Ik had eens zin om een klein verhaaltje te schrijven en daar kwam dit uit. Ik weet niet of het wat is, misschien niet erg origineel, weet het ook niet precies. Maar oordeel zelf.

(graag reacties)
Er was eens een man. Hij had een vrouw en twee kinderen. Ze waren zo arm, dat er haast geen eten in huis was. Op een dag zei de vrouw tegen haar man dat het niet meer langer zo kon. Er moest brood op de plank komen, dus moest hij gaan werken.
Nou had de man daar totaal geen zin in en ging hij maar in het bos zitten bij een riviertje en staarde voor zich uit. Er kwamen verscheidene mensen langs die een praatje probeerden te maken met de vreemdeling, maar de man zei niks terug. Ze keken hem dan meestal vreemd aan, en vertrokken weer. De man verroerde geen vin.
Na een poosje kwam er een rijke edelman voorbij. ‘Zo vreemdeling,’ zei die. ‘wat zit je hier voor je uit te staren?’ Maar de man zei niks. De jonkheer keek hem vreemd aan. Nu wilde het feit dat dit een erg nieuwsgierige jonkheer was. De man nam plaats naast de vreemdeling en ging kijken wat er toch zo bijzonder was. Na een tijdje te hebben gekeken, kwam hij tot de conclusie dat er helemaal niks was. Toch kon hij niet begrijpen dat de man voor niks voor zich uit keek, en besloot het hem te vragen. Maar wat hij ook vroeg, de man antwoordde niet. ‘Een duit voor je gedachte.’ zei hij toen, hopend dat de man zwichtte, maar die bleef zwijgen. ‘Honderd dan…’ probeerde hij, maar nog gebeurde er niks. ‘Oké, zes goudstukken voor je gedachten!’ riep de jonkheer uiteindelijk wanhopig.
‘Oké,’ antwoordde de man. ‘maar eerst de goudstukken.’
Mopperend haalde de jonkheer de zes goudstukken tevoorschijn, maar was ook erg benieuwd wat nou het grote geheim was.
‘Ik probeerde alleen maar uit te vinden hoe je zonder iets te doen rijk kon worden.’ zei hij tegen de jonkheer. ‘Volgens mij is het mij gelukt.’ Hij stond op, knikte nog even naar de man en liep toen terug naar huis.