Ik weet niet of dit hier thuishoort, maar ik plant het hier toch maar even neer. Als het ergens anders heen moet dan merk ik dat wel (toch?).
Eigenlijk heb ik niet zo zeer een zwaar probleem, het is meer iets dat tussen de oren zit. Ik heb pas geleden gehoord dat mijn ouders gaan scheiden en ik het het daar erg moeilijk mee. Mijn broer is depressief en ikzelf denk vaak aan zelfmoord. Ik heb wel vrienden, maar er is 1 waar ik (op dit gebied dan) erg close mee ben. Ik heb het gevoel dat ik over alles met hem kan praten en ik ben blij dat hij er voor me is. Ik zie hem 1 x in de week, maar we praten samen heel veel op MSN. Maar de laatste tijd heb ik steeds meer het gevoel dat ik veel te veel over die scheiding en alles zeur. Niet dat hij het afkraakt of het er niet over wil hebben ofzo, maar misschien vindt hij wel dat ik er te veel over zeur.
Wat zouden jullie ervan vinden als iemand 50% van de gesprekken over z'n eigen problemen gaat praten?? Komt die dan egoïstisch over?
Als we het niet over mijn problemen hebben dan hebben we altijd veel lol, we zitten domme opmerkingen te maken enzo. Ben ik dan saai, serieus en vervelend als ik (weer) over mijn problemen begin?
Zo dat was het.
__________________
~*~ Weez jezelf, want er zijn genoeg anderen ~*~
|