[verhaal] Ze wist het

[Anne]

Dit keer een kort verhaal. Dus hopelijk goed te lezen...

Ze staarde naar de horizon, waar ze de zon langzaam op zag komen. Een nieuwe dag zou weer beginnen, een nieuwe dag waarvan ze niet wist wat ze er van moest verwachten. Het raam voelde koel aan aan haar verhitte voorhoofd. Ze dacht aan vannacht.

“Heb je er spijt van?” vroeg hij haar. Verbaasd keek ze hem aan. Spijt? Nee, dat nooit. Hij wist niet dat ze al zo lang op hem gewacht had. Ze zoende hem, maar hij draaide zijn hoofd weg. “Nee, laten we maar gaan slapen.” Hij had zich omgedraaid. Stil lag ze naar het plafond te staren. Alsof ze nu nog zou kunnen slapen.

De donkere stad begon langzaam wakker te worden, ze zag steeds meer lichtjes aan gaan. Ze kon zich niet voorstellen dat zij gisteren nog van hem droomde.

Samen met Marieke was ze naar het feest gegaan. De dansvloer was niet druk bezet, de meeste mensen zaten aan de rand op gammele stoeltjes. Zelf had ze geen zin om zich als een muurbloempje te gedragen, daarom trok ze Marieke met zich mee. Al snel volgden er meer mensen.
Vanuit haar ooghoeken had ze hem al binnen zien komen. Hij was alleen. Ze probeerde zich galant te gedragen, met stijl te dansen, maar ze wist niet precies hoe ze dat moest doen. Toch was ze hem opgevallen, want opeens tikte hij op haar rug. Of ze ook op dansles gezeten had. Ja, had ze gezegd. Een jaar, langer niet. O, dan kon hij wel met haar dansen. Als ze dat wilde. Ze glimlachte. Natuurlijk. Leuk. Maar ik kan het niet hoor. Hij vond het wel meevallen, de eerste passen gingen goed. Daarna stond ze op zijn teen. Met een rood hoofd maakte ze zich los uit zijn greep en trok Marieke mee naar de gang.
“Wat moet ik nou doen?”
Marieke wist het ook niet. Misschien moesten ze maar weggaan, het was hier toch saai en er waren alleen maar oudere mensen. Maar dat wilde ze niet. Dan wist Marieke het ook niet meer. Ze zou wel met anderen gaan dansen, dan kon zij zich met hem bezig houden. Zuchtend haalde ze haar schouders op en liep weer naar de zaal. Hij stond haar al op te wachten.

Er kwamen geluiden uit de badkamer. Hij was wakker. Nog even en hij zou naast haar staan, bij het raam. Wat zou hij zeggen, doen? Ze wist het niet. Plotseling aarzelde ze hevig. Zou ze snel weggaan? Hij zou haar vast niet missen.

Ze liet zich in zijn armen vallen. Haar hart klopte, deze dans was een goed excuus om dichterbij hem te komen staan. Hij draaide haar rond, ze straalde. Ze kon het nog, ze kon het nog! En hij vond het ook leuk, want hij had haar de hele avond niet alleen gelaten. Ze keek om zich heen. Waar was Marieke?
“Heb je vervoer vanavond?” vroeg hij.
Marieke was weg. Ze zou bij Marieke blijven slapen.
“Nee,” antwoordde ze.
“Dan breng ik je wel thuis.”

Ze zaten samen in de auto. Hij wilde het sleuteltje omdraaien toen hij haar plotseling aan keek en zijn hand op haar been legde. Haar adem stokte. Dit had ze gehoopt, maar nooit verwacht. Voorzichtig legde ze haar hand op zijn hand. Hun vingers verstrengelden in elkaar. Toen startte hij de auto.

