Hij bracht me naar huis.

Hij bracht me naar huis.

We stonden voor mijn huis en ik vraag hoelaat hij me weer zou ophalen.
"Ik wil eerst nog even praten over mijn gevoelens voor jou."
Mijn adem stokte en mijn hart sloeg een hartslag over.
Ik keek hem aan.
Hij zag er niet goed uit en vond het moeilijk om erover te beginnen.
"Ik heb de laatste tijd het gevoel alsof we uit elkaar drijven", vertelde hij, "Ik heb al een paar weken nagedacht en heb de laatste paar dagen niet goed geslapen."
Ik wist waar het heen ging. Maar dat kon toch niet? Het ging zo goed...
"Ik denk dat het beter is als ik een paar weken kan nadenken zonder je te zien", ging hij verder.
"Wil je zeggen dat je het uitmaakt?" vroeg ik voorzichtig.
"Ja daar ziet 't wel naar uit." zei hij.
Ik kreeg tranen in mijn ogen en niet langer daarna zat ik te huilen. Ik durfde hem niet aan te kijken. Voelde me klote en kon gewoon niet ophouden met huilen. Hij trok me naar hem toen en omhelsde me. Hij huilde ook, hoorde ik.
Na een tijdje zo gezeten te hebben ging ik weer recht zitten en vroeg hem hoe dit zomaar kwam.
"Ik voel me al een paar weken zo", vertelde hij. "Ik heb zitten piekeren en piekeren en ik denk dat het beter is als ik een tijdje vrijgezel ben, en kan nadenken."
Ik huilde nog harder. Ik kon het gewoon niet geloven!
"Maar schatje, ik wil jou helemaal niet kwijt!" zei ik hem.
Het bleef even stil.
"Ik hoop dat je het accepteert dat ik even een tijdje wil nadenken." zei hij.
"En dat je geen stomme dingen doet", en hij keek me doordringend aan.
"Maar hoe komt dit dan? Waar ligt het aan? Zoiets komt toch niet zomaar?!?" vroeg ik.
"Ik weet het niet, schatje, het is alsof er een grens tussen ons ligt, alsof we uitelkaar drijven. En dat kan ik toch beter eerlijk zeggen, dan dat ik je aan het lijntje houd?" zei hij.
"Maar, maar hoelang wil je dan nadenken?" vroeg ik snikkend.
"Een paar weken", zei hij, " 2 weken."
Ik snapte het nog steeds niet.
"En ik weet waar je woont en ik heb je nummer, dus ik laat wel wat weten, ik bel je nog wel." zei hij.
Toen wist ik dat ik het wel kon vergeten.
Ik was hem kwijt!
"En als er iets is kan je me altijd sms-en, ofzo." zei hij.
Ik kon niet ophouden met huilen.
'Wat moet ik nou zonder hem?', Dacht ik.
Ik wist het niet.
Ik keek hem aan en zag dat hij traanogen had. Toch kon ik het nog steeds niet geloven.
Ik dacht eraan hoe het zonder hem zou zijn en moest nóg harder huilden. Het kon gewoon niet waar zijn!!!
"Schat, je moet naar huis, je moet eten." zei hij.
"Ik heb helemaal geen honger meer!" schreeuwde ik iets te hard.
Hij keek me met medelijden aan.
Ik moest gaan. Maar ik wou niet.
"Ik hou van je, schatje!" zei ik hem.
"Dat kan ik niet meer zeggen." zei hij.
Ik moest weer huilen.
Dacht eraan dat dit de laatste keer was dat ik uit zijn auto zou stappen, misschien wel de laatste keer dat ik hem zou zien!
Ik keek hem aan en gaf hem een laatste zoen en stapte uit.
"Dag."
Hij reed weg en ik liep huilend naar binnen.

[®Observer]

Dit doet me denken aan het scenario voor een soap. Niet helemaal vlekkeloos geschreven, en ook niet echt boeiend. Vind ik, dan.

[Vlooienband]

Mwah, niet echt tof. Het lijkt té veel op een script, in plaats van een verhaal. Als je wil, kan ik hem ook naar Het Podium verplaatsen, daar past het wat beter.

ja kan je wel doen als je wil...
maakt me niet uit..

[Nas-t Zeekoe]

beetje erg cliche... zou zo een hele spannende scene in g.t.s.t kunnen zijn...
niet vernieuwend of interessant.

zelf megmaakt? dan wel succes ermee

Nas-t Zeekoe schreef:
beetje erg cliche... zou zo een hele spannende scene in g.t.s.t kunnen zijn...
niet vernieuwend of interessant.

zelf megmaakt? dan wel succes ermee

ja zaterdag, en dat na 1,3 jaar...

[nancetjuh]

is het echt gebeurd of heb je het verzonnen

zoals ik hier boven al zei, tis waargebeurd

[Dark Psycho]

Dark Girl! schreef:
zoals ik hier boven al zei, tis waargebeurd

jup...het is zeer zeker allemaal gebeurt....
hee zussie? hou je taai!!!

mjah komt wel weer goed, hoop ik

[Dark Psycho]

Dark Girl! schreef:
mjah komt wel weer goed, hoop ik

jah....da mag ik ook hopen

anders weet ik t ook niet meer...

nou zullen we weer ff verder ontopic gaan voor dattie word gesloten...

iemand nog op- of aanmerkingen?
alles is welkom...

[Keldon]

Probeer je nu serieus verhalen te gaan schrijven, of doe je dit als een soort euh... dagboekje? Als je serieus gaat schrijven zou ik er wel iets spannendere wendingen aan je verhaaltje schrijven. Is het niet zo zwaar om te lezen. En schijt aan dat het dan niet meer waar is. Wel leuker om te lezen

ik schrijf nooit, alleen gedichten, en ben eigelijk ook niet van plan te gaan schrijven, want daar heb ik helemaal geen inspi voor...
maar dit moest ik gewoon kwijt...