Het laaste beetje zelf respect
met moeite afgeleerd
zon verdampt de druppels
huilend als een kind
blazend,
tegen de wind in
Raad de gedachten van de dood
en niemand zal u storen
rennen zult u
tegen alle leugens in
wij benemen u de adem
vloekend,
tegen de wind
Wij lopen allang niet meer
het pad dat u voor ons koos
uw behoeftes zijn mij
bekender dan mijn eigen
geen geluid komt uit uw keel
nu maken wij de regels
jagen zullen we u,
tegen de wind in
In hokjes stoppen ze ons
in hokjes zullen we blijven
in honderdduizend verschillende hokjes
zijn we
toch uiteindelijk allemaal het zelfde
__________________
take me for who I am, not for what I seem to be † Mamma mag het licht weer aan want alleen zijn in het donker is zo enorm eenzaam†
|