Ze liep weg van het raam. Hij was klaar met douchen, hij kon elk moment binnenkomen. Ging ze nou wel of niet weg? Haar blik werd getrokken naar het balkon. Daar zat een klein musje in een bloempotje, waar water in zat. Het zag er zo lief uit dat ze voorzichtig de deur open deed. Ze ging in de deuropening zitten en keek naar het musje. Hoe dichtbij ze ook kwam, het vloog niet weg.

Hij bracht haar niet thuis. Hij parkeerde de auto voor zijn flat. “Ik ben alleen thuis,” zei hij, “nu nog wel.” Ze had alleen maar in zijn ogen gekeken en ze was honderd procent zeker. Ze zou mee naar boven gaan. Haar droom was toch geen bedrog geweest.

Een man stond in de deuropening. Hij keek naar het meisje dat in de deuropening van het balkon zat. Hij glimlachte. Ze was lief. Voorzichtig liep hij naar haar toe. Ze hoorde hem niet, ze keek ergens naar. Naar een musje, zag hij. Zijn hart bonkte toen hij zich naar haar voorover boog. Toen keek ze op, recht in zijn ogen. Hij nam haar gezicht in zijn handen en kuste haar teder op de mond. “Straks komen mijn vrouw en kinderen weer thuis,” fluisterde hij. Ze knikte.

Ze wist het.

- - - - - - - - - -

(eventueel einde)
Ze droomde en plotseling stond hij voor haar deur, zijn koffer onder zijn arm. Glimlachend heette ze hem welkom. Hij ging niet meer weg.

Hey, je schrijft leuk. Je maakt ongeveer geen spelfouten en de zinnen lopen mooi en vloeiend. Alinea's deel je perfect en je weet ongeveer wat wel en wat niet te vertellen.

Als ik een opmerking moet maken, dan zal ik dat doen aan de hand van het einde. Het hele verhaal is, zoals je expliciet laat weten, een droom die uitkomt. Alles is zo goed, zo perfect en zo zoetsappig, dat de lezer vanzelf moet denken aan de Wet van Murphy. Als alles goed gaat, gaat er iets goed fout.

Het einde is dan ook geen grote verassing meer. Dat er een domper zou komen stond voor mij als lezer al vast en dat de domper deze vorm aannam maakte het tot een dubbele domper. Da's jammer, want het verhaal is verder geweldig.

Je kan de opbouw naar het einde anders maken zodat we dit niet meer aan zien komen of je kan het einde anders maken, zodat we dit (alweer) niet aan zien komen. Wacht nog maar even met krassen totdat anderen er wat over gezegd hebben. Misschien ligt het aan mij.

LUH-3417

[Anne]

LUH-3417 schreef:
Het einde is dan ook geen grote verassing meer. Dat er een domper zou komen stond voor mij als lezer al vast en dat de domper deze vorm aannam maakte het tot een dubbele domper. Da's jammer, want het verhaal is verder geweldig.

Eigenlijk is het einde zomaar ontstaan. Ik had namelijk een ander einde in mijn hoofd, iets waar uit bleek dat het wel goed zou gaan, maar dat leek me ook weer 'en ze leefden nog lang en gelukkig'. Maar je hebt gelijk, dit einde is niet echt geweldig... ik zal er nog eens over na denken welk einde ik kies.

[stroopwafel]

*heeft eerst 5 min. naar engeltje gekeken voordat ze het verhaal las*


ik weet eigenlijk nix toe te voegen aan het commentaar van LUH


das dus positief

[ekki]

Ik vind het wel leuk. Ik had niet verwacht dat deze man ook nog 'ns kinderen zou hebben (wel een vriendin of vrouw). Ik vind het beeld met het musje ook erg leuk!
Het leest lekker trouwens.

[euro]

leuk leuk leuk! Leest lekker weg, en ik vind het wel een goed einde

[Anne]

euro schreef:
leuk leuk leuk! Leest lekker weg, en ik vind het wel een goed einde

Welk einde?

[Anne]

stroopwafel schreef:
*heeft eerst 5 min. naar engeltje gekeken voordat ze het verhaal las*