Citaat:
GinnyPig schreef op 18-03-2003 @ 22:59:
Een hypothetisch deeltje afkomstig uit de string theorie. Het deeltje zou volgens de theorie sneller moeten gaan dan het licht, waardoor het dus een imaginaire massa moet hebben (om zo aan de relativiteitstheorie te voldoen).
Met imaginair wordt overigens niet denkbeeldig bedoeld .
|
Niet helemaal. Het komt niet uit stringtheorie (alhoewel in deze heorieen ook tachyonen voorkomen) De naam tachyon werd door Feinberg geintroduceerd in 1967. De eigenschappen van dit soort deeltjes waren echter al door Einstein en Poincare in resp. 1905 en 1904 onderzocht
Het tachyon is dus al veel ouder. Toen Einstein's (speciale) relativiteitstheorie en de quantum mechanica begonnen in te slaan, werd het al vrij snel duidelijk dat het onmogelijk was een goede QM beschrijving te geven die relativistisch invariant was. Dit zag men omdat in de QM operatoren unitair moeten zijn terwijl de relativistische operatoren dit niet zijn. Het was (dacht ik) Dirac die met het idee van een veldentheorie kwam.
Hij bedacht dat als je velden zou hebben die op elk punt in de ruimte met elkaar communiceren volgens de QM regels maar niet op punten die buiten de zgn. lichtkegel liggen, je een theorie op zou kunnen zetten die relativistisch invariant en unitair is. Een tegenwoordig veel gemaakte fout is dat men denkt dat (quantum)veldentheorie en relativiteit volledig incompatibel zijn. Dit is dus niet waar. Quantum velden theorie en de SPECIALE relativiteitstheorie gaan prima samen. Sterker nog: QVT is ontstaan uit de combinatie QM en SRT. Pas als je over gekromde ruimten ed. gaat praten gaat het fout.
Dirac was het in ieder geval die een beschrijving van het electron wist te geven uitgedrukt in een abstract (spinor)veld (rond 1930). Deze velden waren oplossingen van de zgn. Dirac vgl. Aangezien deze vergelijking invariant is onder Lorentz transformaties zijn de velden dat ook. Uit deze vgl. werd ook voor het eerst afgeleid dat er zoiets moet bestaan als een antideeltje.
Belangrijk: dit was wat men nu een klassieke veldentheorie noemt. Om een QM beschrijving te verkrijgen moet men een procedure uitvoeren die bekend staat als tweede quantisatie.
Tegelijkertijd bleek dat uit dit soort vgl's ook oplossingen te vinden waren die niet aan het SRT paradigma voldeden. Ze stelden deeltjes voor die :
1.- sneller dan het licht reizen
2.-een imaginaire massa hebben
3.-Een negatieve energie hebben.
Alhoewel Startrek heftig gebruik maakt van tachyon velden voor hun warp engine, is de algemene gedachte tot nu toe dat het om letterlijk imaginaire deeltjes gaat. Helaas weet ik van stringtheorie niet zoveel dus hoe men er in die regionen over denkt weet ik niet.