Dit is mijn eerste (kort

) verhaal als uiting van mijn liefde voor mijn vriendin. Ik ben niet zo'n goede dichter, en als ik het al probeer dan komt de rijm erg dwangmatig over. Daarom op deze manier.
Het heet:
Mijn gedachte aan jou
De Lente is wederom aangebroken, de natuur ontwaakt uit zijn winterslaap. De pas geboren lammetjes huppelen vrolijk rond in een groene weide. De dauw die s’morgensvroeg op het topje van een grasspriet schittert in een steeds helder wordende zon. We zitten op een heuveltje onder de schaduw van een bloezende boom. Mijn arm ligt om je heen terwijl jij je hoofd zachtjes laat rusten op mijn schouder. Samen genieten we van de heerlijke rust die zich over ons eigen heeft gemaakt. Terwijl ik je zachtjes streel kijken we naar de langzaam opkomende zon.
Een plekje in mijn hoofd afgezonderd van de rest van de wereld, speciaal behouden voor mijn gedachtes aan jou. Gedachtes die ik koester en behandel met liefde en tederheid. Gedachtes van wanneer we samen zijn, maar ook gedachtes die zijn ontstaan uit mijn fijnste dromen over jou. Iedere keer als ik aan dat speciale plekje in mijn hoofd denk word ik overspoeld met vlindertjes die druk, maar vrolijk rond dwarrelen in mijn buik. Dit is een nieuw gevoel voor mij, een gevoel wat ik in mijn leven nog nooit voor een ander heb gehad.
Alles valt in het niets als ik denk aan jou.
Deze gevoelens kunnen maar een ding betekenen,
dat ik zielsveel van je hou.
opbouwende kritiek gewenst