Citaat:
Kore schreef:
misschien kan dit worden afgedaan als een puberprobleem, maar mijn stemmingen wisselen razendsnel. voel ik me het ene moment fantastisch, alsof de hele wereld bestaat uit zonlicht, zodra ik even niet oplet voel ik me geneigd om niets anders te doen dan huilen en schreeuwen (om het maar even euforistisch te zeggen)
ik ben nu 18, deze stemmigswisselingen zijn geen product van teveel hormoonactiviteit lijkt me.
over langere periode zijn er bergen en dalen te zien in hoeveel tijd ik me gelukkig of ongelukkig voel.
het lijkt wel dat hoe gelukkiger ik me voel (en ik kan ontzettend gelukkig zijn om weinig) hoe ongelukkiger ik me soms daarna voel. gelukkig heb ik veel vrienden op wie ik kan rekenen, maar heeft iemand ervaring en hoe ik ervoor kan zorgen dat mijn stemmingen niet zo uit de hand lopen? anders sta ik neit voor mezelf in...
|
ik denk dat je je ongelukkiger na een intens gevoel van geluk gaat voelen omdatje dan beseft dat dat intensse geluk achter de rug is en er nu niet meer is... en hoe intenser het geluk was hoe intenser de 'terugval'....
Mischien kan je proberen zoveel mogelijk aaan de toekomst en heden te denken.. en niet aan het verleden....
Enzoals elk goedbedoeld advies:
Het is makkelijker gezegd dan gedaan, dat weet ik helaas maar al te goed
Sterkte