijn die 100% voor haar zou gaan.

[Binkyboy97]

Ik zou sowieso niks aantrekken wat anderen vinden van jou vriendin. Ze hebben haar maar te accepteren lijkt me. En verder (klinkt misschien cliché) moet je je hart volgen.

[Wanhopigejongen]

Ja dat vinden ik en zij ook. Maar ze vraagt ontzettend veel van me, wat ik wel kan bieden maar soms niet even veel puf voor heb. Ik ben dood op door de korte nachten als ik weer om 7 u moet opstaan om naar haar te gaan. Ik weet niet hoe lang ik dit nog vol hou. Of hoe ik haar duidelijk kan maken dat ik wat vrijer wil zijn. Meer mijn eigen leven en zij die van haarzelf.

[Wanhopigejongen]

Ze is mijn eerste echte liefde en het is toch normaal om liefdesverdriet te hebben? Mensen te missen, maar er weer boven op komen en verder te gaan? Ij weet echt niet wat ik moet doen...

[Elin3]

Heb je al eens met haar gesproken over de impact die haar claimende gedrag op jou heeft? Het is voor jullie allebei, zeker op deze leeftijd, niet gezond om alleen maar met elkaar om te gaan. Zij zou naast de relatie zelf ook een sociaal leven moeten opbouwen en zichzelf moeten ontwikkelen. Ze kan niet de rest van haar leven op jou leunen. Heb je al eens aangegeven dat dit voor jou lastig is?

[feniks]

Medelijden is een verrekt smalle basis om door te gaan met een relatie.
Ik zou een goed met haar babbelen. Jij moet je eigen leven kunnen leven. En als zij het daar moeilijk mee heeft, moet ze haar probleem oplossen, in plaats van het tot jouw probleem maken.

[Just Kidding]

Je moet inderdeed gewoon even een goed gesprek heben over hoe je verder gaat. Als je van haar houd zou ik het niet uitmaken.. Misschien dat na een goed gesprek over jouw famillie, vrije tijd buiten school, privéleven en haar gevoelens alles een stuk makkelijker kan?

[Halloikbenano]

Ik zou idd even een goed gesprek met haar houden en het uitpraten en oplossingen bedenken! Ik zou het niet uitmaken want de kans is groot dat je daar later spijt van gaat krijgen , succes!

[Dekaloog]

Ik zou 't uitmaken. Je hebt een ongezonde afhankelijkheidsrelatie met iemand die jou behandelt als haar beschermer/verzorger, in plaats van als haar vriend. Ze maakt jou verantwoordelijk voor haar (gebrek aan intern) geluk, en maakt ondertussen jou ongelukkig. Die strikte regels zijn pas 't begin; in mijn ervaring escaleren zulke relaties steeds verder. Dit ga je niet de rest van je leven volhouden.

Haar zou ik aanraden om in therapie te gaan, want zij gaat op deze manier ook geen gezonde banden met anderen kunnen onderhouden. Klinkt alsof ze een persoonlijkheidsstoornis heeft, misschien borderline.

Verplicht iedere ochtend om 7:30 moeten opdraven om liefde te bewijzen is waanzin. Gezonde liefde komt vanuit jezelf. Soms moet je ervoor werken, maar bewijzen hoeft nooit. Liefde bewijst zichzelf. Wederkerig, gemakkelijk en automatisch.